เจไนยาห์ แม่เลี้ยงเดี่ยวต้องการเงิน 40 เหรียญฯไปให้ลูกสาวเพื่อเป็นค่าอาหารกลางวัน
แน่นอนว่าเธอไม่มีเงินจำนวนดังกล่าว.. ที่ทำงานก็ไล่เธอออก.. โดยตำรวจหาเรื่องขับรถชน.. ถูกยึดรถยึดใบขับขี่..
ถูกไล่ออกจากห้องพักเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้อง.. แถมยังเจอเรื่องแสนโชคร้ายต่างๆอีกมากมาย ที่ประดังเข้ามา..
ทุกอย่างเกิดขึ้นในวันเดียว....



Straw เป็นภาพยนตร์ดราม่าอาชญากรรม เรื่องราวของคนเป็นแม่ที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกสาวคนเดียว
แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อคนดีดีกลับถูกกระทำ ไม่ได้รับความเป็นธรรมจากสังคม ต้องดิ้นรนเพื่อหวังให้ชีวิตดีกว่าเดิม
ผลงานเขียนบท ผลิต และกำกับโดยไทเลอร์ เพอร์รี นำแสดงโดยทาราจิ พี. เฮนสัน ออกฉายบน Netflix



ไทเลอร์ เพอร์รี เป็นนักแสดง ผู้สร้างภาพยนตร์ และนักเขียนบทละครชาวอเมริกัน
ผลงานเด่นของเพอร์รี่ก็คือหนังซีรี่ย์เรื่อง Madea's Family ในบทของเมเบิล "มาเดีย" ซิมมอนส์ หญิงชราผู้แข็งแกร่ง
ซึ่งมีมากถึง 14 เรื่อง ภาพยนตร์ของเพอร์รีมีรูปแบบที่หลากหลาย ตั้งแต่เทคนิคการสร้างภาพยนตร์แบบดั้งเดิม
รวมทั้งในรูปแบบละครเวทีสด ซึ่งหลายเรื่องได้รับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในภายหลัง



ทาราจิ พี. เฮนสัน ในบทของเจไนยาห์ เป็นอีกครั้งที่เธอโชว์พลังในการแสดงที่เหลือล้นอย่างยิ่ง
การได้รับความกดดันจากทุกสิ่งรอบตัว การแบกรับความรับผิดชอบที่ใหญ่หลวงด้วยตัวคนเดียว ทำทุกอย่างเพื่อลูกสาวสุดที่รัก
แววตา น้ำเสียง ทุกอย่างมันกระทบโดนใจผู้ชมอย่างยิ่ง ทาราจิ เคยไปได้ไกลสุดในสายละคร
ด้วยการคว้าลูกโลกทองคำมาแล้วในปี 2016 จากซีรี่ย์เรื่อง Empire
รวมถึงเข้าชิงออสการ์สาขาสมบทหญิงยอดเยี่ยมจากหนังดังเรื่อง The Curious Case of Benjamin Button ในปี 2008



เพอร์รี่ ถ่ายทอดเรื่องในสังคมปัจจุบันกับชีวิตคนสามัญธรรมดา ที่ต้องใช้แรงงานหาเงินหวังให้ชีวิตตนเองดีขึ้น
แต่แน่นอนว่าทุกอย่างรอบตัวมันบากลำบากเหลือเกินกับการที่ต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ดูแลลูกสาวที่ป่วยหนัก
ค่ายาก็แพง โดนไล่ที่ หาเงินมาจ่ายค่าห้องก็ไม่ได้ ทำงานก็ถูกใช้เยี่ยงทาส ไม่มีใครเห็นอกเห็นใจ
ไม่ต้องหวังอนาคตอะไรแล้ว แค่ให้ผ่านวันนี้ไปให้ได้ก็พอ



คนเราอะไรมันจะโชคร้ายได้ขนาดนั้น คนดีดีก็กลายเป็นคนบ้าขึ้นมาได้ง่ายๆ หากเจออะไรที่มันกดเรามากเหลือเกิน
ผมก็เคยเป็น ทางนั้นก็จะเอาแบบนี้ ทางนี้ก็จะเอาแบบนั้น โอ๊ยย ไม่ไหวล่ะโว้ยยยย
จะมาอะไรกับตรูนักหนาล่ะเนี่ย ช่างมารดากันเลยดีกว่ามั้ย.. แต่สุดท้ายก็ได้แค่คิด ก้มหน้าก้มตาทำงานงุดๆ ต่อไปตามเดิม
ตราบเท่าที่เรายังหลุดพ้นจากวังวนนั้นไม่ได้ ก็ต้องยอมรับกฎเกณฑ์ของสังคมต่อไป
(แต่ตอนนี้ผมหลุดออกมาล่ะ มาติดดอยหุ้นต่อ เครียดกว่าเดิม 5555)



พล็อตหนังเรื่องของคนธรรมดาที่ถูกกดดันต่างๆนานา จนสุดท้ายเมื่อถึงขีดสุดก็ระเบิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ผมว่าเราน่าจะเคยผ่านตามาบ้าง กับเรื่องนี้ ไทเลอร์ เพอร์รี ผู้กำกับ นำเอาชีวิตของหญิงผิวสีในสังคมชนชนแรงงานอเมริกันมาบอกเล่า
ผนวกกับประเด็นการโดนกลั่นแกล้งจากเจ้าหน้าที่ตำรวจผิวขาวที่เป็นข่าวในสื่ออยู่เนืองๆ
ซึ่งแม้ว่าโลกจะผ่านมากี่ยุคสมัยแล้วก็ตาม แต่การเหยียดสีผิวและเชื้อชาติก็ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน



มันยากจริงๆกับการต้องทำอะไรทุกอย่างคนเดียวเพื่อให้ผ่านไปในแต่ละวัน
ซึ่งเจไนยาห์ก็ทำหน้าที่ของเธออย่างสุดความสามารถ แต่สิ่งที่เธอไม่เคยได้รับกลับมาก็คือน้ำใจจากคนรอบข้าง
ส่วนใหญ่มีแต่คนที่มาคาดคั้น ว่าเธอต้องทำแบบนั้นแบบนี้ ..แน่นอนว่าผู้หญิงตัวคนเดียวไม่มีปากมีเสียงอะไร
เธอยอมทำทุกอย่างตามกฎเกณฑ์ของสังคมที่วางไว้ แต่บางครั้งมันก็บีบรัดเธอมากเกินไป..
ไม่มีผ่อนคลายหรือทางเลือกใดให้เธอได้เลือกเดินเองเลย



สไตล์หนังน้ำผึ้งหยดเดียว จากจุดเริ่มเล็กน้อยลุกลามบานปลายใหญ่โตจนสุดท้ายก็ควบคุมไม่ได้
Straw ทำให้ผู้ชมเอาใจช่วย ลุ้นตามตลอดว่าสุดท้ายแล้วเจไนยาห์จะสามารถหลุดพ้นจากทุกอย่างรอบตัวเธอได้หรือไม่
ถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเอกได้ดีมาก แถมยังมีหักมุมตอนท้ายอีกต่างหาก หลอกคนดูได้นิดๆ แม้ว่าหนังจะเดาปลายทางได้ง่ายก็ตามที



สุดท้ายชีวิตคนเรามันก็ต้องสู้ด้วยกันทั้งนั้นล่ะครับ จะยากดีมีจนอย่างไรก็ตามที
สำคัญแค่ว่าขอแค่ใครสักคน แค่คนคนเดียวเมื่อเวลาที่เราเหนื่อย เราท้อแท้ ขอแค่มีใครคนนั้นคอยรับฟัง
ผมเชื่อว่าใจของเราจะคลายลงไปได้มากทีเดียว เพียงแค่เจไนยาห์ เธอไม่มีคนคนนั้น.. ชีวิตเธอถึงได้โดดเดี่ยวเหลือเกิน


เพราะหนังมันฝังใจ

=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===