เรื่องจริงจากใจ ผ่านจอ(คอม)

"ลูกรัก"


ณ ร้านกินดื่มชื่อดังในเวียงจันทน์ 7 ปีก่อน  
(ตอนนี้ร้านยังอยู่ด้วยแหละ แต่น้องคนนั้นไม่ได้ทำงานที่ร้านนี้แล้ว)

ผมเข้าไปนั่งคนเดียว สั่งเบียร์สั่งกับแกล้มมากินเหงาๆ

ร้านนี้มีพีอาร์และแต่ละคนจัดว่าหน้าตาดีสุดแล้วตอนนั้น

แต่....ผมเหนื่อยล้ากับงานที่เพิ่งเลิกมา (อ้อ ผมเป็น Ex. Audit ที่เวียงฯน่ะ)

ก็เลยนั่งเงียบๆคนเดียว  แม้ลูกสาวทั้งหลายแวะเวียนมาถามว่าต้องการใครนั่งเป็นเพื่อนมั้ย แต่ผมก็ปฎิเสธไปอย่างสุภาพ
(ผมเรียกสาวๆว่า"ลูกสาว" ตลอดแหละ  เพราะผมแก่แล้ว ตอนนั้นก็ 56 แล้ว ตอนนี้ 63 แล้ว)

     .... เป็นไงบ้างคะ วันนี้  ตัวเลขนั้นหนักอยู่นะ

ผมเงยหน้ามอง ว่าใคร(วะ)มารู้เรื่องงานของเราได้ไง