เรื่องเล่าของวรกร 2

กระทู้สนทนา
: “วรกร – วิญญาณใต้หอพักเก่า (ตอนที่ 2)”


เรื่องราวต่อจากเจ… ถูกส่งต่อมาจาก “ตั้ม” เพื่อนร่วมห้องฝึกงานอีกคนของเจ ที่ย้ายเข้าหลังจากนั้น 2 เดือน






ผมชื่อตั้ม… ตอนนั้นผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับหอพักหลังนั้นเลย


หลังจากเจย้ายออกไปอย่างกะทันหันโดยไม่พูดอะไรให้มาก ผมก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ห้องเดียวกับเขา เพราะห้องนั้นว่างและค่าเช่าถูกมาก เจ้าของหอบอกแค่ว่า “เด็กเก่ารีบย้ายออกเพราะจะกลับบ้าน”


ผมไม่คิดอะไรมาก เพราะเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีเท่าไหร่


คืนแรก ๆ ทุกอย่างดูปกติดี จนกระทั่งคืนวันที่ 6…


เวลาประมาณตี 1 ผมกำลังนั่งเล่นเกมในห้องอยู่คนเดียว ไฟห้องเริ่มกระพริบ แล้วดับวูบลง


เสียงลากเท้าดังขึ้นจากทางเดินหน้าห้อง
ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…


ผมขนลุกซู่แบบไม่มีเหตุผล มันไม่ใช่เสียงคนเดินธรรมดา มัน หนัก เหมือนมีของหนัก ๆ ลากผ่านพื้น


ผมรีบลุกไปดูที่ตาแมว — ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเช่นเคย


แต่เมื่อผมหันกลับเข้าห้อง… ทีวีที่ผมปิดไว้กลับเปิดเองขึ้นมา พร้อมภาพ “หน้าดำ ๆ ของผู้ชายคนหนึ่ง” ที่ไม่ชัดเจน กำลังจ้องมาที่กล้อง


ผมรีบปิดทีวี และหยิบโทรศัพท์จะโทรหาเพื่อน ทันใดนั้นหน้าจอขึ้นสายเรียกเข้า
“วรกร”
ทั้งที่ผมไม่มีเบอร์ชื่อแบบนั้นในเครื่องเลย


ผมไม่กล้ารับ แต่เสียงข้อความดังขึ้นทันทีหลังจากนั้น
ผมเปิดดู…


ข้อความเดียว…
“ก็จะทิ้งห้องกูอีกคนใช่ไหม?”


ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว รีบเก็บของเตรียมจะออกจากห้อง แต่ตอนที่กำลังไขกุญแจประตูออก


ประตูเปิดเอง…
และตรงหน้าผม ไม่มีใครอยู่


แต่เงาสะท้อนจากกระจกข้างบันได แสดงให้เห็น…
ผู้ชายในชุดนักศึกษาสีซีด…
หัวเปียกน้ำ…
ยืนอยู่ข้างหลังผม…


ผมหันกลับไปทันที — ไม่มีใคร…


วันรุ่งขึ้นผมไม่ลังเลอะไรอีก ย้ายออกทันที


แต่ก่อนจะออกจากห้อง ผมเผลอหันไปมองกำแพงหัวเตียง…
รอยขีดที่ผมเคยคิดว่าเป็นรอยเล็บเก่านั่น… เปลี่ยนไปเป็นคำที่ผมไม่เคยเห็นก่อนหน้านี้


“อยู่ครบ 7 วัน… จะอยู่แทนกูตลอดไป”


ผมไม่เคยหันกลับไปมองตึกนั้นอีกเลย
และจนถึงวันนี้ ผมยังสงสัย…
ใครกันแน่ที่อยู่ครบ 7 วัน… แล้วไม่ได้ออกมา…






(เรื่องราวนี้ยังคงถูกส่งต่อไปในหมู่เพื่อนของเจ… และตั้ม
มีใครบางคน… ยังคงอยู่ใต้หอพักนั้นเสมอ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่