สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราอยากจะมาตั้งคำถามว่า เราควรบอกกับที่บ้านยังไงให้ที่บ้านเข้าใจดีคะ
เกริ่นก่อนนะคะว่าตอนนี้เจ้าของกระทู้เป็นเด็กซิ่วมาจากปี 67 ค่ะ ซึ่งปีที่แล้วเราได้เรียนรามไปแล้วเราดรอปกลางคันแล้วก็ออกมาอ่านหนังสือเลย แล้วปีนี้เราก็ติดแล้วค่ะไม่ใช่คณะและมหาลัยในฝัน เราว่าเราก็สู้พอตัวค่ะ ตั้งแต่ปี67 เรายื่นม.นั้นคณะนั้นไปทุกรอบตั้งแต่รอบ1-4 จนตอนนี้เราได้มาเรียนแต่แต่ไมม่ใช่คณะ/มหาลัยที่เราโอเค แต่เราก็ยอมเปิดใจเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจ แต่พอได้เข้ามาเหยียบในมหาวิทยาลัยในคณะจริงๆ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการน่ะค่ะ เราเห็นอาจารย์พูดปฐมนิเทศเราก็จะร้องไห้ ตัวสั่น เราไม่แน่ใจว่าอาการแบบนี้มันคือแผลทางใจหรือเปล่า แต่ว่าเรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ติดมหาวิทยาลัยที่เราหวังไว้ เรามั่นใจว่าเราเต็มที่ทุกครั้งตอนสอบเข้า แม้เราจะไม่ได้เก่งเทียบเท่าคนอื่นๆ ตอนผลประกาศออกทุกรอบเรารู้สึกว่าตัวเองยังเก่งไม่พอ เราต้องพยายามอีก เราร้องไห้มาสองปีเต็มๆแล้วค่ะ ซึ่งเราไม่อยากร้องไห้อีกแล้วเราอยากเป็นนิสิตนักศึกษามหาลัยนั้น ความตั้งใจของเราปีนี้เราเลยอยากเรียนไปซิ่วไปอีกปีหนึ่งเป็นจะเป็น dek69
ซึ่งการซิ่วปีที่แล้วพ่อกับแม่เราก็ไม่ได้เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ แต่ว่าเราบอกเขาว่าเราเรียนไปแล้วเราไม่ชอบแวดล้อมสักเท่าไหร่ เรารู้สึกว่าเราอยากมามหาลัยปิดก็คือมีกิจกรรมพบปะเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง เราก็เลยได้ซิ่วค่ะ แต่พอมาเราได้ติดตอนนี้แล้วคุณพ่อคุณแม่เราเขาก็ดีใจมากเลยค่ะ ที่เราจะได้เรียนเราก็รีบจบสักทีแม่เหนื่อยมากแล้วอะไรแบบนี้ค่ะ เค้าบอกเราว่าให้ตั้งใจเรียน เราไม่อยากให้เขาเหนื่อยกับเราเยอะอะค่ะ เพราะว่าการมาอยู่หอทั้งทีก็เสียเงินเยอะ เสียเวลาด้วย แต่เรารู้สึกว่าเราอยากติดมหาลัยที่เราหวังจริงๆอะค่ะ เรายังรู้สึกว่าเรายังพยายามได้มากกว่านี้ค่ะแล้วเรารู้สึกว่าเราจะทำให้เต็มที่มากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ
( ที่เรากดยืนยันมหาวิทยาลัยนี้ไปเพราะคุณแม่เราบอกว่าให้ยืนยันไปเลยจะได้มีที่เรียน จริงๆใจเรามันไปอยู่กับอีกมหาลัยแล้วค่ะ พอมันได้เข้ามาเรียนเราเลยรู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง แม้เราจะรู้ว่าไม่มีอะไรเป็นไปตามที่เราหวังทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว แต่เราก็อยากเลือกอนาคตของตัวเองในมหาวิทยาลัยหรือในคณะที่เรารู้สึกว่าเราเรียนไปแล้วเราจะไม่ทรมานตัวเอง )
เราเลยอยากถามว่า เราควรพูดยังไงให้ที่บ้านไม่รู้สึกว่าเรามันห่วย แล้วก็อนุโลมให้เราซิ่วอีกปีดีคะ (เราไม่เคยโกหกที่บ้าน ทำไม่เป็น) เรากะว่าปีนี้เราจะไปสอบมาก่อน ถ้าติดเราจะขอเขาซิ่วค่ะ แต่ถ้าไม่ติดเราจะตัดใจและเรียนที่นี่ต่อไปจนจบค่ะ
เราเลยอยากมาสมมติก่อนว่าถ้าเราติดจริงๆแล้วเราจะจะพูดยังไงให้เค้าไม่เสียใจไปกว่านี้ดีคะ และรู้สึกว่าเสียเวลา เสียเงินไปกับเราเปล่าๆ เราไม่อยากให้ที่บ้านผิดหวังกับตัวเรามากไปกว่านี้ กลัวพ่อกับแม่เหนื่อยด้วยค่ะ แต่เราก็อยากเลือกมหาวิทยาลัยที่เราชอบและคิดว่าตัวเองจะมีความสุขถ้าได้เข้าไปเรียนค่ะ
เรียนไปซิ่วไป คุยกับที่บ้านยังไง(?)
เกริ่นก่อนนะคะว่าตอนนี้เจ้าของกระทู้เป็นเด็กซิ่วมาจากปี 67 ค่ะ ซึ่งปีที่แล้วเราได้เรียนรามไปแล้วเราดรอปกลางคันแล้วก็ออกมาอ่านหนังสือเลย แล้วปีนี้เราก็ติดแล้วค่ะไม่ใช่คณะและมหาลัยในฝัน เราว่าเราก็สู้พอตัวค่ะ ตั้งแต่ปี67 เรายื่นม.นั้นคณะนั้นไปทุกรอบตั้งแต่รอบ1-4 จนตอนนี้เราได้มาเรียนแต่แต่ไมม่ใช่คณะ/มหาลัยที่เราโอเค แต่เราก็ยอมเปิดใจเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจ แต่พอได้เข้ามาเหยียบในมหาวิทยาลัยในคณะจริงๆ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการน่ะค่ะ เราเห็นอาจารย์พูดปฐมนิเทศเราก็จะร้องไห้ ตัวสั่น เราไม่แน่ใจว่าอาการแบบนี้มันคือแผลทางใจหรือเปล่า แต่ว่าเรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ติดมหาวิทยาลัยที่เราหวังไว้ เรามั่นใจว่าเราเต็มที่ทุกครั้งตอนสอบเข้า แม้เราจะไม่ได้เก่งเทียบเท่าคนอื่นๆ ตอนผลประกาศออกทุกรอบเรารู้สึกว่าตัวเองยังเก่งไม่พอ เราต้องพยายามอีก เราร้องไห้มาสองปีเต็มๆแล้วค่ะ ซึ่งเราไม่อยากร้องไห้อีกแล้วเราอยากเป็นนิสิตนักศึกษามหาลัยนั้น ความตั้งใจของเราปีนี้เราเลยอยากเรียนไปซิ่วไปอีกปีหนึ่งเป็นจะเป็น dek69
ซึ่งการซิ่วปีที่แล้วพ่อกับแม่เราก็ไม่ได้เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ แต่ว่าเราบอกเขาว่าเราเรียนไปแล้วเราไม่ชอบแวดล้อมสักเท่าไหร่ เรารู้สึกว่าเราอยากมามหาลัยปิดก็คือมีกิจกรรมพบปะเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง เราก็เลยได้ซิ่วค่ะ แต่พอมาเราได้ติดตอนนี้แล้วคุณพ่อคุณแม่เราเขาก็ดีใจมากเลยค่ะ ที่เราจะได้เรียนเราก็รีบจบสักทีแม่เหนื่อยมากแล้วอะไรแบบนี้ค่ะ เค้าบอกเราว่าให้ตั้งใจเรียน เราไม่อยากให้เขาเหนื่อยกับเราเยอะอะค่ะ เพราะว่าการมาอยู่หอทั้งทีก็เสียเงินเยอะ เสียเวลาด้วย แต่เรารู้สึกว่าเราอยากติดมหาลัยที่เราหวังจริงๆอะค่ะ เรายังรู้สึกว่าเรายังพยายามได้มากกว่านี้ค่ะแล้วเรารู้สึกว่าเราจะทำให้เต็มที่มากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ
( ที่เรากดยืนยันมหาวิทยาลัยนี้ไปเพราะคุณแม่เราบอกว่าให้ยืนยันไปเลยจะได้มีที่เรียน จริงๆใจเรามันไปอยู่กับอีกมหาลัยแล้วค่ะ พอมันได้เข้ามาเรียนเราเลยรู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง แม้เราจะรู้ว่าไม่มีอะไรเป็นไปตามที่เราหวังทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว แต่เราก็อยากเลือกอนาคตของตัวเองในมหาวิทยาลัยหรือในคณะที่เรารู้สึกว่าเราเรียนไปแล้วเราจะไม่ทรมานตัวเอง )
เราเลยอยากถามว่า เราควรพูดยังไงให้ที่บ้านไม่รู้สึกว่าเรามันห่วย แล้วก็อนุโลมให้เราซิ่วอีกปีดีคะ (เราไม่เคยโกหกที่บ้าน ทำไม่เป็น) เรากะว่าปีนี้เราจะไปสอบมาก่อน ถ้าติดเราจะขอเขาซิ่วค่ะ แต่ถ้าไม่ติดเราจะตัดใจและเรียนที่นี่ต่อไปจนจบค่ะ
เราเลยอยากมาสมมติก่อนว่าถ้าเราติดจริงๆแล้วเราจะจะพูดยังไงให้เค้าไม่เสียใจไปกว่านี้ดีคะ และรู้สึกว่าเสียเวลา เสียเงินไปกับเราเปล่าๆ เราไม่อยากให้ที่บ้านผิดหวังกับตัวเรามากไปกว่านี้ กลัวพ่อกับแม่เหนื่อยด้วยค่ะ แต่เราก็อยากเลือกมหาวิทยาลัยที่เราชอบและคิดว่าตัวเองจะมีความสุขถ้าได้เข้าไปเรียนค่ะ