50+ ยังไม่สาย… ถ้าใจยังอยากไปต่อ (ขอแค่มีแผน และทำใจเป็น)

ตอนนี้ผมอายุ 51
เข้าสู่ช่วงวัยที่คนเริ่มพูด
เรื่อง “เกษียณ” กันเยอะขึ้น

บางคนเตรียมพร้อม
บางคนกังวล
บางคนยังหาไม่เจอด้วยซ้ำ
ว่า “ตัวเองอยากใช้ชีวิตยังไง”

ผมเคยคิดว่า ชีวิตที่ดี = มีเงินเยอะ

แต่ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจว่า
ชีวิตที่ดี คือได้ทำในสิ่งที่รัก
และยอมรับในสิ่งที่ต้องจากไป

ตอนนี้ผมวางแผนไว้ 3 อย่าง

    1.    เคลียร์หนี้ให้หมดภายใน 2-5 ปี
    2.    วางแผนใช้บำนาญเสริมด้วย
             passive income เล็กๆ จากเงินปันผล
    3.    ให้เวลากับสิ่งที่รัก เช่น ปลูกผัก
             ฟังเพลงเก่า อ่านหนังสือที่เคยค้างไว้
             ตั้งแต่หนุ่มๆ

และอีกอย่างที่ฝึกอยู่ทุกวันคือ

“ทำใจในความพลัดพราก”

ทั้งคนรักเก่า
เพื่อนร่วมงานที่ลาออกไปก่อน
หรือแม้แต่สิ่งที่เคยเป็นตัวตนเราในวัยหนุ่ม

ยิ่งโต ยิ่งต้องยอมรับว่า
บางอย่างแม้เรายังรัก…
แต่มันอาจไม่ได้อยู่กับเราไปตลอด

ผมไม่ได้หวังเป็นเศรษฐี
ไม่ได้จะเกษียณแบบหรูหรา
แต่ผมอยาก “หลุดพ้นจากระบบ”
ไม่ใช่เพื่อหนีงาน
แต่เพื่อกลับมาทำสิ่งที่รัก…
ในจังหวะที่เรียบง่าย และพอเพียง

ใครที่อยู่ในวัยใกล้ๆ กัน
วางแผนอะไรไว้แล้ว หรือยังไม่แน่ใจ
มาแชร์ได้นะครับ…
เพราะบางทีการได้ “ตั้งคำถามกับชีวิต”
ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีมากแล้ว

ขอบคุณมากๆ นะครับ