คือจะบอกก่อนว่าพี่คนนี้เราไม่ได้ชอบเค้าตั้งเเต่เเรกเลยเราพึ่งมาชอบเค้าเเบบไม่หลอกตัวเองมาพักนึงเเล้วเรารู้สึกว่าทำไมเราไม่ได้รู้สึกเกลียดเค้าเเล้วเหมือนตอนเเรกเรากลับคิดถึงเค้ามากๆเเบบไม่เจอนานเเล้วก็ยังคิดถึงอยากให้เค้ามาหาเราด้วยซ้ำเค้ามาอยู่ใกล้เรามาจับผมเรามายุใกล้ๆเค้าเเกล้งเราน้อยลงกว่าเมื่อก่อน ตอนนั้นไปนั่งด้วยกันหอเพื่อนเค้าก็มองเราหลายรอบมากเเต่เราไม่กล้าสบตาเรามองด้วยหางตาเเละหลบไปมาจากนั้นเราเผลอสบตาเค้าเเบบสายตาที่เค้ามองมาที่เรามันเปร่งๆมันประกายมากมันเหมือนมีเพรชอยู่ในตาเลยเหมือนตาเรากับเค้ามันมีเเสงเเยงมาที่ตาเลย พอเรากลับหอเราตกใจมากๆเเละเรานอนเราก็นึกคิดได้ว่าเราไม่อยากชอบเค้าเลยยทำไมสายตาที่เรามองกันเป็นเเบบนั้นเราร้องทั้งคืนเพราะเราเคยเกลียดเเละยอมรับตัวเองไม่ได้ว่าชอบเค้าไปเเล้วววสายตามันเปร่งประกายขนาดนั้นน มันคืออะไรคะสายตาเเบบนี้
สบตาเค้ารู้สึกหน่วงๆในใจจัฃฃ