สวัสดีค่ะ พอดี หนูได้อายุ 19 ทางบ้านเป็นคนไม่ค่อยมีฐานะมีหนี้สินเยอะเพราะว่าแม่กับพี่สาวชอบไปกู้นอกระบบ มาทำร้าน มาใช้จ่าย เพราะครอบครัวเราไม่มีพ่อ มีแต่ แม่ ที่ต้องดู ลูกๆ 5 คน พี่ชาย 2 คน ไม่ค่อยสนใจครอบครัว ! เพราะเบื่อพี่สาวคนโต พี่ชายเลยออกจากบ้านทั้งหมด . มีพี่ สาวอีก 2 คน . คนโตเป็นพี่สาว ส่วนเรา น้องคนสุดท้อง .เรามักจะบอกครอบครัวว่าไม่ให้กู้ หนี้ มาอีก แต่พี่สาวคนโต แต่ขายที่เอา แต่พอจะมีที่เยอะยุค่ะ , แต่แม่ไม่อยากขาย แม่เลยไปกู้จนเป็นหนี้นอกระบบ 4-5 ที่ โดยการไปยืมอีกที่ มา ให้อีก ทำแบบหนี้ไปเรื่อยๆ จนครอบครัวแย่ลง เราเป็นคนเล็ก ไม่ค่อยมีใครสนใจ หรือ ฟังเราเลยค่ะ ฟังแต่พี่คนโต ผู้สนับสนุนให้สร้างหนี้ . จนครอบครัวไม่มีเงินสักบาทติดตัว แม่เลยไปยืมนอกระบบมาอีกเพื่อมาทำร้านอาหารเล็กๆ ให้ครอบครัว เรา ก็จะไปช่วยครอบครัว ทำร้าน ดูร้าน แต่รายได้มันไม่พอกับครอบครัวเรา แทบไม่มีเงินไปโรงเรียนไม่มีเงินซื้อรองเท้าไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าใส่แต่รองเท้าเก่าขาดๆของพี่แล้วก็เสื้อผ้าเก่าๆของพี่บางทีก็ไม่ได้กินข้าวที่โรงเรียนต้องไปนั่งที่ห้องน้ำเอา , เราเลยตัดสินใจ  ไปทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารอื่น ในยามกลางคืน ตอนเช้าเข้าเรียน เพื่อจะมาช่วยเหลือ ครอบครัวได้นิดนึง แต่แม่รู้  ไม่อยากให้เราทำ เลยทะเลาะกัน หนูพยายามที่จะอธิบายให้แม่ฟังจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ บวกกับแม่เป็นคนที่ไม่ฟังใครเลย ฟังแต่ตัวเอง . หลังจากทะเลาะกันแรงมาก แล้ว แม่หนูก็ด่าหนูเลยค่ะว่า “ อ่ะ ‘‘ . ตอนั้นหนูพูดไรไม่ออกเลยค่ะ เหมือนไม่รู้จะรู้สึก ยังไง ใจหนูเหมือนว่างเปล่า จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ไม่รู้จะพูดยังไงเลยค่ะ ทั้งที่เราตั้งใจไปทำงาน เพื่อหาเงินมาช่วยเหลือ ครอบครัวได้บ้าง  หนูสตั้นไปนาน แล้วรีบเดินกลับไปห้องเลยค่ะ ตอนนี้ไม่อยากคุยอะไรกับใคร เพราะไม่มีใครฟังอะไร เรา เลย, ทุกคนจะรู้บ้างไหมว่าหนูไปโรงเรียน ม.ปลาย ไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีมือถือ ไม่มีรองท้าวดีๆใส่ ไม่มีเสื้อผ้าใหม่ ต้องทนสายตาเพื่อนๆ ไปทำงาน ก็ไม่มีเงินใส่นํ้ามันรถจักรยานยนต์ หนูต้องพยุง รถตากฝนกลับบ้านคนเดียวตอนกลางคืน เพราะน้ำมันหมดกลางทาง แถมไม่มีมือถือ จะมีใครรับฟังเราไหม เราพูดอะไรออกไปทำไหมไม่มีใครมาสนใจเราเลย ไม่รับฟังเราบ้าง