ใครมีประสบการณ์การเจอผีบ้างมั้ยคะ แล้วเจอแบบไหน???
แต่เรื่องของเราเป็นแบบนี้ เราอาศัยอยู่ในบ้านต่างจังหวัดก็ประมาณกิโล10ก็เข้าเมืองหลวง เมื่อก่อนเราอยู่ในเขตเมืองหลวงนี่แหล่ะ แต่ว่าย่าป่วยแม่พ่อเลยต้องย้ายบ้านเพื่อไปอยู่บ้านต่างจังหวัด วันแรกที่เข้าไปอยู่ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่พอตกคืนที่2 เราเห็นเหมือนมีเงาน่าจะผช ยืนอยู่ในครัว(คือเราออกมาเอาเค้กที่แช่ตู้เย็นไว้ ประมาณ5ทุ่ม) เราก็คิดว่าเป็นคนงานของย่าหรือป่าว เพราะ คืนนั้นย่าให้คนงานมานอนบ้าน1คน แต่ว่าเงานั้นก็ยืนเฉยๆ ด้วยความที่ไม่รู้จัก ก็เลยไม่ทักแล้วเดินขึ้นห้องไป พอเช้าอีกวัน คนงานคนนั้นก็มากินข้าวพร้อมกับเรา แต่คนงานเป็นผู้หญิง เขาก็ชวนเราคุยว่า เรียนจบหรือยัง ทำงานอะไร ถามกันไปกันมา จนกระทั่งมีเพื่อนของย่า(น่าจะ)เข้ามาคุยกับย่าแล้วก็ถามสาระทุกสุขดิบตามภาษาคนแก่ แล้วเขาก็พูดประโยคนึงที่ทำเราอึ้ง เพื่อนอย่าบอก"ไอสัมมันตายไป3ปีแล้ว เมื่อคืนฉันเห็นมันมาหาฉัน" ย่าก็พูดต่อว่า"มันก็มาหาฉัน" สนทนาถูกตัดจบเพราะรถพ่อบีบแตร ให้เราช่วยเอาของลงจากรถ แต่เราอ่ะไม่คิดว่าเป็นพ่อเลย เพราะว่าพ่อจะไม่ให้กินตอนดึกขนาดนั้นอยู่แล้ว ถ้ากินก็ต้องโดนบ่นไป3วัน แต่เราก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ ไม่กล้าพูดกลัวพ่อหรือแม่หรือย่าจะบอกว่าเพ้อเจ้อ คืนนั้นนี้แหล่ะเราฝันน่ากลัวมากพูดถึงตอนนี้แล่วสยองไม่หาย เราฝันว่าย่านอนป่วยติดเตียงมีเงาแยกเพศไม่ได้ ไม่เหมือนที่เจอในครัว กำลังยืนควัดใส้ย่าออกมา แต่ไม่ได้กิน แล้วเงาก็เดินตรงมาหาเรา เราก็สดุ้งตื่น เรารีบเล่าให้แม่ฟังคนเดียว แม่บอกอืม เราก็ไม่เข้าใจว่าแม่จะคิดว่ามันไร้สาระมั้ย แต่หลังจากที่เล่าให้แม่ฟัง มันก็ไม่เกิดเหตุการณ์เห็นเงา หรือฝันอีก จนเราจบม.6 ช่วงวันพระกลางคืน เราหายใจไม่ออก เลยจะลุกมาหยิบยาดม พอเราลืมตาเห็นคนเป็นๆ ผูกขา2ข้าง หอยลงมาจากเพดาน คือขาชี้ขึ้นข้างบน จังหวะนั้นทำอะไรไม่ถูก ร้องให้ แทบขาดใจ ได้แต่พยามหลับตาให้หลับ น้ำตาก็ไหล จนเช้า เรารีบเล่าให้พ่อแม่ย่าฟังทั้งหมด แต่พวกเขา ก็ไม่พูดอะไร หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยเจออีกเลย
เรื่องผีๆ
แต่เรื่องของเราเป็นแบบนี้ เราอาศัยอยู่ในบ้านต่างจังหวัดก็ประมาณกิโล10ก็เข้าเมืองหลวง เมื่อก่อนเราอยู่ในเขตเมืองหลวงนี่แหล่ะ แต่ว่าย่าป่วยแม่พ่อเลยต้องย้ายบ้านเพื่อไปอยู่บ้านต่างจังหวัด วันแรกที่เข้าไปอยู่ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่พอตกคืนที่2 เราเห็นเหมือนมีเงาน่าจะผช ยืนอยู่ในครัว(คือเราออกมาเอาเค้กที่แช่ตู้เย็นไว้ ประมาณ5ทุ่ม) เราก็คิดว่าเป็นคนงานของย่าหรือป่าว เพราะ คืนนั้นย่าให้คนงานมานอนบ้าน1คน แต่ว่าเงานั้นก็ยืนเฉยๆ ด้วยความที่ไม่รู้จัก ก็เลยไม่ทักแล้วเดินขึ้นห้องไป พอเช้าอีกวัน คนงานคนนั้นก็มากินข้าวพร้อมกับเรา แต่คนงานเป็นผู้หญิง เขาก็ชวนเราคุยว่า เรียนจบหรือยัง ทำงานอะไร ถามกันไปกันมา จนกระทั่งมีเพื่อนของย่า(น่าจะ)เข้ามาคุยกับย่าแล้วก็ถามสาระทุกสุขดิบตามภาษาคนแก่ แล้วเขาก็พูดประโยคนึงที่ทำเราอึ้ง เพื่อนอย่าบอก"ไอสัมมันตายไป3ปีแล้ว เมื่อคืนฉันเห็นมันมาหาฉัน" ย่าก็พูดต่อว่า"มันก็มาหาฉัน" สนทนาถูกตัดจบเพราะรถพ่อบีบแตร ให้เราช่วยเอาของลงจากรถ แต่เราอ่ะไม่คิดว่าเป็นพ่อเลย เพราะว่าพ่อจะไม่ให้กินตอนดึกขนาดนั้นอยู่แล้ว ถ้ากินก็ต้องโดนบ่นไป3วัน แต่เราก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ ไม่กล้าพูดกลัวพ่อหรือแม่หรือย่าจะบอกว่าเพ้อเจ้อ คืนนั้นนี้แหล่ะเราฝันน่ากลัวมากพูดถึงตอนนี้แล่วสยองไม่หาย เราฝันว่าย่านอนป่วยติดเตียงมีเงาแยกเพศไม่ได้ ไม่เหมือนที่เจอในครัว กำลังยืนควัดใส้ย่าออกมา แต่ไม่ได้กิน แล้วเงาก็เดินตรงมาหาเรา เราก็สดุ้งตื่น เรารีบเล่าให้แม่ฟังคนเดียว แม่บอกอืม เราก็ไม่เข้าใจว่าแม่จะคิดว่ามันไร้สาระมั้ย แต่หลังจากที่เล่าให้แม่ฟัง มันก็ไม่เกิดเหตุการณ์เห็นเงา หรือฝันอีก จนเราจบม.6 ช่วงวันพระกลางคืน เราหายใจไม่ออก เลยจะลุกมาหยิบยาดม พอเราลืมตาเห็นคนเป็นๆ ผูกขา2ข้าง หอยลงมาจากเพดาน คือขาชี้ขึ้นข้างบน จังหวะนั้นทำอะไรไม่ถูก ร้องให้ แทบขาดใจ ได้แต่พยามหลับตาให้หลับ น้ำตาก็ไหล จนเช้า เรารีบเล่าให้พ่อแม่ย่าฟังทั้งหมด แต่พวกเขา ก็ไม่พูดอะไร หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยเจออีกเลย