ไม่อยากเป็นทหารมันเป็นลูกที่แย่มากใช่ไหม?

สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กคนนึงที่ปีนี้อายุก็17แล้วศึกษาอยู่มัธยมปลายครับครอบครัวผมแต่ก่อนมี5คนประกอบด้วย พ่อ,แม่,ยาย,น้องชาย,ผม แต่เมื่อ3ปีก่อนยายผมเสียชีวิตด้วยโรคไตครับเลยเหลือกัน4คนและพอมามอ2แม่ผมก็ได้หย่าร้างกับพ่อผมครับด้วยเรื่องแม่ผมไปมีผู้ชายอื่นแม่ก็เอาน้องผมไปอยู่ลำปางกับแฟนใหม่แม่ครับ ผมก็เลือกที่จะอยู่กับพ่อเพราะถ้าไปกับแม่ แม่ผมไม่สามารถเลี้ยงดูไหวแน่ครับและผมก็รักพ่อผมมากด้วยเพราะพ่อผมก็ทำงานเหน็ดเหนื่อยเลี้ยงดูครอบครัวมานานมากแล้วผมไม่อยากทิ้งพ่อไปด้วยครับเลยเลือกจะอยู่ ผมขอเริ่มเลยนะครับ คือผมเมื่อตอนมอต้นผมเคยมีความคิดอยากเป็นครูครับเพราะมันจะได้มีสวัสดิการที่ทำให้มั่นคงตอนนั้นพ่อผมก็สนับสนุนผมมากจนมาถึงผมขึ้นมอปลายใหม่ๆคือมอ4พ่อผมก็ได้เปลี่ยนไปซึ่งเขาอยากให้ผมเป็นทหารให้ได้ซึ่งผมก็ไม่ชอบอะครับผมรู้สึกว่าถ้าผมทำงานนี้ไปผมจะไม่มีความสุขในหน้าที่การงานแต่พ่อของผมก็มักจะด่าว่าผมและบังคับให้ผมเป็นให้ได้อย่างวันนึงจากการที่ผมกลับจากโรงเรียนและอาบน้ำทานข้าวอะไรเสร็จผมก็จะนั่งเล่นมือถือหากมีการบ้านก็จะทำการบ้านที่ห้องนั่งเล่น และพ่อผมก็เดินมาละพูดว่าจะเป็นอะไรจะเป็นทหารไหมถ้าไม่เป็นกูจะไม่ส่งเรียนและกับกูขาดกันผมก็ยืนยันว่าจะเป็นครูพ่อผมก็สบดด่าแต่ละคำแรงๆแทงใจผมสุดๆและได้พูดเหยียบอาชีพครูว่ามันกระจอกหรือตกต่ำอะไรประมาณนี้ สู้ทหารไม่ได้มีหน้ามีตามียศใครก็นับถือแต่ผมที่เป็นลูกเป็นมนุษย์คนๆนึงผมก็มีความคิดหรือแนวทางชีวิตในแบบตัวเองที่ตัวเองมีความสุขจะให้ผมไปเป็นทหารและผมทำอาชีพนี้ไปจนตายผมก็ไม่มีความสุขและด้วยความที่ผมเรียนวิทย์-คณิตสาขาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์เกี่ยวกับ Ai ที่มีความสำคัญในยุคปัจจุบันผมก็เลยมีความคิดมากมายอะครับว่าถ้าผมสอบครูไม่ติดผมก็จะไปทำพวกงานเกี่ยวกับเทคโนโลยีตามบริษัทที่มีหลักประกันดีๆหน่อยก็ได้แต่พ่อของผมมักจะด่าและขู่บังคับด้วยคำพูดดูถูกครับ พ่อผมไม่เคยปล่อยผมเลยครับไม่ให้ผมมีแฟนและก็ผมชอบเล่นฟุตบอลกับเพื่อนมากผมเล่นแล้วมีความสุขผ่อนคลายจากการเรียนครับแต่พ่อไม่ให้ผมเล่นฟุตบอลกลับบ้านเย็นครับ เที่ยวพ่อก็ไม่ให้เที่ยวด้วยครับตอนนี้ผมอายุ17ปีจะ18ในเดือนตุลานี้แล้วครับผมมอ6แล้วใกล้เข้าไปศึกษาต่อในรั้วมหาลัยแล้ว และเรื่องที่ทำให้ผมอึดอัดใจจนต้องมาโพสต์กระทู้นี้ระบายเพราะเนื่องจากวันนี้ครับ ผมคุยกับพ่อปกติและพ่อผมก็ได้พูดออกมาว่า ” กูอยากจะรู้จริงๆจบมาทำงานเงินเดือนแค่หมื่นเจ็ดหมื่นแปดจะเอาปัญญาที่ไหนไปกู้ซื้อบ้านถ้าไม่ได้เป็นข้าราชการ“ ผมเจ็บจี๊ดเลยครับเหมือนกับว่าพ่อผมพูดดูถูกผมว่าผมจบไปทำงานก็ไม่มีวันเจริญผมไม่คิดเลยว่าพ่อจะดูถูกลูกแท้ๆตัวเองได้แบบนี้ผมเคยคิดจะฆ่าตัวตายตั้งแต่มอ4เทอมสองแล้วครับช่วงนั้นพ่อด่าผมแรงมากบ่อยด้วยผมเคว้งจนไม่อยากอยู่เลยครับแต่คิดซะว่าเอาเถอะถึงชีวิตเราจะโดนพ่อบงการไปหมดแต่ขอแค่เราอยู่และได้ดูแลพ่อแม่ต่อไปก็พอ ขอบคุณที่รับฟังครับ