เมื่ออิหร่านเปิดฉากปะทะอิสราเอลอย่างตรงไปตรงมาในปี 2025 โลกจับตามองว่านี่ไม่ใช่แค่ “สงครามตัวแทน” อีกต่อไป แต่เป็น “รัฐชนรัฐ” ที่อาจพลิกดุลอำนาจในตะวันออกกลางไปตลอดกาล
คำถามคือ:
ในโลกที่แบ่งขั้วชัดเจน อิหร่านยังมีใครยืนอยู่ข้าง ๆ จริงบ้าง?
จ
🧱 1. มิตรเก่าที่หายไป
รัสเซีย แม้เคยใกล้ชิดกับอิหร่าน (ผ่านข้อตกลงด้านอาวุธ, โดรน, ซีเรีย) แต่ขณะนี้กำลังติดหล่มสงครามยูเครน และถูกโลกตะวันตกตัดขาดด้านเศรษฐกิจ ไม่มีศักยภาพจะยื่นมือช่วยอิหร่านจริงจัง
จีน เป็นผู้ซื้อพลังงานหลักจากอิหร่าน และเคยเชื่อมความสัมพันธ์ซาอุฯ–อิหร่านสำเร็จ แต่เมื่อเปิดสงครามจริง จีนยัง "เล่นไพ่หลายหน้า" ไม่พร้อมทิ้งผลประโยชน์กับอิสราเอล–ซาอุฯ
ชาติอาหรับสายซุนนี เช่น ซาอุฯ UAE อียิปต์ ล้วนไม่ไว้ใจอิหร่านจากความขัดแย้งนิกาย และบางประเทศมีความร่วมมือความมั่นคงกับอิสราเอลแบบลับ ๆ
🔻 สรุป: มิตรภาพแบบ “รัฐต่อรัฐ” ที่อิหร่านเคยหวังพึ่ง พากันถอยห่าง
🕳️ 2. พันธมิตรที่เหลือ: กองกำลังนอกระบบ
อิหร่านยังมีพันธมิตรแบบ “เครือข่าย” ไม่ใช่ “รัฐ” ได้แก่:
ฮิซบุลเลาะห์ (เลบานอน) กองกำลังติดอาวุธชีอะห์ที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาค
ฮูตี (เยเมน) ใช้โดรนและขีปนาวุธโจมตีซาอุฯ และเรือพาณิชย์ในทะเลแดง
กลุ่มติดอาวุธในอิรัก, ซีเรีย และฉนวนกาซา ที่ได้รับการฝึกและสนับสนุนจากอิหร่าน
แต่ทั้งหมดนี้ ไม่มีอำนาจทางการทูต ไม่มีเกราะคุ้มกันจาก UN และไม่สามารถเปลี่ยนสมดุลสงครามโดยลำพัง
🔄 3. ความหวังที่ยังเหลือ?
แม้จะถูกโดดเดี่ยวในหมู่รัฐชาติ อิหร่านยังมี "แนวร่วมทางอุดมการณ์" ในสามรูปแบบ:
1. ประชาชนในโลกอาหรับที่ต่อต้านอิสราเอล โดยเฉพาะหลังสงครามกาซาที่ยืดเยื้อ
2. แนวร่วมในเขตยึดครอง เช่นชาวปาเลสไตน์ในเวสต์แบงก์ หรือชาวอาหรับในอิสราเอลเอง
3. กลุ่มประเทศที่ต่อต้านตะวันตก เช่น เวเนซุเอลา, เกาหลีเหนือ ที่อาจสนับสนุนในเชิงสัญลักษณ์
แม้ไม่ใช่ "มิตรแท้" แต่ก็อาจเป็น "แรงถ่วงสมดุล" ในบางจุด
📌 สรุป:
วันนี้อิหร่านอาจไม่มี "มิตรแท้" ที่กล้ายืนเคียงข้างในสนามรบ
แต่ยังมี “แนวร่วม” ที่พร้อมบ่อนทำลายศัตรูในแนวหลัง
และยังมีอุดมการณ์ต้านไซออนิสต์ที่อาจจุดไฟใต้โต๊ะไปทั่วโลกมุสลิม
คำถามไม่ใช่แค่ว่า
“ใครยืนข้างอิหร่าน?”
แต่ต้องถามต่อว่า
“อิหร่านจะทำให้ใคร ยอมลุกขึ้น เคียงข้างได้หรือไม่?”
ยังมี "มิตรแท้" สำหรับอิหร่าน ในสงครามนี้อยู่ไหม?
เมื่ออิหร่านเปิดฉากปะทะอิสราเอลอย่างตรงไปตรงมาในปี 2025 โลกจับตามองว่านี่ไม่ใช่แค่ “สงครามตัวแทน” อีกต่อไป แต่เป็น “รัฐชนรัฐ” ที่อาจพลิกดุลอำนาจในตะวันออกกลางไปตลอดกาล
คำถามคือ:
ในโลกที่แบ่งขั้วชัดเจน อิหร่านยังมีใครยืนอยู่ข้าง ๆ จริงบ้าง?
จ
🧱 1. มิตรเก่าที่หายไป
รัสเซีย แม้เคยใกล้ชิดกับอิหร่าน (ผ่านข้อตกลงด้านอาวุธ, โดรน, ซีเรีย) แต่ขณะนี้กำลังติดหล่มสงครามยูเครน และถูกโลกตะวันตกตัดขาดด้านเศรษฐกิจ ไม่มีศักยภาพจะยื่นมือช่วยอิหร่านจริงจัง
จีน เป็นผู้ซื้อพลังงานหลักจากอิหร่าน และเคยเชื่อมความสัมพันธ์ซาอุฯ–อิหร่านสำเร็จ แต่เมื่อเปิดสงครามจริง จีนยัง "เล่นไพ่หลายหน้า" ไม่พร้อมทิ้งผลประโยชน์กับอิสราเอล–ซาอุฯ
ชาติอาหรับสายซุนนี เช่น ซาอุฯ UAE อียิปต์ ล้วนไม่ไว้ใจอิหร่านจากความขัดแย้งนิกาย และบางประเทศมีความร่วมมือความมั่นคงกับอิสราเอลแบบลับ ๆ
🔻 สรุป: มิตรภาพแบบ “รัฐต่อรัฐ” ที่อิหร่านเคยหวังพึ่ง พากันถอยห่าง
🕳️ 2. พันธมิตรที่เหลือ: กองกำลังนอกระบบ
อิหร่านยังมีพันธมิตรแบบ “เครือข่าย” ไม่ใช่ “รัฐ” ได้แก่:
ฮิซบุลเลาะห์ (เลบานอน) กองกำลังติดอาวุธชีอะห์ที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาค
ฮูตี (เยเมน) ใช้โดรนและขีปนาวุธโจมตีซาอุฯ และเรือพาณิชย์ในทะเลแดง
กลุ่มติดอาวุธในอิรัก, ซีเรีย และฉนวนกาซา ที่ได้รับการฝึกและสนับสนุนจากอิหร่าน
แต่ทั้งหมดนี้ ไม่มีอำนาจทางการทูต ไม่มีเกราะคุ้มกันจาก UN และไม่สามารถเปลี่ยนสมดุลสงครามโดยลำพัง
🔄 3. ความหวังที่ยังเหลือ?
แม้จะถูกโดดเดี่ยวในหมู่รัฐชาติ อิหร่านยังมี "แนวร่วมทางอุดมการณ์" ในสามรูปแบบ:
1. ประชาชนในโลกอาหรับที่ต่อต้านอิสราเอล โดยเฉพาะหลังสงครามกาซาที่ยืดเยื้อ
2. แนวร่วมในเขตยึดครอง เช่นชาวปาเลสไตน์ในเวสต์แบงก์ หรือชาวอาหรับในอิสราเอลเอง
3. กลุ่มประเทศที่ต่อต้านตะวันตก เช่น เวเนซุเอลา, เกาหลีเหนือ ที่อาจสนับสนุนในเชิงสัญลักษณ์
แม้ไม่ใช่ "มิตรแท้" แต่ก็อาจเป็น "แรงถ่วงสมดุล" ในบางจุด
📌 สรุป:
วันนี้อิหร่านอาจไม่มี "มิตรแท้" ที่กล้ายืนเคียงข้างในสนามรบ
แต่ยังมี “แนวร่วม” ที่พร้อมบ่อนทำลายศัตรูในแนวหลัง
และยังมีอุดมการณ์ต้านไซออนิสต์ที่อาจจุดไฟใต้โต๊ะไปทั่วโลกมุสลิม
คำถามไม่ใช่แค่ว่า
“ใครยืนข้างอิหร่าน?”
แต่ต้องถามต่อว่า
“อิหร่านจะทำให้ใคร ยอมลุกขึ้น เคียงข้างได้หรือไม่?”