เรา เหนื่อยกับการซื้อของเล่นของลูก

เรา ​ขอตั้งกระทู้ขึ้นก่อนนะ เรามีอาชีพค้าขายรถพุ้มพวงกัลรถพวงข้าง เเต่ตอนนี้รถเราพัง แล้วมาประจวบเหมาะ กับตอนที่เราขายของไม่ค่อยดี แล้วก็ไม่มีตัง เราเลยวิ่งขายกับมอไซค์   ได้วันนึงก็200-300 บางวัน100กว่าบาทก็มี  แต่เราโชคดีที่ เรามีคนช่วยเอาลูกไห้  เรามีเรื่องในหัวมากมายให้คิด ทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายแต่ล่ะเดือน ทั้งของลูกของเรา และของแฟนเรา ลูกเรา อาทิตย์นึง กินนมทั้งหมด78กล่อง คิดเป็นเเพ็คก็22เเพ็คลังนึง9แพ็ค ลังล่ะ340บาท แพมเพิส เพราะค่าใช่จ่ายเรา ไม่บาลานกับค่ารายรับ เเฟนเราทำงานคนเดียวไม่ได้ ตั้งแต่เขาเจาะแอดมา เขาก็ไม่สารถยกหนักๆได้คนเดียว แต่ก่อนเราวิ่งกับรถพวงขายดีนะขายดีมาก เรามีกำลังที่จะซื้อของเล่นเพลงให้ลูกได้ แต่น้อยครั่งที่เราจะซื้อให้ และจุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้  เพราะน้อยครั่งที่เราจะซื้อให้  เพราะซื้อให้ไป ลูกเราก็เล่นได้ไม่นาน นี้คือเหตุผลของเรา เราเลยถูกมองว่าขี้เหนียวขี้งกกับลูก  เเต่ทุกคน เลี้ยงลูกตามีฐานะ   ใช้ว่าลูกเราจะด้อยกว่าใครเราคิดคำนี้เสมอ แต่เราคนรอบข้างเราไม่ได้คิดแบบนั้นเราเหนื่อยมากๆเลย ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ไห้เลย เราไห้พอประมาณที่เราให้ไหว วันนี้เราขายของได้300กว่า แม่สามีเรา ซื้อของเล่น ให้ลูกเรา360บาท เราเหนื่อยอะ ตอนนี้ เรามีเงินติดตัวไม่กี่บาท  เอง  เราเครียดมากๆ  เพราะพรุ่งนี้เราขายของไม่รู้ว่าจะได้กี่บาท เดี่ยวนมลูกก็จะหมดอีก เราควรจะดการความรู้สึกตัวเองยังไงบ้างค่ะ