มันเป็นเรื่องที่ค่อยข้างลำบากใจมากๆ
แต่งงานเสร็จสามีเป็นคนมาอยู่บ้านเรา
บ้านเราจะมี พ่อ แม่ เรา สามี ลูกเรา

บ้านหลังเดิมมันหลังเล็กและอยู่ในซอย  
อยากออกบ้าน (สร้างบ้านหลังใหม่อยู่ กันแค่ เราสามีลูก)
แม่มีที่ดินที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังเดิม ประมาณ 1 กิโล แต่ยังคงอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน  ติดทุ่งนา  บอกให้ไปทำที่นั่น

สามีก็เป็นคนสร้างบ้านหลังนั่นด้วยเงินสามีคนเดียว ทำเป็น 2 ห้อง หวังให้เรากับสามี 1 ห้อง ห้องลูก 1 ห้อง



เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า
ก่อนที่จะสร้างบ้านตกลงกันแล้วว่า ทั้งวันพ่อแม่มาอยู่บ้านหลังใหม่ได้ ยกเว้นตอนนอนให้มานอนบ้านหลังเดิม
เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว  ก็มีทะเลาะกัน แต่สุดท้ายแม่โอเคในข้อตกลง

พอเริ่มสร้างบ้าน แม่เราเป็นสโตก เป็นไม่เยอะเพราะไปหาหมอทัน
จากที่เคยนอนชั้น 2  ก็ขึ้นบรรไดไม่ได้ เพราะขาไม่มีแรง ต้องมานอนข้างล่างแทน ซึ่งข้างล่างบ้านเปิดโล่ง ไม่มีห้อง
พอเราจะทำห้องให้ก็ไม่เอา บอกบ้านมันโทรมแล้ว ทำไปก็ไม่ดีขึ้น

ดึงดร่าม่า "กูเป็นขนาดนี้เมิงยังให้กูอยู่บ้านหลังเดิมอีกหรอ ทิ้งแม่ นู้นนี่ "

สุดท้ายก็มานอนบ้านใหม่กับเรา จองห้องลูกเราไปเรย

(ทำไมถึงไม่อยากให้แม่ไปอยู่ด้วย นิสัยเอาแต่ใจ ดึงดร่าม่าทุกเรื่อง อยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข แม้แต่เห็นหน้าก็เซ็ง ทำให้บรรยากาศเสีย แล้วสามีเราเขาทำงานใช้สมองหนักมาก อยากได้ความสบายใจ แต่แม่เราเป็นให้ไม่ได้เรย ต่อให้จะไม่ได้ด่าว่าสามีเรา ก็มักจะด่าว่าพ่อเราหรือไม่ก็เรา ทำมันให้บรรยายกาศมันหน้าอึดอัด  ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงอยากแยกมาอยู่เอง )

ส่วนพ่อเองเข้าใจเรา แกอยากนอนบ้านเก่าด้วยซ้ำเพราะรู้ว่า เรากับสามี ลำบากใจเรื่องแม่ขนาดไหน


แล้วเราจะเลือกอะไรได้
-แม่ก็ป่วย
-ที่ทำบ้านอีกหลัง ก็หวังจะได้ความเป็นส่วนตัว
-สามีก็ไม่โอเค

เราควรทำยังไงดี

ถ้าเราซื้อบ้านน็อคดาวหลังเล็กๆให้ อยู่โซนข้างบ้าน จะจบปัญหานี้มั้ยค่ะ
ให้แม่มาอยู่บ้านเก่า แกไม่เอาแน่ๆ เพราะเคยบอกว่า จะต่อเติมทำให้ใหม่สวยๆ แกก็ไม่เอาค่ะ ไม่อยากอยู่หลังเก่าเรย