คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 41
ผมอยู่ต่างจังหวัด หลายๆ ครั้งที่ได้คุยกับเพื่อนที่เป็นหมอ ผมก็ถามมันทุกครั้งว่าเมื่อไหร่จะมีครอบครัว มันตอบผมว่ายังไม่พร้อม
เเต่กลับกัน เด็กเเถวบ้านอายุ 18-19 ปี กลับมีลูกเเล้ว 2-3 คน ตัวเองติดยา เอาตัวเองรอดไปวันๆ ลูกก็ต้องเป็นภาระของปู่ ย่า ตา ยาย
บางครั้งก็ไม่ใช่ว่ามีครอบครัวเพราะความรักหรอกครับ บางทีเพราะเมาเหล้า เมายาทั้งผัวทั้งเมีย
เรื่องของเรื่อง ก็คือการศึกษานั้นเเหละครับ
การให้ความรู้การใช้ชีวิตพื้นฐาน ปลูกฝั่งจิตสำนึก ให้ความรู้มากกกกกกกกกก
เพราะปัญหาการที่คนไม่พร้อม ผลิตบุคลากรที่ไม่มีคุณภาพออกมาสู่สังคมมากขึ้นเรื่อยๆ อนาคตความเลื่อมล้ำก็จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สังคมก็จะมีเเต่ปัญหา
ในขณะเดียวกัน หมอ กลับไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว
เเต่กลับกัน เด็กเเถวบ้านอายุ 18-19 ปี กลับมีลูกเเล้ว 2-3 คน ตัวเองติดยา เอาตัวเองรอดไปวันๆ ลูกก็ต้องเป็นภาระของปู่ ย่า ตา ยาย
บางครั้งก็ไม่ใช่ว่ามีครอบครัวเพราะความรักหรอกครับ บางทีเพราะเมาเหล้า เมายาทั้งผัวทั้งเมีย
เรื่องของเรื่อง ก็คือการศึกษานั้นเเหละครับ
การให้ความรู้การใช้ชีวิตพื้นฐาน ปลูกฝั่งจิตสำนึก ให้ความรู้มากกกกกกกกกก
เพราะปัญหาการที่คนไม่พร้อม ผลิตบุคลากรที่ไม่มีคุณภาพออกมาสู่สังคมมากขึ้นเรื่อยๆ อนาคตความเลื่อมล้ำก็จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สังคมก็จะมีเเต่ปัญหา
ในขณะเดียวกัน หมอ กลับไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว
แสดงความคิดเห็น
ทำไม..คนที่เอาตัวเองไม่รอดถึงกล้ามีครอบครัว ?
หลายคนยังไม่มีความพร้อมทางการเงิน จิตใจ หรือความรับผิดชอบ แต่กลับตัดสินใจมีครอบครัว บางคนคิดว่าการมีครอบครัวคือทางออกหรือเครื่องมือเยียวยาชีวิต บ้างคิดว่า “ความรัก” จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ แต่ความจริงแล้วการมีครอบครัวคือภาระและพันธะที่ต้องการทั้งสติและวุฒิภาวะ
การมีลูกหรือคู่ชีวิตไม่ได้เติมเต็มชีวิตที่ว่างเปล่า หากตัวเองยังไม่มีหลัก ยากที่จะเป็นหลักให้คนอื่น การกล้ามีครอบครัวทั้งที่ยังไม่รอดจึงอาจไม่ใช่ความกล้า...แต่คือความไม่รู้ ว่ารักที่แท้จริง ต้องเริ่มจากการรักและดูแลตัวเองให้เป็นก่อน.
คุณคิดเห็นว่าไง ?