18 ปีในที่ทำงานเดียวกัน กับข้าวกล่องเดิม และโต๊ะทำงานเดิม

ผมทำงานที่เดิมมา 18 ปี
โต๊ะทำงานตัวเดิม
มุมทำงานปรับนิดหน่อย
และข้าวกล่องจากร้านเดิม
ที่เปลี่ยนแม่ค้าไปแล้ว 4 คน

ทุกวัน
ผมจะลงไปซื้อข้าวก่อนเที่ยงเล็กน้อย
(หรือทานที่โรงอาหารเลย)
เพื่อหลีกเลี่ยงคิว
กลับขึ้นมานั่งกินที่โต๊ะอย่างเงียบ ๆ
เปิดจอคอม จัดเรียงเอกสาร ตอบอีเมล
บ่ายโมงกลับเข้าสู่ flow งานอัตโนมัติ
ที่ไม่ต้องใช้พลังใจมากนัก
เหมือนสมองจำทางเดินได้หมดแล้ว

ไม่ได้รู้สึกท้อ
หรือหมดไฟ
แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับสิ่งใด
ในที่ทำงานมาเป็นปีแล้ว
รู้สึกเพียงว่า…

“เรากำลังทำหน้าที่ของคนที่ยังทำได้
และยังไม่ถูกแทนที่”

สิ่งที่เปลี่ยน…ไม่ใช่งาน
แต่เป็นมุมมองต่อ “คุณค่า” ของการทำงาน

จากเดิมที่เราทำเพื่อพิสูจน์ตัวเอง

วันนี้…เราทำเพื่อรักษาสมดุลของชีวิต

เพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดจากวงโคจรของสังคม
เพื่อให้เช้าวันจันทร์ยังมีความหมาย
และเพื่อให้เรา ยังเป็นคนที่มีตารางเวลา
แม้จะไม่มีเป้าหมายใหญ่แล้วก็ตาม
(ยืนยันว่าไม่ได้หมดไฟ แต่ไม่ว้าวกับระบบ)

ผมเขียนโพสต์นี้
ไม่ได้มีคำถามเฉพาะ
แค่อยากรู้ว่า…
มีใครใช้ชีวิตการทำงานแบบเรียบ ๆ เงียบ ๆ
มานานเหมือนกันไหม?

ไม่ต้องมีจุดหักมุม
ไม่ต้องลาออกไปปลูกต้นไม้
แค่ยังอยู่ตรงนี้…
อย่างนิ่ง ๆ และรู้สึกว่าก็ “พอแล้ว”

แชร์ประสบการณ์กันนะครับ
ขอบคุณมากครับ