ญี่ปุ่นตัวเล็กแต่ทำไมตบหนักมาก

รับได้แทบทุกลูก คุ้มค่าที่เอามา + ส้มเซ็ตต่ำ วันนี้ โคจิมะ เล่นไม่ค่อยออก ขาตายบ่อย ขอชม วาดะ ตบเต็ม + เสริฟโหด มายู พึ่งพาได้สุดๆ

ทัดดาวเสริฟ > แป้น รับเสริฟ > นุช เซ็ต > ตบ 3 เมตร โดยอรอุมา ขำๆ นะครับ

สกิลสำหรับการเล่นวอลเลย์บอลหลักก็จะมี 1 การอันเดอร์บอล 2 การเซตบอล 3 การบล็อค 4 การตบ 5 การกระโดด 6 การเสริฟ ส่วนตัวให้การอันเดอร์บอล เพราะเห็นหลายๆคนยังต่อบอลโดยการอันเดอร์ให้เพื่อนตบล้นบ้าง ข้ามไปฝ

ตามหัวข้อ ด้วยความเคารพ ผมเห็นว่า ซารินะ โคกะ เป็นตัวตบหัวเสาที่เก่ง เป็นที่พึ่งพาของทีมได้ในช่วงประมาณ 10 ปี ที่เธอรับใช้ทีมชาติ แต่ตัวตบหัวเสารุ่นใหม่ทั้งสองข้างของทีมชาติญี่ปุ่นยุคปัจจุบัน ทั้ง ยู

กัปตันมายู 19 แต้ม ( 17 Attack 2 Sever ) 14 Dig บอลท้ายสนามมายูเก็บเรียบ วาดะ 15 แต้ม มาจากการตบทั้งหมด ( เกือบหลับแต่กลับมาได้ในเซ็ต 5 ) 12 Dig ซาโตะ 15 แต้ม ( 13 Attack 1 Block 1 Sever ) 9 Dig แต่ว

พอดีกำลังดูวอลเลย์บอลชายชิงแชมป์โลก ทีมชายทุกทีม เกือบทุกคนที่เวียนมาเสริฟ จะใช้ Jump Power Serve เลย ทั้งที่ Float Serve หรือ Hybrid Serve (Jump Float Serve) ประสิทธิภาพที่ได้ ไม่ต่างกันมาก (ลูกส่าย

ซิลล่าห์ แห่งสโลวีเนีย หุ่น รูปร่าง การเทคตัว การตบ มีความคล้ายกับ มิเรน่า หลุยส์ อดีตราชินีลูกยางโลกของคิวบา ไม่รู้ว่าในอนาคตซิลล่าห์จะก้าวขึ้นมาโดดเด่นได้อย่างนี้นหรือไม่ น่าจับตามองนะ

สมัยก่อนการเสริฟจองกีฬาวอลเล่ย์บ อลโดยเฉพาะประเภทหญิงคือยืนนิ่งแล้วตีลูกกออกไปนังฝ่ายตรงกันข้ามไม่เห็นมีทีมไหนที่กระโดดตีบอลไป(jump serve) แต่พักหลังๆจนถึงปัจจุบันส่วนใหญ่คนเสริฟจะกระโดดเสริฟกันทั้งนั

ตามหัวข้อเลยครับ สงสัยจริงๆ ผมเชียร์น้องทั้งสองคนตั้งแต่ Volleyball Nation Leauge ทั้งสองคนถือว่าเป็นตัวทำแต้มหลักของญี่ปุ่น เป็นตัวที่ฝากความหวังต่อจาก ซารินะ โคกะ เลย แถมทั้งสองคนสวย มีเสน่ห์ หุ่นดี