❤️❤️❤️ แลฟ้ายามราตรี (กลโคลงฉบัง) ❤️❤️❤️

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

(โคลงกลบท มอมเขมือบหาง)​ จันทร์กระจ่างพร่างฟ้า   แพรวพรายแสงส่องพรรณราย​        แช่มช้อยอร่ามเรื่อเรืองฉาย​     &n

แต่งกาพย์จากภาพค่ะ (กาพย์ฉบัง16) อาบไอดินจรดฟ้า.....................มวลม่านเมฆา อ้อมโอบนภาทั้งผืน ขอบปุยเรืองแสงกลางคืน.............ดวงดาวดาษดื่น ซุกซ่อนแทรกร่างประดับ ราวเม็ดมุกพราวระยับ.........

เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ผันสู่เรือล่องนที อาบกวีคืนนี้มีมนตร์ขลัง ดารดาษดาวพรายคลายภวังค์ ถ่ายพลังสังสรรค์ฟ้าคราราตรี อลังการมวลม่านสะเก็ดดาว ระยิบพราวพร่างพิศรัศมี ดั่งฉลุผืนฟ้าดารณี ด้วยวิถีลีลาจักรวาล

อาบอวลไออาทิตย์อัสดง วินาทีคงเคลื่อนเลื่อนขยับ กล่นหม่นเมฆมัวหมองรอคำนับ คลี่ขับปรับวันขานจารเวลา ฟ้าขมอมส้มทองครรลองไล้ คล้ายข่มข้ามอาลัยในผืนหล้า นางนวลกางปีกร่อนผ่อนกายา คลายเหนื่อยล้าประโลมโน้มกล

คล้ายจันทรา ดารา คราอับแสงแลมืดมน อ่อนแรง แห่งสุกศรีกาลอาทิตย์ ลาฟ้า นานราตรีใครคนนี้ เหมือนไม่ อยากหายใจ โลกใบเดิม สดใส ไม่เหมือนเก่าฤดูกาล แปรเร้า เข้ายุคใหม่ไร้พรรษา ฟ้าคราม มาลย์งามวิไลขาดความรัก