พอเพียง…ในระบบที่สร้างจากความไม่พอ

เราโตมาในระบบที่สอนให้ “ต้องมี”
ไม่ค่อยมีใครสอนว่า “เท่านี้ก็พอแล้ว”
พอมีบ้าน → ก็มีบ้านใหญ่ขึ้น
พอมีเงิน → ก็ต้องมีมากกว่าเพื่อน
พอมีเวลา → ระบบก็พาเราไปติดกับ “ความสำเร็จแบบที่คนอื่นกำหนด”
เราไม่เคยได้รับคำชมว่า “เก่งจังที่รู้จักหยุด”
มีแต่คำว่า “ทำไมไม่ไปต่อ?”
จนเราลืมถามตัวเองว่า... แล้วเรายังอยากไปอยู่ไหม?

ตอนนี้เราไม่ได้หนีจากระบบ
เราแค่นั่งอยู่ในระบบ โดยไม่ให้ระบบขับเรา
ลงทุนเท่าที่ใจไม่กลัว
ใช้เงินเท่าที่ไม่ทำร้ายอนาคต
ทำงานเท่าที่ไม่ทำลายสุขภาพ
เลือก “พอ” ในโลกที่พยายามทำให้เรารู้สึก “ไม่พอ”

เราไม่ได้รวย
แต่เราพอ
และในยุคนี้... คำว่า “พอ” มันแกร่งกว่าทุกหุ้นที่ขึ้นแรง

พอเพียง ไม่ได้แปลว่าไม่มี
แต่มันคือการไม่ยอม “หมดตัว” เพื่อให้ใครเขาว่าเรามี

ใครกำลังวางแผนชีวิตแบบพอเพียงแต่ไม่ยอมจนใจ
มาแชร์ได้นะครับ
อยากรู้ว่ามีใครเลือกทางนี้เหมือนกันบ้าง
ขอบคุณมากๆ นะครับ