…อาบแสงเรื่อพราย กลับสายใจครองหมองหม่น…

ดึกดื่นคืนนี้ ฤดีเธอสุดผุดผ่อง
แสงเดือนจับต้อง ห้องขังหลังพิพากษา
ไร้กับลมไล้ สายใยกลับจับอุรา
แสงดาวพราวพา วาดค่าให้กับกำแพง


ภายในแสนชืด แม้นมืดแต่กลับกระจ่าง
กายเธออ้างว้าง หากยังกล้ากร่างกำแหง
ไส้เทียนมอดไหม้ ประกายให้กลับรุนแรง
สว่างกว้างจับทอแสง สำแดงให้แก่ผู้คน


ภายนอกคืนนี้ ฉันกลับกระสับกระส่าย
อาบแสงเรื่อพราย กลับสายใจครองหมองหม่น
ช่องหลืบหลายลับ สลับให้ฉันเวียนวน
เร่งเร้าให้หมดอดทน หวังให้ตกหล่นก้นหลืบลับลวง
…