คิดว่าสงครามมันจะต้องอยู่คู่กับ"โลกมนุษย์"ไปตลอดแม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรแต่จิตใต้สำนึกของมนุษย์เรามันก็ยังมีความขัดแย้งกันโดยมีปัจจัยผลประโยชน์,เชื้อชาติเผ่าพันธุ์,และผลประโยชน์อยู่ดี..ถ้าย้อนประวัติศาสตร์ไทยกับเขมรไม่ต้องไกลมากเอาแค่ พศ. 2406 นับตั้งแต่"ฝรั่งเศส"เข้ามาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เขมรก็เริ่มจะคิดออก(เพราแต่ไหนแต่ไรมาเขาก็เป็นแค่รัฐในอารักขาของสยามมาตลอด" กษัตริย์ของเขมรในช่วงนั่นก็ได้ทำสัญธิสัญญาลับๆกับฝรั่งเศสเพื่อจะตีกันออกจากสยามจนฝั่งสยามรู้เข้า(ร.4) แต่กษัตริย์เขมรโบ้ยว่าฝรั่งเศสบังคับ จนในที่สุดในเวลาต่อมาเราสูญเสียดินแดน"พระตะบอง,ศรีโสพล..."ให้ฝรั่งเศสและใรั่งเศสก็ยึดเจมรแบบเบ็ดเสร็จ โลกสมัยใหม่ก็ดูจะไม่แตกต่างกับในอดีตแม้เขมรจะเป็นประเทศเอกราชในปัจจุบันแต่ด้วยปัญหาสารพัดกับไทยยังคงมีอยู่และมีการปะทะกันเนื่องๆ เขาก็ต้องมองหาประเทศใหญ่มีศักยภาพที่อารักคุ้มครองเขาได้"จีน"ที่เข้ามาในสมัยนี้พร้อมผลประโยชน์ที่จะได้รับไม่ว่าทางขาวหรือทางดำ(บ่อนการพนัน,แก๊งคอนเซนเตอร์ อื่นๆ)แลกเปลี่ยนให้ได้ผลประโยชน์แบบผประโยชน์ตอบแทน ใครจะว่าอย่างไรให้เหตุการณ์ข้อขัดแย้งเวลานี้อย่างผู้นำเขาสร้างกระแสเพรามีปัญหาภายในประเทศเพื่อสร้างผลคะแนนให้กับตัวเองก็อาจจะถูกแต่ก็คิดว่าไม่ใช่ทั้งหมด แต่มันน่าจะมีสาเหตุอื่นๆเข้าในเหตุการณ์นี่แน่นอน..คนตัวเล็กจะสู้คนตัวใหญ่ต้อมีพวกตัวใหญ่ด้วย.
เพิ่งเข้าใจว่าทำไม?"กัมพูชา"ถึงต้องคบ"จีน"อย่างแน่นหนา.