สวัสดีค่ะ กระทู้นี้นอกจากเราจะคุยเรื่องความฝันแล้ว เรายังได้รวบรวมข้อมูลของคนใกล้ตัวมาเล่าให้ฟังด้วย
ในยุคที่ทำมาหากินยากแบบนี้ บางคนก็หางานยาก บางคนก็ตกงานอยู่ ถือว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เรา
มีก็แล้วกันนะคะ ที่เรายกมาส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ทำงานที่ทำที่บ้านและทำมานานเลี้ยงชีพได้พอสมควรเลยค่ะ
เอาตัวเราก่อน ตอนจบเราก็ทำงานวิ่งหางานเหมือนคนอื่นไม่ค่อยได้อยู่บ้าน เรารู้ถึงการต่อสู้ดิ้นรนในสังคมดี
ว่าเราต้องเจอกับปัญหาอุปสรรค ความเครียดอะไรบ้าง รวมถึงความเหนื่อยล้าแต่มันจำเป็นต้องทำเพราะเราก็
ไม่ได้มีทุนเหมือนคนส่วนมากในประเทศ กว่าจะถึงฝันก็หลายปี ปัจจุบันเราทำงานที่บ้านเกือบหมดแล้ว กิจการ
ทุกอย่างเปิดในบ้าน ข้อดีคือไม่ต้องเดินทางเหนื่อยก็นอนพักได้ อนาคตก็ว่าจะเปิดรีสอร์ตเล็กๆใกล้ทะเลสร้าง
สัก 4-5 ห้องพอ มีร้านอาหารขายน้ำขนมด้วย เปิดแค่อาทิตย์ละ 4 วันก็พอขี้เกียจ อิอิ มีอาชีพชีพเสริมคงพอกิน
ส่วนอาชีพอื่นของคนที่เรารู้จัก อาชีพแรก ร้านทำผมเรารู้จักแต่ผู้หญิงเพราะเป็นร้านประจำ เจ้าของเป็นช่างเปิด
ที่บ้านร้านแรกพี่เค้าทำมานานแล้ว เกิน 20 ปี มีลูกจ้างคนเดียว ถ้าเราไม่โทรไปจองก็ไม่ได้ทำ คิวเค้าแน่นมาก
ฝีมือดีราคาไม่แพง ช่างทำผมยิ่งแก่ประสบการณ์ยิ่งมาก ลูกค้าประจำเยอะเรียกว่าเงินเข้าไม่ขาด ถึงพี่เค้าหยุด
ก็อยู่ได้เพราะหลังร้านแกทำหอพักด้วยเต็มตลอดล่ะ อีกร้านพี่เค้าทำสัญญาเช่าที่รถไฟเปิดร้านเองกับปล่อยเช่า
มีทั้งค่าเช่าและค่าทำผม พี่เค้าทำคนเดียวฝีมือดีมากเหมือนกัน เราสามารถโทรนัด 4 ทุ่มได้เพราะพี่เค้านอนที่
ร้าน ว่างก็ทำอาหารดูทีวี ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะนัดเหมือนเรา อารมณ์พี่เค้าคือเปิดตามสะดวกไม่ได้เปิดร้านแช่ไว้
อาชีพที่ 2 ร้านอาหาร ก็เป็นอาชีพยอดนิยมอีกอาชีพหนึ่ง เปิดที่บ้านได้หรือจะเช่าตึกก็ได้ ในต่างจังหวัดตึกแถว
แบบนี้ในตลาดยังมีมากอาจไม่เหมือนกรุงเทพที่ไม่นิยมกันแล้ว บางคนก็เปิดในพื้นที่บ้าน ก็อยู่ที่ฝีมือแล้วว่าดีรึ
เปล่ากับคุณภาพเราว่าถ้าตั้งใจจริงมันขายได้นะยิ่งมีเดลิเวอรี่ เรายกตัวอย่าง 3 เคสนะ ร้านแรกเป็นของลูกสาว
เพื่อนแม่เราเค้าเรียนทำอาหารโดยตรงเพราะแม่เปิดหอพัก ร้านจะติดถนนในซอย จัดร้านน่ารักติดแอร์ขายพวก
สเต็ก สลัด อาหารตามสั่ง นอกจากลูกค้าในหอพักก็มีลูกค้าทั่วไปแล้วก็ส่งราคาเริ่ม 60฿ ทำอร่อยเลย ทุกอย่าง
เค้าทำคนเดียวเอาที่ไหว เราไปทานบ่อยเคยคำนวณยอดขายช่วงเรานั่งชั่วโมงกว่า 2-3 พันโต๊ะเราก็เกือบ500฿
อีก2โต๊ะพันกว่าบาท มีทั้งคนสั่งไปทานที่ห้องและแกร็ปอีก เคยถามว่าเหนื่อยมั้ย ถ้าวันไหนเค้าเหนื่อยก็หยุดบ้าง
อีก 2 ร้านเป็นร้านเก่าแก่ขายมาแต่รุ่นตายาย เปิดในบ้านเหมือนกัน ร้านแรกขนมจีนมีขายแทบทุกน้ำยานอกนั้น
ก็มีส้มตำกับขนมบ้าง ขายเช้าถึงบ่าย3 บางวันก็หมดก่อน ตอนนี้รุ่นลูกกับหลานทำตายายไม่ไหวแล้วแต่สูตรเดิม
ก็อร่อยเหมือนเดิมราคาเริ่ม30฿เอง อิ่มอร่อยถ้าพิเศษแบบเราก็ 50-65฿ รับรองอิ่มไปถึงเย็น ร้านมีทั้งส่งและรับ
จัดงาน พวกราชการ บริษัทมาสั่งกันเยอะ หรืองานแต่ง งานบวช งานบุญบ้านคนนิยมสั่งขนมจีนกันอยู่แล้ว เรากิน
จนสนิทหลอกถามหมดแล้ว 55 แต่คงไม่มีปัญญาทำอร่อยแบบเค้า ถ้าลูกหลานทสบายก็ไม่ต้องหางานให้เหนื่อย
รุ่นลูกเก่งใช้โชเชี่ยล ข้อดีคือเพิ่มช่องทางขายได้อีกมาก สมัยก่อนก็ขายแบบมีหน้าร้านกับบอกต่อ มีเบอร์โทรติด
เราเทียบกับอีกร้านเก่าแก่ในเมือง เค้าจะไม่ค่อยลงโชเชี่ยลเน้นลูกค้าประจำขายไม่ดีเท่านะ ร้านก็ไม่ตกแต่งอันนี้
เค้าเปิดที่บ้านก็ทำสวนสวยเลยมีมีพืชผักสวนครัวที่ขายในร้านด้วยประหยัดเพิ่มไปอีก ที่นั่งก็กว้างกว่าจอดรถง่าย
เดี๋ยวมาต่อค่ะ ชาร์จแบตก่อน
ชีวิตนี้คุณมีความฝันอะไรแล้วได้ทำรึยัง มีอาชีพอะไรที่น่าสนใจนอกจากงานประจำอีกบ้าง
ในยุคที่ทำมาหากินยากแบบนี้ บางคนก็หางานยาก บางคนก็ตกงานอยู่ ถือว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เรา
มีก็แล้วกันนะคะ ที่เรายกมาส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ทำงานที่ทำที่บ้านและทำมานานเลี้ยงชีพได้พอสมควรเลยค่ะ
เอาตัวเราก่อน ตอนจบเราก็ทำงานวิ่งหางานเหมือนคนอื่นไม่ค่อยได้อยู่บ้าน เรารู้ถึงการต่อสู้ดิ้นรนในสังคมดี
ว่าเราต้องเจอกับปัญหาอุปสรรค ความเครียดอะไรบ้าง รวมถึงความเหนื่อยล้าแต่มันจำเป็นต้องทำเพราะเราก็
ไม่ได้มีทุนเหมือนคนส่วนมากในประเทศ กว่าจะถึงฝันก็หลายปี ปัจจุบันเราทำงานที่บ้านเกือบหมดแล้ว กิจการ
ทุกอย่างเปิดในบ้าน ข้อดีคือไม่ต้องเดินทางเหนื่อยก็นอนพักได้ อนาคตก็ว่าจะเปิดรีสอร์ตเล็กๆใกล้ทะเลสร้าง
สัก 4-5 ห้องพอ มีร้านอาหารขายน้ำขนมด้วย เปิดแค่อาทิตย์ละ 4 วันก็พอขี้เกียจ อิอิ มีอาชีพชีพเสริมคงพอกิน
ส่วนอาชีพอื่นของคนที่เรารู้จัก อาชีพแรก ร้านทำผมเรารู้จักแต่ผู้หญิงเพราะเป็นร้านประจำ เจ้าของเป็นช่างเปิด
ที่บ้านร้านแรกพี่เค้าทำมานานแล้ว เกิน 20 ปี มีลูกจ้างคนเดียว ถ้าเราไม่โทรไปจองก็ไม่ได้ทำ คิวเค้าแน่นมาก
ฝีมือดีราคาไม่แพง ช่างทำผมยิ่งแก่ประสบการณ์ยิ่งมาก ลูกค้าประจำเยอะเรียกว่าเงินเข้าไม่ขาด ถึงพี่เค้าหยุด
ก็อยู่ได้เพราะหลังร้านแกทำหอพักด้วยเต็มตลอดล่ะ อีกร้านพี่เค้าทำสัญญาเช่าที่รถไฟเปิดร้านเองกับปล่อยเช่า
มีทั้งค่าเช่าและค่าทำผม พี่เค้าทำคนเดียวฝีมือดีมากเหมือนกัน เราสามารถโทรนัด 4 ทุ่มได้เพราะพี่เค้านอนที่
ร้าน ว่างก็ทำอาหารดูทีวี ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะนัดเหมือนเรา อารมณ์พี่เค้าคือเปิดตามสะดวกไม่ได้เปิดร้านแช่ไว้
อาชีพที่ 2 ร้านอาหาร ก็เป็นอาชีพยอดนิยมอีกอาชีพหนึ่ง เปิดที่บ้านได้หรือจะเช่าตึกก็ได้ ในต่างจังหวัดตึกแถว
แบบนี้ในตลาดยังมีมากอาจไม่เหมือนกรุงเทพที่ไม่นิยมกันแล้ว บางคนก็เปิดในพื้นที่บ้าน ก็อยู่ที่ฝีมือแล้วว่าดีรึ
เปล่ากับคุณภาพเราว่าถ้าตั้งใจจริงมันขายได้นะยิ่งมีเดลิเวอรี่ เรายกตัวอย่าง 3 เคสนะ ร้านแรกเป็นของลูกสาว
เพื่อนแม่เราเค้าเรียนทำอาหารโดยตรงเพราะแม่เปิดหอพัก ร้านจะติดถนนในซอย จัดร้านน่ารักติดแอร์ขายพวก
สเต็ก สลัด อาหารตามสั่ง นอกจากลูกค้าในหอพักก็มีลูกค้าทั่วไปแล้วก็ส่งราคาเริ่ม 60฿ ทำอร่อยเลย ทุกอย่าง
เค้าทำคนเดียวเอาที่ไหว เราไปทานบ่อยเคยคำนวณยอดขายช่วงเรานั่งชั่วโมงกว่า 2-3 พันโต๊ะเราก็เกือบ500฿
อีก2โต๊ะพันกว่าบาท มีทั้งคนสั่งไปทานที่ห้องและแกร็ปอีก เคยถามว่าเหนื่อยมั้ย ถ้าวันไหนเค้าเหนื่อยก็หยุดบ้าง
อีก 2 ร้านเป็นร้านเก่าแก่ขายมาแต่รุ่นตายาย เปิดในบ้านเหมือนกัน ร้านแรกขนมจีนมีขายแทบทุกน้ำยานอกนั้น
ก็มีส้มตำกับขนมบ้าง ขายเช้าถึงบ่าย3 บางวันก็หมดก่อน ตอนนี้รุ่นลูกกับหลานทำตายายไม่ไหวแล้วแต่สูตรเดิม
ก็อร่อยเหมือนเดิมราคาเริ่ม30฿เอง อิ่มอร่อยถ้าพิเศษแบบเราก็ 50-65฿ รับรองอิ่มไปถึงเย็น ร้านมีทั้งส่งและรับ
จัดงาน พวกราชการ บริษัทมาสั่งกันเยอะ หรืองานแต่ง งานบวช งานบุญบ้านคนนิยมสั่งขนมจีนกันอยู่แล้ว เรากิน
จนสนิทหลอกถามหมดแล้ว 55 แต่คงไม่มีปัญญาทำอร่อยแบบเค้า ถ้าลูกหลานทสบายก็ไม่ต้องหางานให้เหนื่อย
รุ่นลูกเก่งใช้โชเชี่ยล ข้อดีคือเพิ่มช่องทางขายได้อีกมาก สมัยก่อนก็ขายแบบมีหน้าร้านกับบอกต่อ มีเบอร์โทรติด
เราเทียบกับอีกร้านเก่าแก่ในเมือง เค้าจะไม่ค่อยลงโชเชี่ยลเน้นลูกค้าประจำขายไม่ดีเท่านะ ร้านก็ไม่ตกแต่งอันนี้
เค้าเปิดที่บ้านก็ทำสวนสวยเลยมีมีพืชผักสวนครัวที่ขายในร้านด้วยประหยัดเพิ่มไปอีก ที่นั่งก็กว้างกว่าจอดรถง่าย
เดี๋ยวมาต่อค่ะ ชาร์จแบตก่อน