(อ่านให้"จบ"กันก่อนนะครับ)
(พยายามทำให้เป็นนิยายแล้ว ^ ^)
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตไปจนถึงจุดตกต่ำสุดในชีวิตของผม
เรื่องของความรัก! จุดเริ่มต้นของบทเรียนชีวิต
เรื่องมีอยู่ว่า....
ผมได้พบเจอกับผู้หญิงคนนึง พูดคุยกันจนได้คบเป็นแฟนจนเกิดเรื่องต่าง ๆ ขึ้นมากมายสุดท้ายก็ได้แยกจากกันและเวลาก็ล่วงเลยผ่านมาถึง 12 ปี....จนผมได้ทักหาคน ๆ นั้น....
ที่อยากจะบอกเหมียวเลยก็คือ.....
จริงๆแล้วเค้าน่ะอยากทักหาอยากพูดคุยทุกวันนะแต่ไม่กล้าพอ กลัวไปทุกอย่าง กลัวเหมียวจะรำคาญ กลัวเหมีย วจะกังวล กลัวจะรบกวนเหมียว(กลัวครอบครัวเหมียวจะยังไม่ยอมรับไม่ใหัอภัยเค้า)ฯลฯ เค้าไม่เคยลืมเหมียวเลยเค้าแค่"กลัว" เค้าก็ยังคิดถึงอยู่ตลอด แม้จะผ่านมา12ปีแล้วก็ตาม...เค้ามีอะไรในใจที่เก็บไว้ไม่ได้บอกเหมียวมาตลอดแต่ตอนนี้เค้ามีความกล้าพอที่จะบอกแล้ว เค้าน่ะเสียแม่แท้ๆไปตอน 20.53ของวันที่13/9/43 เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำเค้าร้องไห้ได้และใจเค้าบอกตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นว่าจะไม่ร้องไห้อีก หลังจากเสียแม่ไป พ่อก็แต่งงานกับแม่(เลี้ยง)แต่ตั้งแต่เด็กจนโตเค้าไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความรัก ความอบอุ่นเลย(มันแบบพ่อเปลี่ยนไปพี่สาวเค้าก็ยังรู้สึกได้เลย) เค้าใช้ชีวิตแบบนั้นมาตลอด พ่อจะเลี้ยงด้วยเงินแค่นั้นเลย...ตอนม.ต้นเค้าเป็นนักวิชาการเคยไปแข่งที่บ้านเกิดเหมียวได้เหรียญทองด้วย(ไปกว๊านพะเยาด้วยตอนนั้นเคยอธิฐานที่ศาลแถวนั้นขอให้อนาคตได้มาอีก)(บางทีที่เราได้พบเจอกันมันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...) ม.ปลายก็สอบเข้า รร ระดับจังหวัดได้และได้เป็น นักกีฬา(นักบาสตัวเซนเตอร์) และเริ่มติดเพื่อนตั้งแต่ม.ปลายพากันไปข้างทางตลอดเรียนก็ไม่ไปเรียน(แต่เค้าก็สอบได้ตลอดนะเพราะมั่นใจความจำตัวเองระดับนึง และถึงเหลวแหลกแต่เกรดเฉลี่ย2.96เลยนะ(ถ้าตอนนั้นไม่ติดเพื่อนคง3.5++ 55555555))และได้โควต้าเรียนดี เทคโนโลยีราชมงคลฯลำปางคณะบริหารฯสาขาพัฒนาซอฟแวร์(โปรแกรมเมอร์)(ตอนนั้นโควต้าแค่คนเดียวด้วย)และก็เป็นช่วงที่ติดเกมส์ Bandmasterมากๆ และติดเหล้า ติดเพื่อนหนักกว่า ม.ปลายอีก จนออกแล้วกลับไปเรียน ราชภัฏที่บ้านและยังเล่นBandmasterจนได้เจอเหมียวนั้นแหละ555(ชีวิตเค้าสุดทุกทางจริงๆ เรียน นักกีฬา ความเละเทะจากการติดเพื่อน ติดเกมส์(คงเพราะพ่อสอนตั้งแต่7-8ขวบว่าพยายามทำให้เป็นทุกอย่างเอาตัวรอดให้ได้ ตอนนั้นพ่อเหมือนรู้ว่าแม่จะเสีย)เอาเป็นว่าช่างมัน55555555..........จนวันนึงหลังจากแม่เสีย12ปี เค้าได้เจอกับเหมียวได้พูดคุยกันจนเวลาผ่านไปซักพักเค้ารู้สึกว่าชอบและคิดว่าเหมียวจะเป็นคนที่สามารถทำให้เค้าเข้าใจความรักได้(และเป็นแบบนั้นเลย)จนวันนั้นเค้าบอกตรงๆเลยเค้าเมาพอประมาณและได้ขอเหมียวคบเป็นแฟน และให้เหมียวฟังเพลง "พูดไม่ค่อยเก่ง"เพราะมันบ่งบอกเค้ามากที่สุดแล้ว(แม้วันนั้นจะดึกมากกกและใกล้เที่ยงคืน) (แต่ที่เราคุยกันกะให้เป็นวันครบรอบคือ22/9/55เนอะ555) และยังจำได้ เจอกันครั้งแรกพาเหมียวไปนั่งอ่างแก้ว มช ยามพลบค่ำบรรยากาศวันนั้นก็ดี(จนเค้าโดนรุกจูบสินะ-////-)..ก่อนที่จะได้อยู่ด้วยกันครั้งแรกเค้าบอกกับเหมียว"เค้าไม่อยากทำอะไรเหมียวจนกว่าจะได้แต่งงาน" แต่ก็..-////-(เค้าน่ารุกขนาดนั้นอ่อ>//<)(ถ้าวันนั้นเค้าห้ามเหมียวตั้งแต่แรก ถ้าเค้า"คิดได้"ตั้งแต่แรกเราคงไม่เป็นแบบนี้...เราคงได้อยู่ด้วยกันยันจนปัจจุบัน "เสียใจมากที่คิดได้ก็หลังเกิดเรื่องทั้งหมด" TT)และวันที่เหมียวอยากเห็นเค้ารุกเหมียวน่ารักมากกกกกกกก(มากๆๆๆๆ มากจนอดใจไม่ไหว>//<)ยิ่งทำหน้าแบบนั้นอีกโอ๊ยมันเขินมาก-//-(จนเค้าบอกอย่าไปทำหน้าแบบนั้นกับใครนะนอกจากเค้า>//<)และเค้าเคยถามเหมียวว่าตั้งชื่อเค้าในโทรศัพท์ยังไง เหมียวก็ตอบก็ชื่อ (ชื่อผม) ไงล่ะเหมียวก็ถามกลับเค้าตั้งยังไงเค้าก็ตอบก็ชื่อ เหมียว ไง และเค้าก็ถามไม่อยากลองเรียกแบบคู่อื่นหรอ เค้าเตง ไรงี้เหมียวตอบกลับแบบนี้ดีแล้ว เค้าก็เห็นด้วยจะได้ไม่มีวันลืมชื่อกันเนอะ>///< ...และมีวันนึงที่เราไปถนนคนเดินด้วยกันแล้วเหมียวไม่ค่อยกล้าจับมือกับเค้า(เหมียวคงอายคนเยอะสินะ)+มีแต่ผู้ชายมองเหมียวและเหมียวบอกให้เค้ามองผู้หญิงคนอื่นบ้าง จนเค้า กังวล แต่ก็บอกเหมียวไป เค้ามีแค่เหมียวก็พอแล้ว จนคืนนั้นส่งเพลง"ใช่ฉันหรือเปล่า" และเหมียว ให้"คนไหนไม่สำคัญ"กลับมา ตอนนั้นเค้าดีใจมากกและสบายใจมากกเลยจนไม่คิดสงสัยอะไรอีกเลย-//-(มันรู้สึกดีมากจริงๆ).... ทุกๆครั้งที่ส่งเพลงให้เหมียวฟังจริงๆเค้าแค่อยากบอก"รัก"แต่กลัวใช้คำว่า"รัก"พร่ำเพรื่อเกินไป เลยเลือกวิธีนี้แทน-///-และก็ขอบคุณที่คอยส่งเพลงและตอบกลับความรู้สึกเค้าตลอด>////< ...... ตอนวันลอยกระทงเค้าจำคำสัญญาอีกอันได้ ว่า ปีหน้าและปีต่อๆไปมาลอยเป็นคู่กันอีกนะ-///- (แต่ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้ลอยคู่กัน และเค้าไม่เคยไปลอยเลยหลังจากปีนั้น(ปี55)) ไม่ว่าสัญญาอะไรไว้เค้ายังคงรักษาสัญญาเสมอ 12ปีแล้ว(เค้าเคยมีสัญญานึงกับเพื่อนรักตอนนั้นอายุ15เค้าขโมยเงินเพื่อนและมันก็จับได้และให้อภัยเค้าและมันให้เค้าสัญญาว่าจะไม่ขโมยของๆใครอีกเค้าก็ไม่เคยทำอีกเลยนะรักษาสัญญาไว้ตลอด จนทุกวันนี้มันเป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของเค้าเลย ผ่านทุกข์ สุข เฉียดตายมากันก็บ่อยและเป็นคนที่เค้าไว้ใจที่สุดและไม่เคยคิดร้ายต่อกัน(และเค้ารู้ตัวว่าเป็นคน""รักษาคำพูด""เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเค้าจะไปเที่ยวสัญญากับใครมั่วๆ
และเค้ามักจะคอยคิดก่อนพูดเสมอ)) เหมียวคงไม่อยากรู้เรื่องเค้ามั้ง แต่ตอนนั้นเค้าอยากรู้นะอยากรู้จักเหมียวมากขึ้นแต่ไม่ได้ถามซะที TT(ตอนนี้ก็อยากรู้แหละแต่คงถามไม่ได้แล้ว)...
..เข้าเรื่องซักทีตลอดเวลาที่เราคบกันตอนนั้นเค้าแค่เป็นคนที่ขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กๆและยังไม่เข้าใจความหมายคำว่ารักจริงๆ เป็นคนที่"แสดงออก"ไม่เก่ง"พูดไม่เก่ง" มันจึงเป็นอย่างที่เหมียวเห็นและในบางครั้งเค้าอาจเผลอทำให้เหมียวเสียใจไปโดยไม่รู้ตัวเค้าขอโทษ เค้าแค่มีความรู้สึกว่าตัวเองโตมายังไงก็ไม่อยากให้เหมียวต้องรู้สึกอย่างที่เค้าเคยเจอและที่เค้ารู้ตอนนั้นก็คือเค้าอยากเห็นรอยยิ้มของเหมียวตลอดทุกๆวันอยากจะคอยอยู่ข้างๆตลอดทุกๆวัน คอยมอบความรักความอบอุ่นดูแลเหมียวเสมอ ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เค้าจำได้เคยบอกกับเหมียว เหมียวเป็น"แฟนคนแรกและอยากให้เป็นคนสุดท้าย"ของเค้า และก่อนหน้า(จะถึง14/2/68 )เค้ายังไม่รู้หรอกว่าเหมียวเป็นอะไรถึงให้เค้าพาไปสวนปรุง เอาเป็นว่าสคิปไป 14/2/56ทั้งๆที่วันนี้เค้าตั้งใจทำเซอร์ไพร์เหมียวแต่ไม่คิดเลยเจอเหมียวเซอร์ไพร์กลับ ในคืนนั้น มัน เป็นครั้งแรกที่เหมียวบอกเลิกเค้า ร้องไห้เสียใจ และเค้าจำคำพูดตัวเองได้เค้าบอกไม่อยากเลิกกับเหมียว เหมียวก็บอกกลับมาไม่ได้อยากเลิกกับเค้า และก็ที่เค้าไม่ร้องไห้ตามในวันนั้นและทำได้แค่กอด ในใจเค้าแค่ไม่มั่นใจว่าที่ผ่านมาเค้า ชอบหรือว่ารักเหมียว(เพราะยังแยกไม่ออก) และยังอึ้งๆอยู่ที่โดน เซอร์ไพร์กลับโดยการบอกเลิก แบบไม่ได้คิดเลยและเค้าก็พอจะรู้ตอนนั้นแหละว่าทำไมถึงให้เค้าพาไปสวนปรุง(ซึมเศร้า) และก็ไม่รู้เหตุผลด้วยว่าทำไมถึงอยากเลิกกับเค้า แต่เค้ารับรู้ความรู้สึกรักของเหมียวตลอดตั้งแต่แรกที่คบกัน แต่เค้าดูนิ่งเกินไปในสายตาเหมียวล่ะมั้ง และถึงจะยังไม่ได้เลิกกันไปจนถึงวันที่พ่อแม่เหมียวมารับที่หอที่เราอยู่ด้วยกัน(ถึงเพิ่งรู้เหตุผลที่ไม่ยอมบอก)เค้าถึงเพิ่งตัวรู้ใจตัวเองจริงๆก็วันนั้นว่าเค้า"รัก"เหมียวมากแบบหมดใจ ให้"ใจ"ไปทั้งหมด ไม่ได้เผื่อใจ ไม่ได้เก็บใจไว้ที่ตัวเองเลย และได้แต่ร้องไห้คนเดียวในห้อง(เพราะยังเด็กยังคิดอะไรไม่ได้ไม่เข้าใจความหมายของความรักถึงเป็นแบบนั้น)และก็เป็น
*"""ครั้งแรกล่ะมั้งที่ทั้งเค้าทั้งเหมียวต่างไม่ยอมพูดสิ่งที่อยู่ในใจกันจนทำให้เราไม่เข้าใจกัน ต่างคนต่างคิดว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักก็เป็นไปได้นะ"""*
จนต้องได้แยกกัน และเค้าได้โพสเพลง"เกิดมาแค่รักกัน"เพราะคิดว่าวันนั้นมันคงจบลงแล้วจริงๆ คงไม่มีทางได้กลับมา~~~จนกระทั่ง 25/3/56 วันที่เหมียวโทรมาบอกว่า"ท้อง"ความรู้สึกเค้าตอนนั้นมี3อย่างในเวลาเดียวกัน1.ดีใจที่เราจะได้มาเป็นครอบครัวกัน 2.เสียใจที่เค้าเป็นคนไม่ดี 3.เสียใจที่เคยทำไม่ดีกับเหมียว..... แต่ยังไงมันก็เกิดขึ้นแล้วเค้าถึงรีบไปหาเหมียวโดยที่ไม่กลัวอะไร ตอนได้ไปเจอครอบครัวและญาติๆเหมียวเค้าคิดในใจเลยเหมียวมีครอบครัวที่ดีเป็นห่วงเหมียวต่างกับเค้าเลย(ต่างกันมากๆ)แต่ก็ดีมากๆที่มีคนที่รักเหมียวเป็นห่วงเหมียวอยู่เค้าคิดอย่างนั้นถึงผ่านช่วงเวลาที่โดนกดดันตรงนั้นได้ เค้าก็รับรู้นะเหมียวก็ยังรักเค้า ยังติดเค้าหนึบเหมือนเดิมไม่ต่างจากก่อนแยกกันเลย^^แต่เค้าก็ไม่มั่นใจเหมียวจะรับรู้ไหมว่าเค้าก็รักไม่ต่างกัน และทุกอย่างมันก็ค่อยๆ เกิดขึ้นอย่างที่รู้กัน ทั้งเรื่องทำ"แท้งลูก" ทั้งเรื่องของพ่อเหมียวไม่ยอมรับให้"แต่งงานกัน"
จนใจแตกสลายทั้งคู่)(แต่อย่างน้อย"วันสุดท้าย"ที่เราได้อยู่ด้วยกัน(แบบสองต่อสอง)(ก่อนจะถึงเหตุการณ์พ่อไม่ยอมรับแต่งงาน)ขอบคุณที่จากกันด้วยความทรงจำดีๆ เค้ารู้ในใจเหมียวก็เศร้าเหมือนกับเค้า เค้ามองตาเหมียวและรอยยิ้มที่กลบเกลื่อนตอนก่อนจาก(แววตามันสื่อและมันเป็นภาพที่เค้าก็ยังเห็นอยู่..ภายในใจ)(เค้ารู้ความหมายของเพลง"คุกเข่า"ที่ขอให้เค้าร้องให้ฟังในวันนั้นดีและก็รู้ว่าเค้าพยายามมากๆที่จะไม่ให้มันเป็นวัน"สุดท้าย"..แต่ก็ทำได้แค่จากลากัน) T_Tมันทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ)...(ยอมรับเลยตั้งแต่วันนั้นเค้าลืมที่จะใส่ใจและนึกถึงความรู้สึกของเหมียวTT)....และวันที่ทักเฟสมาหาเค้าแล้วบอกเค้าว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าแล้วและเราเลิกกันเถอะถ้าวันนั้นเหมียวเห็นหน้าเค้าน่ะจริงๆเค้าร้องไห้หนักและเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เค้าโกหกเหมียวเลย (แม้จะต้องฝืนทำ)ที่เค้าตอบกลับไปว่าเค้าก็มีคนคุยทั้งๆที่มันไม่จริงเลยแต่กลับต้องตอบไปแบบนั้นเพื่อให้เหมียวสบายใจที่สุดและในหัวเค้าตอนนั้นคิดแค่ว่าเค้าคงยังดีไม่พอให้เหมียวไปเจอคนที่ดี ดีกว่าเค้า(และอีกใจก็ร้องไห้ เสียดายที่เสียคนที่เป็น "รักแท้"ไป).....และตลอดเวลาที่รู้จักกันเค้าไม่เคยรู้สึกเสียดายเงิน เวลาและทุกๆอย่างเลยเค้าเต็มใจตลอดพร้อมทำเพื่อเหมียวตลอด(เหมียวรู้ดีที่สุดและเห็นสิ่งที่เค้าทำตลอด เช่นช่วงแรกๆที่คบกันวันที่เหมียวบอกหิวข้าวและเค้าพาไปกินก๋วยเตี๋ยว และเค้าบอกเหมียวกินเลยเค้าไม่หิว จริงๆวันนั้นเค้าเหลือเงินแค่ค่าน้ำมันกลับบ้านแต่ก็เลือกเหมียวก่อน...เวลาหลังอาบน้ำสระผมก็นั่งเป่าผมให้...และหลังจากนั้นก็ยังมีเรื่องอื่นๆอีกนะที่เค้าทั้งบอกและไม่ได้บอก5555 เอาเป็นว่าไม่ว่าเรื่องไหนยังไงเค้าก็เต็มใจทำเสมอไม่เปลี่ยน และได้คอยดูแลเหมียวอยู่ตลอดเค้าก็มีความสุขแล้ว
).....ต่อมาปี62 พ่อเหมียวโทรมา ในใจเค้าวันนั้นน่ะเค้ายังกลัว กลัวครอบครัวของเหมียว และกลัวเรื่องของเค้าจะไปรบกวนเหมียวไปทำให้เหมียวไม่สบายใจ กลัวจะไปรบกวนครอบครัวของเหมียว เค้าถึงบอกเหมียวให้บอกพ่อว่าเราไม่ได้คุยกันแล้ว (ในใจตอนนั้นเค้า"กลัว"กลัวจริงๆกลัวมากๆๆๆๆๆ)(และยังกลัวครอบครัวเหมียวทุกคนจะยังไม่ยอมรับ ไม่ให้อภัยเค้า)ปี63ถ้าไม่เกิดโควิทระบาดหนักนะความตั้งใจแรกของเค้า เค้าตั้งใจจะกลับไปหาครอบครัวเหมียวเพื่อไปขอขมากับสิ่งต่างๆที่เคยทำลงไปแต่ก็เพราะโควิทระบาดหนัก และยาวเค้าเอาตัวแทบไม่รอดเงินเก็บก้อนที่ตั้งใจก็หมดและติดลบยันปี67 จนเพิ่งกลับมาตั้งตัวได้ตอนปลายปี67.....และ.....ถ้าถาม ณ ปัจจุบันตอนนี้ พฤษภาคม 2568 และต่อไป เค้าไม่กลัวอะไรอีกแล้วและพร้อมที่จะอยากดูแลเหมียว อยากจะเห็นเหมียวมีความสุข อยากจะพาให้เหมียวได้พบเจอสิ่งที่ดีเพราะว่ายังไงชีวิตคนเรามันสั้น ก็อยากเลือกที่"ใจ"อยากจะทำ(แต่ไม่รู้เหมียวต้องการรึป่าวนะ55555) และคนเรา ยังไงก็ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งมันหนีไม่พ้น เค้าอาจเป็นคนที่แย่ในสายตาของเหมียวและครอบครัวเหมียว แต่เค้าไม่เคยคิด"ร้าย"ใดๆเลย......เค้าก็เป็นคนธรรมดาคนนึง ที่อยากเห็นคนที่ตัวเอง"รัก""มีความสุข"
แต่มุมกลับกันก็เคยทำลายอนาคตของคนที่ตัวเองรักTT) (และมีอีกสิ่งที่ทำทุกปีตั้งแต่ปี57 เค้าเลือกทำบุญทุกวันเกิดเหมียว 18พค และวันเกิดเค้า 26 พค ทำบุญให้ทุกอย่างทั้ง คนที่ล่วงลับ เจ้ากรรมนายเวร )......
แชร์ประสบการณ์ชีวิตที่เกือบหลุดเข้าไปในความมืดของจิตใจ...!!!!!! ชีวิตจริงที่เกือบพลาดพลั้ง และมีแต่บาป..!!!!
(พยายามทำให้เป็นนิยายแล้ว ^ ^)
ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตไปจนถึงจุดตกต่ำสุดในชีวิตของผม
เรื่องของความรัก! จุดเริ่มต้นของบทเรียนชีวิต
เรื่องมีอยู่ว่า....
ผมได้พบเจอกับผู้หญิงคนนึง พูดคุยกันจนได้คบเป็นแฟนจนเกิดเรื่องต่าง ๆ ขึ้นมากมายสุดท้ายก็ได้แยกจากกันและเวลาก็ล่วงเลยผ่านมาถึง 12 ปี....จนผมได้ทักหาคน ๆ นั้น....
ที่อยากจะบอกเหมียวเลยก็คือ.....
จริงๆแล้วเค้าน่ะอยากทักหาอยากพูดคุยทุกวันนะแต่ไม่กล้าพอ กลัวไปทุกอย่าง กลัวเหมียวจะรำคาญ กลัวเหมีย วจะกังวล กลัวจะรบกวนเหมียว(กลัวครอบครัวเหมียวจะยังไม่ยอมรับไม่ใหัอภัยเค้า)ฯลฯ เค้าไม่เคยลืมเหมียวเลยเค้าแค่"กลัว" เค้าก็ยังคิดถึงอยู่ตลอด แม้จะผ่านมา12ปีแล้วก็ตาม...เค้ามีอะไรในใจที่เก็บไว้ไม่ได้บอกเหมียวมาตลอดแต่ตอนนี้เค้ามีความกล้าพอที่จะบอกแล้ว เค้าน่ะเสียแม่แท้ๆไปตอน 20.53ของวันที่13/9/43 เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำเค้าร้องไห้ได้และใจเค้าบอกตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นว่าจะไม่ร้องไห้อีก หลังจากเสียแม่ไป พ่อก็แต่งงานกับแม่(เลี้ยง)แต่ตั้งแต่เด็กจนโตเค้าไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความรัก ความอบอุ่นเลย(มันแบบพ่อเปลี่ยนไปพี่สาวเค้าก็ยังรู้สึกได้เลย) เค้าใช้ชีวิตแบบนั้นมาตลอด พ่อจะเลี้ยงด้วยเงินแค่นั้นเลย...ตอนม.ต้นเค้าเป็นนักวิชาการเคยไปแข่งที่บ้านเกิดเหมียวได้เหรียญทองด้วย(ไปกว๊านพะเยาด้วยตอนนั้นเคยอธิฐานที่ศาลแถวนั้นขอให้อนาคตได้มาอีก)(บางทีที่เราได้พบเจอกันมันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...) ม.ปลายก็สอบเข้า รร ระดับจังหวัดได้และได้เป็น นักกีฬา(นักบาสตัวเซนเตอร์) และเริ่มติดเพื่อนตั้งแต่ม.ปลายพากันไปข้างทางตลอดเรียนก็ไม่ไปเรียน(แต่เค้าก็สอบได้ตลอดนะเพราะมั่นใจความจำตัวเองระดับนึง และถึงเหลวแหลกแต่เกรดเฉลี่ย2.96เลยนะ(ถ้าตอนนั้นไม่ติดเพื่อนคง3.5++ 55555555))และได้โควต้าเรียนดี เทคโนโลยีราชมงคลฯลำปางคณะบริหารฯสาขาพัฒนาซอฟแวร์(โปรแกรมเมอร์)(ตอนนั้นโควต้าแค่คนเดียวด้วย)และก็เป็นช่วงที่ติดเกมส์ Bandmasterมากๆ และติดเหล้า ติดเพื่อนหนักกว่า ม.ปลายอีก จนออกแล้วกลับไปเรียน ราชภัฏที่บ้านและยังเล่นBandmasterจนได้เจอเหมียวนั้นแหละ555(ชีวิตเค้าสุดทุกทางจริงๆ เรียน นักกีฬา ความเละเทะจากการติดเพื่อน ติดเกมส์(คงเพราะพ่อสอนตั้งแต่7-8ขวบว่าพยายามทำให้เป็นทุกอย่างเอาตัวรอดให้ได้ ตอนนั้นพ่อเหมือนรู้ว่าแม่จะเสีย)เอาเป็นว่าช่างมัน55555555..........จนวันนึงหลังจากแม่เสีย12ปี เค้าได้เจอกับเหมียวได้พูดคุยกันจนเวลาผ่านไปซักพักเค้ารู้สึกว่าชอบและคิดว่าเหมียวจะเป็นคนที่สามารถทำให้เค้าเข้าใจความรักได้(และเป็นแบบนั้นเลย)จนวันนั้นเค้าบอกตรงๆเลยเค้าเมาพอประมาณและได้ขอเหมียวคบเป็นแฟน และให้เหมียวฟังเพลง "พูดไม่ค่อยเก่ง"เพราะมันบ่งบอกเค้ามากที่สุดแล้ว(แม้วันนั้นจะดึกมากกกและใกล้เที่ยงคืน) (แต่ที่เราคุยกันกะให้เป็นวันครบรอบคือ22/9/55เนอะ555) และยังจำได้ เจอกันครั้งแรกพาเหมียวไปนั่งอ่างแก้ว มช ยามพลบค่ำบรรยากาศวันนั้นก็ดี(จนเค้าโดนรุกจูบสินะ-////-)..ก่อนที่จะได้อยู่ด้วยกันครั้งแรกเค้าบอกกับเหมียว"เค้าไม่อยากทำอะไรเหมียวจนกว่าจะได้แต่งงาน" แต่ก็..-////-(เค้าน่ารุกขนาดนั้นอ่อ>//<)(ถ้าวันนั้นเค้าห้ามเหมียวตั้งแต่แรก ถ้าเค้า"คิดได้"ตั้งแต่แรกเราคงไม่เป็นแบบนี้...เราคงได้อยู่ด้วยกันยันจนปัจจุบัน "เสียใจมากที่คิดได้ก็หลังเกิดเรื่องทั้งหมด" TT)และวันที่เหมียวอยากเห็นเค้ารุกเหมียวน่ารักมากกกกกกกก(มากๆๆๆๆ มากจนอดใจไม่ไหว>//<)ยิ่งทำหน้าแบบนั้นอีกโอ๊ยมันเขินมาก-//-(จนเค้าบอกอย่าไปทำหน้าแบบนั้นกับใครนะนอกจากเค้า>//<)และเค้าเคยถามเหมียวว่าตั้งชื่อเค้าในโทรศัพท์ยังไง เหมียวก็ตอบก็ชื่อ (ชื่อผม) ไงล่ะเหมียวก็ถามกลับเค้าตั้งยังไงเค้าก็ตอบก็ชื่อ เหมียว ไง และเค้าก็ถามไม่อยากลองเรียกแบบคู่อื่นหรอ เค้าเตง ไรงี้เหมียวตอบกลับแบบนี้ดีแล้ว เค้าก็เห็นด้วยจะได้ไม่มีวันลืมชื่อกันเนอะ>///< ...และมีวันนึงที่เราไปถนนคนเดินด้วยกันแล้วเหมียวไม่ค่อยกล้าจับมือกับเค้า(เหมียวคงอายคนเยอะสินะ)+มีแต่ผู้ชายมองเหมียวและเหมียวบอกให้เค้ามองผู้หญิงคนอื่นบ้าง จนเค้า กังวล แต่ก็บอกเหมียวไป เค้ามีแค่เหมียวก็พอแล้ว จนคืนนั้นส่งเพลง"ใช่ฉันหรือเปล่า" และเหมียว ให้"คนไหนไม่สำคัญ"กลับมา ตอนนั้นเค้าดีใจมากกและสบายใจมากกเลยจนไม่คิดสงสัยอะไรอีกเลย-//-(มันรู้สึกดีมากจริงๆ).... ทุกๆครั้งที่ส่งเพลงให้เหมียวฟังจริงๆเค้าแค่อยากบอก"รัก"แต่กลัวใช้คำว่า"รัก"พร่ำเพรื่อเกินไป เลยเลือกวิธีนี้แทน-///-และก็ขอบคุณที่คอยส่งเพลงและตอบกลับความรู้สึกเค้าตลอด>////< ...... ตอนวันลอยกระทงเค้าจำคำสัญญาอีกอันได้ ว่า ปีหน้าและปีต่อๆไปมาลอยเป็นคู่กันอีกนะ-///- (แต่ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้วที่จะได้ลอยคู่กัน และเค้าไม่เคยไปลอยเลยหลังจากปีนั้น(ปี55)) ไม่ว่าสัญญาอะไรไว้เค้ายังคงรักษาสัญญาเสมอ 12ปีแล้ว(เค้าเคยมีสัญญานึงกับเพื่อนรักตอนนั้นอายุ15เค้าขโมยเงินเพื่อนและมันก็จับได้และให้อภัยเค้าและมันให้เค้าสัญญาว่าจะไม่ขโมยของๆใครอีกเค้าก็ไม่เคยทำอีกเลยนะรักษาสัญญาไว้ตลอด จนทุกวันนี้มันเป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของเค้าเลย ผ่านทุกข์ สุข เฉียดตายมากันก็บ่อยและเป็นคนที่เค้าไว้ใจที่สุดและไม่เคยคิดร้ายต่อกัน(และเค้ารู้ตัวว่าเป็นคน""รักษาคำพูด""เพราะงั้นไม่ต้องห่วงเค้าจะไปเที่ยวสัญญากับใครมั่วๆ
..เข้าเรื่องซักทีตลอดเวลาที่เราคบกันตอนนั้นเค้าแค่เป็นคนที่ขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กๆและยังไม่เข้าใจความหมายคำว่ารักจริงๆ เป็นคนที่"แสดงออก"ไม่เก่ง"พูดไม่เก่ง" มันจึงเป็นอย่างที่เหมียวเห็นและในบางครั้งเค้าอาจเผลอทำให้เหมียวเสียใจไปโดยไม่รู้ตัวเค้าขอโทษ เค้าแค่มีความรู้สึกว่าตัวเองโตมายังไงก็ไม่อยากให้เหมียวต้องรู้สึกอย่างที่เค้าเคยเจอและที่เค้ารู้ตอนนั้นก็คือเค้าอยากเห็นรอยยิ้มของเหมียวตลอดทุกๆวันอยากจะคอยอยู่ข้างๆตลอดทุกๆวัน คอยมอบความรักความอบอุ่นดูแลเหมียวเสมอ ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เค้าจำได้เคยบอกกับเหมียว เหมียวเป็น"แฟนคนแรกและอยากให้เป็นคนสุดท้าย"ของเค้า และก่อนหน้า(จะถึง14/2/68 )เค้ายังไม่รู้หรอกว่าเหมียวเป็นอะไรถึงให้เค้าพาไปสวนปรุง เอาเป็นว่าสคิปไป 14/2/56ทั้งๆที่วันนี้เค้าตั้งใจทำเซอร์ไพร์เหมียวแต่ไม่คิดเลยเจอเหมียวเซอร์ไพร์กลับ ในคืนนั้น มัน เป็นครั้งแรกที่เหมียวบอกเลิกเค้า ร้องไห้เสียใจ และเค้าจำคำพูดตัวเองได้เค้าบอกไม่อยากเลิกกับเหมียว เหมียวก็บอกกลับมาไม่ได้อยากเลิกกับเค้า และก็ที่เค้าไม่ร้องไห้ตามในวันนั้นและทำได้แค่กอด ในใจเค้าแค่ไม่มั่นใจว่าที่ผ่านมาเค้า ชอบหรือว่ารักเหมียว(เพราะยังแยกไม่ออก) และยังอึ้งๆอยู่ที่โดน เซอร์ไพร์กลับโดยการบอกเลิก แบบไม่ได้คิดเลยและเค้าก็พอจะรู้ตอนนั้นแหละว่าทำไมถึงให้เค้าพาไปสวนปรุง(ซึมเศร้า) และก็ไม่รู้เหตุผลด้วยว่าทำไมถึงอยากเลิกกับเค้า แต่เค้ารับรู้ความรู้สึกรักของเหมียวตลอดตั้งแต่แรกที่คบกัน แต่เค้าดูนิ่งเกินไปในสายตาเหมียวล่ะมั้ง และถึงจะยังไม่ได้เลิกกันไปจนถึงวันที่พ่อแม่เหมียวมารับที่หอที่เราอยู่ด้วยกัน(ถึงเพิ่งรู้เหตุผลที่ไม่ยอมบอก)เค้าถึงเพิ่งตัวรู้ใจตัวเองจริงๆก็วันนั้นว่าเค้า"รัก"เหมียวมากแบบหมดใจ ให้"ใจ"ไปทั้งหมด ไม่ได้เผื่อใจ ไม่ได้เก็บใจไว้ที่ตัวเองเลย และได้แต่ร้องไห้คนเดียวในห้อง(เพราะยังเด็กยังคิดอะไรไม่ได้ไม่เข้าใจความหมายของความรักถึงเป็นแบบนั้น)และก็เป็น
*"""ครั้งแรกล่ะมั้งที่ทั้งเค้าทั้งเหมียวต่างไม่ยอมพูดสิ่งที่อยู่ในใจกันจนทำให้เราไม่เข้าใจกัน ต่างคนต่างคิดว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักก็เป็นไปได้นะ"""*
จนต้องได้แยกกัน และเค้าได้โพสเพลง"เกิดมาแค่รักกัน"เพราะคิดว่าวันนั้นมันคงจบลงแล้วจริงๆ คงไม่มีทางได้กลับมา~~~จนกระทั่ง 25/3/56 วันที่เหมียวโทรมาบอกว่า"ท้อง"ความรู้สึกเค้าตอนนั้นมี3อย่างในเวลาเดียวกัน1.ดีใจที่เราจะได้มาเป็นครอบครัวกัน 2.เสียใจที่เค้าเป็นคนไม่ดี 3.เสียใจที่เคยทำไม่ดีกับเหมียว..... แต่ยังไงมันก็เกิดขึ้นแล้วเค้าถึงรีบไปหาเหมียวโดยที่ไม่กลัวอะไร ตอนได้ไปเจอครอบครัวและญาติๆเหมียวเค้าคิดในใจเลยเหมียวมีครอบครัวที่ดีเป็นห่วงเหมียวต่างกับเค้าเลย(ต่างกันมากๆ)แต่ก็ดีมากๆที่มีคนที่รักเหมียวเป็นห่วงเหมียวอยู่เค้าคิดอย่างนั้นถึงผ่านช่วงเวลาที่โดนกดดันตรงนั้นได้ เค้าก็รับรู้นะเหมียวก็ยังรักเค้า ยังติดเค้าหนึบเหมือนเดิมไม่ต่างจากก่อนแยกกันเลย^^แต่เค้าก็ไม่มั่นใจเหมียวจะรับรู้ไหมว่าเค้าก็รักไม่ต่างกัน และทุกอย่างมันก็ค่อยๆ เกิดขึ้นอย่างที่รู้กัน ทั้งเรื่องทำ"แท้งลูก" ทั้งเรื่องของพ่อเหมียวไม่ยอมรับให้"แต่งงานกัน"