..เธอ ลืมตาขึ้นมาก็ เห็นแต่หน้า เหี่ยวๆ ของปู่และ ย่า พ่อ แม่แยกทางกันไป โดยไร้ความรู้สึกต่อสิ่งที่เขาร่วมกันสร้างมา เด็กที่ไร้เดียงสา และไม่มีส่วนผิดอะไร ต้อมารับชะตากรรมเมื่อเธอเติบโต และพอจะรับรู้สิ่งที่ เกิดขึ้นกับตัว พวกเพื่อน ๆต่างเรียกชื่อ พ่อ ชื่อ แม่และโอบกอดกันอย่างอบอุ่น ที่หน้าโรงเรียน เธอได้แต่มองไปที่มือ ปู่ ที่จูงมือเธอขณะที่จะเข้าโรงเรียน.. แล้วปู่ก็จากไป เธอเดินอย่างเหงาหงอย ต่างจากเพื่อนนักเรียนที่ พากันเดินอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ...ขณะ เมื่อ เธออายุได้ 10 ขวบ และได้สะท้อนความรู้สึกของเธอ ลงใน รูปวาดในวิชาศิลป  ทั้งสองรูปได้ เกรด A  ทั้งหมด...