แฟนเปลี่ยนไปเพราะคำพูดของเรา

ตามหัวข้อเลยค่ะ เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมาเกือบ2ปี เขาเป็นคนอ่อนไหวมากค่ะ เราขี้งอน เขาก็ขี้งอน เเต่เขาชอบง้อเราตลอด เราก็ง้อบางครั้ง เขารักเรามากๆ เราก็รักเขามากๆ รู้ค่ะว่าความรักวัยรุ่นไม่มั่นคง เเต่อยากมีความรักที่ยาวนานค่ะ จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเพราะคำพูดของเรา คือเราคุยกับเพื่อนผู้ชายคนนึง(เป็นเพื่อนตั้งเเต่อนุบาลเลย)เเล้วเราชอบระบายเรื่องความรักการเขาฟัง ช่วงปลายเดือนเมษาตอนนั้นเราทะเลาะกับแฟนค่ะไม่คุยกัน4วันเหตุเพราะเราไม่เปิดไมค์ เลยคุยกับเพื่อนเรื่องหางานทำ ไปๆมาๆคุยเรื่องความรัก เพื่อนถามไม่ไปอยู่กับเเฟนหรอซึ่งเราอยากไปอยู่กับเขามากค่ะ เเต่เข้าใจนะคะว่าอายุเเค่นี้ยังไม่ควรไป เราบอกกับเพื่อนว่าเราทะเลาะกับเเฟนบ่อยมาก (ทะเลาะกับบ่อยจริงๆค่ะ เดือนนึงก็10กว่าครั้งบางครั้งไม่คุยกัน1เดือน 1อาทิตย์เลยก็มี)เราอายุ19เรียนปีหน้า เเต่เเฟนเราเรียนปีนี้ เราเลยบอกเพื่อนว่า กูเหลาะเเหละ ไม่รู้จะเลิกกันวันไหน เลย’’ไม่อยากฝากชีวิตไว้ด้วย’’คำนี้เเหละค่ะที่ทำให้เเฟนเปลี่ยนไป ใช้คำพูดผิดหรือป่าว คือความคิดตอนนั้นไม่ใช่ทั้งชีวิตเเต่เป็นช่วงเวลาที่เราทะเลาะกันที่ไม่อยากอยู่กับเขา เเม่บอกว่าคำพูดที่สื่อไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้นเเม่เข้าใจ เเต่ใครเห็นก็เสียใจ แฟนเห็นตอนเขาอยากอ่านเเชทเราคุยกับเพื่อนเขาเห็นเขาร้องไห้ตอนกลับบ้าน เเล้วความฝันของเขาที่วางไว้ก็หายไปหมดเลยเขาบอกกับเราเเบบนี้ เรารู้นะคะว่าเราผิดมากๆ ขอโทษก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย เเต่เขาดีกับเรามากๆเลยค่ะ ถึงจะพูดเเบบนั้นไปเเล้ว เขาก็พาไปเล่น ไปหาข้าวกิน เลี้ยงข้าว พาไปหางาน ดีกับครอบครัวเราดีกับคนรอบตัวเรา ซื้อกับข้าว ซื้อขนมมาฝาก มาช่วยงานตอนเราลำบาก เลยอยากถามทุกคนว่า ถ้าคนที่เรารักพูด’’ไม่อยากฝากชีวิตไว้ด้วย’’เเบบนี้รู้สึกยังไงคะ ตอนนี้สำนึกผิดจริงๆค่ะ เเล้วทำยังไงให้เขากลับมาปกติคะ ตอนนี้ยังงอนหนักมาก เขาไม่ให้เราง้อเลยก็ติดกับคำๆนั้นของเราอยู่เลยTT
หรือเราควรปล่อยเขาไปคะ ยังเสียดายความพยายามที่ง้อเขาอยู่เลย