คำขอสุดท้าย

สวัสดีค่ะทุกคนเรื่องที่เราจะพูดถึงในวันนี้คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเราช่วง3ปีที่ผ่านมาค่ะคือทุกอย่างเริ่มมาจากที่เราย้ายไปอยู่กับแม่6ปีที่ต่างอำเภอคะเเล้วกลับมาอยุ่กับยายที่บ้านเพราะตาเสียเราต้อวย้ายกลับมาบ้านที่ต่างอำเภอเราต้องทิ้งชีวิตที่สุขสบายทั้งครอบครัวจากที่นั่นกลับมาเริ่มต้นจาก0ใหม่ทั้งหมดที่บ้านเก่ายายคะหลังจากตาเสียยายได้เงินประกันชีวิตไป200000คะพ่อแม่เราให้ยายหมดโดยที่ไม่เรียกร้องอะไรจากท่านเลยค่ะเเต่พอเรามาอยู่เราพึ่งตระหนักว่ายายท่านเีกับเราเเค่ช่วงเเรกๆที่ท่านมีเงินพอเงินเริ่มหมดเราอยู่ๆดีๆก็โดนด่สตามตรงเลยนะคะเรามาอยู่บ้านยายเราโดนปฏิบัติเหมือนคนรับใช้เลยคะเพียงเพราะยายไม่ชอบพ่อเราเเละไม่อยากให้เเม่กับพ่อแต่งงานกันพอพ่อเเต่งงานกับแม่เราขึ้นมาท่านก้ยิ่งเกลียดเรามากๆเลยคะไม่เคยช่วยเลยดูเเม้เเต่วันที่เราเกิดก็พูดกับญาติๆว่าไม่อยากเห็นหน้าเราเพราะเกลียดพ่อเราเเล้วก้เกลียดเราด้วยตอนเราได้ฟังญาติๆเราเล่าให้ฟังเรารู้สึกจุกอยู่เหมือนกันคะว่าเราก็เเค่เด็กที่ะึ่งเกิดมายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยก็โดนเกลียดแบบไร้สาเหตุเเต่เรื่องนี้ผ่านไปเราก็ไม่คิดอะไรแล้วคะพอมาอยู่กับยายใช่คะมีข้าวให้กินฟรีมีบ้านให้อยู่คุ้มหัวมีที่นอนให้นอนเเต่เราเเลกด้วยสุขภาพจิตที่จากเด็กคนหนึ่งที่สดใสตอนนี้เราเก็บเงียบทุกเรื่องไม่เล่าปัญหาให้ใครฟังเลยไม่ว่าจะเเม่หรือเพื่อนเราเลยทำได้เเค่มาบ่นในกระทู้ผ่านตัวหนังสืออ่านความคิดเห็นจากคนที่ไม่รู้จักยังจะดีกว่าคะแล้วอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่อยู่กับแม่แม่เราอยู่คนละบ้านกับยายค่ะยายเราอยู่อยู่หมู่บ้านนี้ส่วนแม่ก็อยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งแม่ทำงานหนักมากค่ะเพื่อที่จะกลับมาตั้งตัวให้ได้ส่วนเราที่เลิกอยู่กับยายเพราะเห็นว่าท่านแก่แล้วจะไม่มีใครดูแลแต่พอมาอยู่จริงๆไม่ต่างอะไรจากทาสเลยค่ะแต่เราก็เข้าใจได้ค่ะเพราะยังไงเราก็เป็นห่วงเขาถึงเขาจะเกลียดเราและด่าเราประจำก็ตามเราถือซะว่าเป็นตราบาทในชีวิตเราที่ต่อให้โตไปจะเลิกยากแค่ไหนก็จะกลับมาคิดดูถึงเรื่องนี้ที่แย่กว่าและทำให้เรามีกำลังใจอยู่ต่อได้ค่ะถึงแม้อยู่ที่โรงเรียนเราจะเรียนหนักและก็เหนื่อยมากๆแล้วจะกลับบ้านต้องมาฟังเรื่องที่ยายเล่าให้ฟังเกี่ยวกับพ่อแม่เราในทางเสียๆหายๆแต่เราก็ทำได้แค่ฟังค่ะลืมเล่าให้ฟังค่ะเรามีพี่น้องคนละพ่ออีกคนเขาเป็นพี่สาวค่ะซึ่งตอนที่พ่อเขาแต่งงานกับเเม่ยายดูจะมีความสุขมากแต่เเม่ไม่มีความสุข(เรื่องนี้เราฟังมาจากแม่อีกทีนะคะ)ต่อมาแม่เราไม่ไหวเพราะพ่อของพี่สาวของเราเขานอกใจแม่เราเเละขโมยเงินเเม่เรานับไม่ถ้วนจนแม่ขอหย่าเขาก้ยอมหย่ากันคะแล้วต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่แล้วแม่ก็ทิ้งให้พี่สาวเราคนนี้อยู่กับยายค่ะแต่ว่ายายก็ดีกับพี่สาวคนนี้ของเรามากๆเลี้ยงดูประคบประหงมแบบสุดๆแต่พี่สาวเราคนนี้เขาก็ไม่ชอบเราเหมือนกันนะคะโดยที่ไม่มีเหตุผลเช่นกันแม่ก็พยายามให้เราสองคนรักกันแล้วแต่พี่เขาก็เหมือนเกลียดเราค่ะเขาดูถูกเราทุกทางเท่าที่เขาจะทำได้ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่มหาลัยและมีความคิดแต่ของตัวเองแล้วก็ตามแต่เขาก็ยังดูถูกและเหยียดเราเท่าที่เขาจะทำได้และเท่าที่เขาจะนึกเรื่องงานขึ้นมาเหยียดเราเราควรทนอยู่ไหมคะตอนที่เราย้ายออกมาอยู่บ้านแม่กลับมาอยู่กับแม่ที่บ้านหลังใหม่ที่อยู่กันคนละหมู่บ้านยายเราเขาก็โทรมาด่าแม่โทรมาด่าเราว่าอกตัญญูและบังคับขู่เขนให้เรากลับไปตอนนี้หาทางออกกับชีวิตไม่ได้เลยค่ะคิดซะว่าอยากตายไปให้พ้นๆจะได้ไม่ต้องอยู่แบบรับอะไรแบบนี้โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรมาตั้งแต่แรกเราก็โดนเกลียดโดนรังแกมาตลอดแต่เราก็จริงนะคะว่าถ้าตายวันสองวันคุณก็ลืมเราแล้วแต่มันก็คงเป็นอะไรที่ดีมากๆเพราะเราก็ไม่ได้มาอยู่รับรู้ถึงตรงนั้นแล้วและถ้าเราตายไปก็ไม่รู้ว่าจะเป็นภาระทุกคนมาจากงานศพให้เราหรือเปล่าแต่นั่นก็คงเป็นคำขอสุดท้ายที่เราอยากจะขอเพราะเราก็ไม่ได้อยากขออะไรแล้วเราไม่ได้อยากอยู่หรอกรู้หรือรับฟังปัญหาของใครอีกแล้วค่ะเพราะเราก็ไม่ไหวแล้วณจุดๆนี้นั่นจึงเป็นของที่มากระทู้ของเราเป็นคำขอสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าต่อจากเราเขียนกระทู้นี้เสร็จเราจะมีชีวิตอยู่ได้สักกี่วันกี่เดือนหรือกี่ปีเราเลยอยากออกมาพูดความในใจก่อนที่จะไม่ได้พูดมันออกมาผ่านตัวอักษรและคำแนะนำหรือความคิดเห็นต่างๆจากคนที่เราไม่รู้จักขอบคุณทุกคนที่ฟังมาถึงจุดๆนี้นะคะขอบคุณค่ะ