น้องสาวป่วยซึมเศร้าจะฆ่าตัวตาย

ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ น้องสาวเราทำงานที่ธนาคารมา10ปี จู่ๆขอลาออก พอออกได้1อาทิตย์อยากกลับเข้าไปทำใหม่ เเต่พอจะกลับไป ทางที่ทำงานมีกฎ5ปีถึงจะสามารถกลับเค้าไปได้ หลังจากนั้น นางก็พยายามจะให้คนในนั้นช่วยทำให้เค้าเข้าไปให้หน่ย ตำเเหน่งอะไรก็ได้ จนสุดท้ายผ่านมา3-4เดือน นางก็ไม่สามารถกลับเข้าไปได้ เพราะทางที่ทำงานบอกว่า ตำเเหน่งมันไม่มี เเละผลงานน้องก็ไม่ได้โดดเด่นหรือสร้างยอดให้ทางบริษัท พูดง่ายๆว่า ไม่ได้น่าเอากลับไปทำเพราะไม่ได้สร้างผลงานให้บริษัทเด่นพอ เเต่ตอนออกเค้าทั้งถามทั้งยื้อไม่ให้ออกเเล้ว เเต่นางบอก เพราะอารมณ์ชั่ววูบ อยากออก รู้สึกผิดพลาด รู้สึกไม่มีอนาคตเเล้ว เหมือนรู้สึกตัวอีกทีคือเสียดายที่นี่ รักที่นี่มาก  ระหว่างที่เป็นแบบนี้ น้องก็โทรปรึกษา เเละลองหางานใหม่เเล้ว เเละนางก็ยิ่งได้คำตอบว่า เงินเดือนมันน้อยกว่าที่เคยทำ ไม่มีอนาคต ไม่เติบโต มองไม่เห็นอนาคตเลย รู้สึกดิ่งไปหมด ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ผอมมาก แกะเล็บเท้าจนกุดไปหมด ขามีเเต่เเผล ผิดดำเเห้ง ปากเเห้ง เท้าเเตก จากคนที่ดูเเลตัวเอง คือ เห็นเเล้วสงสารน้องมาก พูดวนๆอยู่เเต่คำเดิมๆ เสียดายที่นี่ รักที่นี่ อยากกลับไปทำที่นี่ จนไม่กี่วันมานี่น้อส่งข้อความมาลา รอบเเรก นางไปกินยานอนหลับเเละอัดเบียร นางบอกกะให้หัวใจวายตาย เเละก็ไปทำหน้าตึกบริษัทนี้ สรุปเเฟนนางก็ไปช่วยพากลับมา เพราะไม่ตาย พอรอบ2 เเละนางไปผูกคอตายในบริษัท แอบเข้าไปด้านหลัง นางบอกโชคร้ายที่มีคนมาเห็นก่อน เราอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าน้องจะกล้าทำ ทั้งๆที่นางเป็นคนกลัวเจ็บมาก ขนาดเราเคยนวดให้กดนิดเดียวยังบ่นเจ็บ เเละนางไม่เคยมีความคิดแบบนี้เเน่ๆพอรู้เรื่องนี้ก็เลยตกใจ จนรีบโทรหานาง พอโทร นางก็เลยขอให้เราพาไปบริษัทอีกครั้งนึง เพื่อไปขอโทษ เพราะนางกลับเข้าไปไม่ได้เเล้ว ไม่งั้นเค้าจะเเจ้งตำรวจ เพราะนางทำเรื่องใหญ่ไว้ พอเราไปถึงหน้าที่ทำงาน สรุป นางให้เรารอขอคุยกับหัวหน้าให้ช่วยไปพูด ซึ่ง เราก็รู้อยู่เเล้ว ทำขนาดนี้ เค้าจะกลัารับกลับเข้าไปอีกมั้ย ขนาดยังไม่ทำ เค้ายังไม่รับเลย เเต่เราก็รอขอคุยให้ จนได้คุย พอออกมา เราก็บอกน้องว่า เดี๋ยวไปเจอกันที่สถานีmrtนะ กลัวเค้าออกมาเห็นว่าน้องมากับเรา ระหว่างโทร นางบอกว่า หนูไม่กลับไปแล้วนะ เเละส่งรูปผูกเชือกตรงต้นไม้ต้นไทรข้างหลังตึกบริษัท  จนเราหลุดฟิวขาดบวกดป็นห่วง เราเลยบอก ออกมาเลยนะ พาพี่มาเเล้วมาทำแบบนี้หรอ เเละเราก็บอกว่า เดี๋ยวรอเค้าปรึกษาพูดคุยก่อน ว่าจะเอายังไง เเต่ถ้าช่วยไม่ได้ก็คือไม่ได้ เค้าไม่ได้ให้ความหวัง เราก็พูดๆ จนนางยอมออกมา เเละเดินมาหาเรา เราเครียดมาก ทั้งสงสารทั้งเครียด ว่าทำไมถึงต้องที่นี่ เเละถ้าบอกเป็นอนาคต จะออกทำไม เเละก็วนมา ที่ออกเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เราไม่รู้จะช่วบยังไงเเล้ว เพราะเค้าไม่ฟังเลย ถามเค้าหลายครั้งมาก ให้เค้ากลับมาเริ่มใหม่ เค้าก็ไม่เอา บอกถ้าไม่ได้ที่นี่ก็จะจบชีวิตลงเเล้วจริงๆเเละวันนี้ก็จะกระโดนคอนโดเเต่เเฟนนางห้ามไว้ เเฟนเค้าดีมาก ทำทุกอย่างอดทนกับเค้าทุกอย่าง ร้องไห้ขอร้อง เเต่นางก็เอาเเต่บอกแฟนว่าให้ปล่อยนางไป บอกแฟนว่าให้อยู่ไปเพราะเค้ามีครอบครัวไม่มีน้องเราเค้าก็อยู่ได้ เเฟนน้องก็ส่งข้อความมาว่า เค้าไม่ไหวเเล้ว ไม่รู้จะทนเห็นเเละจะห้ามแบบนี้ได้อีกนานเเค่ไหน เค้าไม่ไหวเเล้ว พอเเฟนเค้าบอกว่าเหนื่อยเเล้วไม่ให้น้องสาวทำแบบนี้ นางก็บอกก็จะจบปัญหาให้ เพราะนางก็อยากไป จะได้เลิกคิดวนไปวนมา มันทรมานมากกับสิ่งที่เค้าเป็นอยู่ เค้าอยากเลิกคิด เเละความตายคือสิ่งเดียว เเต่เค้าบอกว่า ขอเเค่เค้าได้กลับมาทำที่นี่เค้าก็หายเเล้ว เเละวันจันทร์นี้ น้องสาวบอกว่าจะกลับไปที่บริษัทอีก และจะผูกคอที่ต้นไม้ข้างๆบริษัท ที่เค้าผูกไว้ล่าสุด เราจะต้องทำยังไงต่อไปดี สงสารน้องที่เห็นสภาพนางเป็นหนักขนาดนี้ เหมือนคนพูดอะไรไปก็คิดไม่ได้เลย แต่อาจด้วบสารอะไรสั่งอย่างในสมองผิดปกติเลยทำให้เป็นเเบบนี้ เอาเเต่ใจเอาเเต่จะให้ได้ในสิ่งที่นางต้องการที่สุดตอนนี้ ไม่เอาอะไรเเล้วชีวิตนี้  เพราะที่ทำงานที่นางบอกรักมาก ยังไงเค้าก็ไม่รับนางเเน่ๆเพราะนางเล่นเข้าไปผูกคอในบริษัทเค้า โอกาสที่อาจจะยังมีอยู่ในอนาคตตอนนี้ไม่มีเลย ปัญหาคือ  ถ้าไม่ได้ นางก็จะไปจริงๆ เราทำใจนะถ้านางตัดสินใจแบบนี้เเล้ว เพราะเเฟนเค้าที่ดีที่สุดเเละรักเค้าที่สุดยังรั้งไม่ได้เลย เเต่ถึงแบบนั้น เราก็อยากหาวิธีจนนาทีสุดท้าย เผื่อมีทางออกให้เราได้ไปช่วยน้องได้บ้าง🥲