ในหมู่บ้านชนบทของชาวเอสโตเนียในอับคาเซีย พื้นที่แบ่งแยกดินแดนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัสเซียในจอร์เจียที่เพิ่งได้รับเอกราช
อิโว (เลมบิต อุลฟ์ซัค) และเพื่อนของเขา มาร์กัส (เอลโม นูกาเนน) เป็นเพียงชายชราสองคนเท่านั้นที่อยู่อาศัยในพื้นที่นี้
โดยยังไม่ได้อพยพไปยังเอสโตเนีย ...โดยมาร์กัส ขอเก็บเกี่ยวผลผลิตส้มเขียวหวานในสวนของตัวเองให้ได้หมดเสียก่อน
เพื่อเอากำไรไปตั้งต้นชีวิตใหม่.. ส่วน อีโว ช่างไม้ชรา ก็มุ่งมั่นกับการทำลังไม้ให้เพียงพอสำหรับเก็บส้มเขียวหวานของมาร์กัสที่ยังไม่เก็บทั้งหมด
ในช่วงเวลานั้นเองทหารรับจ้างชาวเชเชนสองคนที่ต่อสู้เคียงข้างกลุ่มแบ่งแยกดินแดนอับคาซได้ปรากฏตัวขึ้น
ด้วยความหิวจากการที่ไม่ได้กินอาหารดีดีมาหลายวัน ทหารทั้งสองมาขออาหารจากบ้านอีโว
อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้พบกับทหารของกองทัพจอร์เจียคู่สงครามที่ผ่านมาหน้าบ้านของมาร์กัสพอดี
ทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด และจากเหตุการณ์นี้ส่งผลให้ทั้งสองฝ่ายเหลือผู้รอดชีวิตฝ่ายละคน
อาห์เมด คือชาวเชเชนที่รอดชีวิต ขณะที่ฝั่งจอร์เจียคือนิก้า ทั้งหมดต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส
และเป็นอีโว ที่ตัดสินใจพาทั้งสองกลับไปที่บ้านเพื่อทำการรักษาตัว
อีโว ได้ให้ทั้งอาห์เมดและนิก้า ทำข้อตกลงกันว่าระหว่างที่ทั้งคู่รักษาตัวอยู่ที่บ้านหลังนี้จะไม่มีการทำร้ายใดๆต่อกัน
ให้อยู่กันอย่างปรองดอง แต่แม้ว่าทั้งสองจะรับปากกับอีโวก็ตาม แต่ความแค้นระหว่างชนชาติยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจของทั้งคู่
เวลาผ่านไป หลังจากได้รับการรักษาตัวต่อเนื่องรวมถึงการเอาใจใส่ดูแลจากอีโว ..
ทั้งอาห์เมดและนิก้า เริ่มกลับมาแข็งแรงขึ้นตามลำดับ และที่สำคัญทั้งสองเริ่มเห็นอกเห็นใจ
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน อย่างช้าๆ และค่อยๆเป็นค่อยๆไป
ความเป็นปรปักษ์และความเกลียดชังได้ถูกแปรเปลี่ยนจนกลายเป็นมิตรภาพและความเคารพแก่กัน
ภายใต้การดูแลทางศีลธรรมของช่างไม้ชราอย่างอีโว
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นด้วยดี จนกระทั่งทหารของทั้งสองฝ่ายมาประจันหน้ากันอีกครั้ง ณ ไร่ส้มแห่งนี้
Tangerines (หรืออีกชื่อว่า แมนดาริน) ภาพยนตร์ร่วมระหว่างเอสโตเนียและจอร์เจีย
หนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากครับในสายการประกวดระดับโลก
เข้าชิงในสาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมทั้งเวทีออสการ์และลูกโลกทองคำในปี 2015
ผลงานการเขียนบทและกำกับโดย Zaza Urushadze ซึ่งน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งที่เจ้าตัวได้เสียชีวิตไปแล้วจากโรคหัวใจ
6 ปีเท่านั้นหลังผลงานชิ้นนี้ เขาถูกจารึกว่าเป็นผู้กำกับที่ประสบความสำเร็จที่สุดเท่าที่จอร์เจียเคยมีมา
เรื่องราวของความขัดแย้งช่วงสงครามในอับคาเซียซึ่งเกิดขึ้นช่วงระหว่างปี 1992-93
นำเสนอผ่านชีวิตของอิโว ช่างไม้ชราผู้เคร่งขรึมที่อยู่กับมาร์กัสเพื่อนบ้านของเขา
ชายสองคนนี้เป็นหนึ่งในชาวเอสโตเนียกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่ในอดีตสาธารณรัฐจอร์เจีย
แห่งสหภาพโซเวียตระหว่างสงครามปี 1992 ในภูมิภาคอับคาเซีย
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์เป็นส่วนหนึ่งของความวุ่นวายของสงครามชาติพันธุ์และภูมิภาคในยุคหลังโซเวียตล่มสลาย
ซึ่งแม้ว่าหุบเขาที่ อิโว และมาร์กัส อาศัยอยู่จะดูเงียบสงบ.. แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งกระแสความขัดแย้งได้
จนในที่สุดก็เกิดเป็นสมรภูมิเล็กๆ ระหว่างทหารจอร์เจียและทหารรับจ้างชาวเชเชน
ที่ต่อสู้เพื่อกลุ่มแบ่งแยกดินแดนอับคาเซียที่รัสเซียหนุนหลัง
หนังแสดงให้เราเห็นถึงความขัดแย้งอย่างชัดเจนระหว่างคนสองคนที่มีชุดความคิดที่อยู่คนละด้านอย่างสิ้นเชิง
ของทหารทั้งสองฝ่ายที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องมารักษาตัวที่บ้านของอิโว
บรรยากาศแห่งความไม่น่าไว้วางใจทั้งหมดทำให้คนดูอย่างเราต้องคอยลุ้นระทึกเสมอว่า
ทั้งอาห์เมด และนิโก้ จะเชื่อฟังในสิ่งที่คุณปู่ อิโว บอกไว้หรือไม่
ชายชราอิโว คือตัวแทนของคนที่ยังอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ไม่จากไปไหน
ซึ่งอาจจะแทนถึงความที่ยังติดอยู่กับอดีตบางอย่างไม่สามารถลบเลือนหรือหนีไปจากมันได้
โดยในหนังจะบอกว่าเพราะเหตุใดคุณปู่จึงยังไม่อพยพไปยังเอสโตเนียเหมือนคนอื่นๆ
ส่วนมาร์กัสนี่อยู่เพราะเป็นห่วงอิโว (ซึ่งถ้าไม่มีอิโว เจ้าตัวก็คงไปแล้วเช่นกัน แต่ขอเก็บผลผลิตส้มให้หมดก่อนนะ)
ส่วนอาห์เมดและนิโก้ ก็คือตัวแทนของความขัดแย้งในโลกของเราปัจจุบันที่แบ่งเป็นฝักเป็นฝ่าย
ต่างลุกขึ้นมาห้ำหั่นกัน เพียงเพราะศักดิ์ศรีที่มองไม่เห็น
Tangerines เป็นภาพยนตร์ที่งดงาม และน่าประทับใจอย่างยิ่ง เรื่องราวท่ามกลางความขัดแย้งอันเกิดจากความยึดมั่นถือมั่น
เกียรติยศและศักดิ์ศรีแต่ในท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่ามิตรภาพและมนุษย์ธรรมที่มีให้ต่อกัน
ระหว่างเพื่อนมนุษย์ที่ไม่มีคำว่าเชื้อชาติหรือประเทศมาเป็นเส้นแบ่งกลางระหว่างกัน
เพราะหนังมันฝังใจ
=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===
== Tangerines (2013) สงคราม..และความเป็นคน... ==
ในหมู่บ้านชนบทของชาวเอสโตเนียในอับคาเซีย พื้นที่แบ่งแยกดินแดนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัสเซียในจอร์เจียที่เพิ่งได้รับเอกราช
อิโว (เลมบิต อุลฟ์ซัค) และเพื่อนของเขา มาร์กัส (เอลโม นูกาเนน) เป็นเพียงชายชราสองคนเท่านั้นที่อยู่อาศัยในพื้นที่นี้
โดยยังไม่ได้อพยพไปยังเอสโตเนีย ...โดยมาร์กัส ขอเก็บเกี่ยวผลผลิตส้มเขียวหวานในสวนของตัวเองให้ได้หมดเสียก่อน
เพื่อเอากำไรไปตั้งต้นชีวิตใหม่.. ส่วน อีโว ช่างไม้ชรา ก็มุ่งมั่นกับการทำลังไม้ให้เพียงพอสำหรับเก็บส้มเขียวหวานของมาร์กัสที่ยังไม่เก็บทั้งหมด
ในช่วงเวลานั้นเองทหารรับจ้างชาวเชเชนสองคนที่ต่อสู้เคียงข้างกลุ่มแบ่งแยกดินแดนอับคาซได้ปรากฏตัวขึ้น
ด้วยความหิวจากการที่ไม่ได้กินอาหารดีดีมาหลายวัน ทหารทั้งสองมาขออาหารจากบ้านอีโว
อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้พบกับทหารของกองทัพจอร์เจียคู่สงครามที่ผ่านมาหน้าบ้านของมาร์กัสพอดี
ทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด และจากเหตุการณ์นี้ส่งผลให้ทั้งสองฝ่ายเหลือผู้รอดชีวิตฝ่ายละคน
อาห์เมด คือชาวเชเชนที่รอดชีวิต ขณะที่ฝั่งจอร์เจียคือนิก้า ทั้งหมดต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส
และเป็นอีโว ที่ตัดสินใจพาทั้งสองกลับไปที่บ้านเพื่อทำการรักษาตัว
อีโว ได้ให้ทั้งอาห์เมดและนิก้า ทำข้อตกลงกันว่าระหว่างที่ทั้งคู่รักษาตัวอยู่ที่บ้านหลังนี้จะไม่มีการทำร้ายใดๆต่อกัน
ให้อยู่กันอย่างปรองดอง แต่แม้ว่าทั้งสองจะรับปากกับอีโวก็ตาม แต่ความแค้นระหว่างชนชาติยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจของทั้งคู่
เวลาผ่านไป หลังจากได้รับการรักษาตัวต่อเนื่องรวมถึงการเอาใจใส่ดูแลจากอีโว ..
ทั้งอาห์เมดและนิก้า เริ่มกลับมาแข็งแรงขึ้นตามลำดับ และที่สำคัญทั้งสองเริ่มเห็นอกเห็นใจ
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน อย่างช้าๆ และค่อยๆเป็นค่อยๆไป
ความเป็นปรปักษ์และความเกลียดชังได้ถูกแปรเปลี่ยนจนกลายเป็นมิตรภาพและความเคารพแก่กัน
ภายใต้การดูแลทางศีลธรรมของช่างไม้ชราอย่างอีโว
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นด้วยดี จนกระทั่งทหารของทั้งสองฝ่ายมาประจันหน้ากันอีกครั้ง ณ ไร่ส้มแห่งนี้
Tangerines (หรืออีกชื่อว่า แมนดาริน) ภาพยนตร์ร่วมระหว่างเอสโตเนียและจอร์เจีย
หนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากครับในสายการประกวดระดับโลก
เข้าชิงในสาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมทั้งเวทีออสการ์และลูกโลกทองคำในปี 2015
ผลงานการเขียนบทและกำกับโดย Zaza Urushadze ซึ่งน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งที่เจ้าตัวได้เสียชีวิตไปแล้วจากโรคหัวใจ
6 ปีเท่านั้นหลังผลงานชิ้นนี้ เขาถูกจารึกว่าเป็นผู้กำกับที่ประสบความสำเร็จที่สุดเท่าที่จอร์เจียเคยมีมา
เรื่องราวของความขัดแย้งช่วงสงครามในอับคาเซียซึ่งเกิดขึ้นช่วงระหว่างปี 1992-93
นำเสนอผ่านชีวิตของอิโว ช่างไม้ชราผู้เคร่งขรึมที่อยู่กับมาร์กัสเพื่อนบ้านของเขา
ชายสองคนนี้เป็นหนึ่งในชาวเอสโตเนียกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่ในอดีตสาธารณรัฐจอร์เจีย
แห่งสหภาพโซเวียตระหว่างสงครามปี 1992 ในภูมิภาคอับคาเซีย
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์เป็นส่วนหนึ่งของความวุ่นวายของสงครามชาติพันธุ์และภูมิภาคในยุคหลังโซเวียตล่มสลาย
ซึ่งแม้ว่าหุบเขาที่ อิโว และมาร์กัส อาศัยอยู่จะดูเงียบสงบ.. แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งกระแสความขัดแย้งได้
จนในที่สุดก็เกิดเป็นสมรภูมิเล็กๆ ระหว่างทหารจอร์เจียและทหารรับจ้างชาวเชเชน
ที่ต่อสู้เพื่อกลุ่มแบ่งแยกดินแดนอับคาเซียที่รัสเซียหนุนหลัง
หนังแสดงให้เราเห็นถึงความขัดแย้งอย่างชัดเจนระหว่างคนสองคนที่มีชุดความคิดที่อยู่คนละด้านอย่างสิ้นเชิง
ของทหารทั้งสองฝ่ายที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องมารักษาตัวที่บ้านของอิโว
บรรยากาศแห่งความไม่น่าไว้วางใจทั้งหมดทำให้คนดูอย่างเราต้องคอยลุ้นระทึกเสมอว่า
ทั้งอาห์เมด และนิโก้ จะเชื่อฟังในสิ่งที่คุณปู่ อิโว บอกไว้หรือไม่
ชายชราอิโว คือตัวแทนของคนที่ยังอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ไม่จากไปไหน
ซึ่งอาจจะแทนถึงความที่ยังติดอยู่กับอดีตบางอย่างไม่สามารถลบเลือนหรือหนีไปจากมันได้
โดยในหนังจะบอกว่าเพราะเหตุใดคุณปู่จึงยังไม่อพยพไปยังเอสโตเนียเหมือนคนอื่นๆ
ส่วนมาร์กัสนี่อยู่เพราะเป็นห่วงอิโว (ซึ่งถ้าไม่มีอิโว เจ้าตัวก็คงไปแล้วเช่นกัน แต่ขอเก็บผลผลิตส้มให้หมดก่อนนะ)
ส่วนอาห์เมดและนิโก้ ก็คือตัวแทนของความขัดแย้งในโลกของเราปัจจุบันที่แบ่งเป็นฝักเป็นฝ่าย
ต่างลุกขึ้นมาห้ำหั่นกัน เพียงเพราะศักดิ์ศรีที่มองไม่เห็น
Tangerines เป็นภาพยนตร์ที่งดงาม และน่าประทับใจอย่างยิ่ง เรื่องราวท่ามกลางความขัดแย้งอันเกิดจากความยึดมั่นถือมั่น
เกียรติยศและศักดิ์ศรีแต่ในท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่ามิตรภาพและมนุษย์ธรรมที่มีให้ต่อกัน
ระหว่างเพื่อนมนุษย์ที่ไม่มีคำว่าเชื้อชาติหรือประเทศมาเป็นเส้นแบ่งกลางระหว่างกัน
เพราะหนังมันฝังใจ
=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===