พอเห็นหลายคนมักบ่นว่าที่บ้านไม่อิสระ ไม่เข้าใจ ไม่ใช่เซฟโซน
ผมย้อนกลับดูตัวเองตอนวัยรุ่นก็เคยเป็นแบบนั้น และตัวเองก็ไม่เคยเป็นเซฟโซนให้ที่บ้านเช่นกัน
ปู่ย่าตายายพ่อแม่ไม่ฟัง - แล้วเราฟังเขามั้ย
ที่บ้านไม่เข้าใจ - แล้วเราพยายามทำความเข้าใจเขาบ้างมั้ย
ตัวผมเองในตอนนี้อะไรยอมได้ก็ยอม พยายามฟังเค้ามากขึ้น
ให้กำลังใจกันมากขึ้นแสดงความรักกันมากขึ้นเช่นกอด(ตอนแรกยายก็เขินๆหน่อย)
ตอนนี้กลับบ้านก็กอดกันปกติและรู้สึกว่ามันดีมากเลย
หลายปัญหาที่เค้าก็ช่วยเราแก้ไม่ได้และเราก็ช่วยเค้าแก้ไม่ได้ แต่การมีคนรับฟังมันก็ดีจริงๆหละนะ
ซึ่งในสมัยก่อนผมไม่เคยคิดแบบนี้เลย
แน่นอนว่าแต่ละบ้านก็ไม่เหมือนกัน คงไม่ขอตัดสินอะไร แต่อยากชวนให้คิดกันดูครับ
บ้านไม่ใช่เซฟโซน แล้วเราเคยเป็นเซฟโซนให้ที่บ้านหรือยัง?
ผมย้อนกลับดูตัวเองตอนวัยรุ่นก็เคยเป็นแบบนั้น และตัวเองก็ไม่เคยเป็นเซฟโซนให้ที่บ้านเช่นกัน
ปู่ย่าตายายพ่อแม่ไม่ฟัง - แล้วเราฟังเขามั้ย
ที่บ้านไม่เข้าใจ - แล้วเราพยายามทำความเข้าใจเขาบ้างมั้ย
ตัวผมเองในตอนนี้อะไรยอมได้ก็ยอม พยายามฟังเค้ามากขึ้น
ให้กำลังใจกันมากขึ้นแสดงความรักกันมากขึ้นเช่นกอด(ตอนแรกยายก็เขินๆหน่อย)
ตอนนี้กลับบ้านก็กอดกันปกติและรู้สึกว่ามันดีมากเลย
หลายปัญหาที่เค้าก็ช่วยเราแก้ไม่ได้และเราก็ช่วยเค้าแก้ไม่ได้ แต่การมีคนรับฟังมันก็ดีจริงๆหละนะ
ซึ่งในสมัยก่อนผมไม่เคยคิดแบบนี้เลย
แน่นอนว่าแต่ละบ้านก็ไม่เหมือนกัน คงไม่ขอตัดสินอะไร แต่อยากชวนให้คิดกันดูครับ