หนูอายุ22ปีแฟนอายปี1ปีหนูคบกับแฟนมาได้4ปี แต่แฟนเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะเคยยไม่โืทรไม่ถามไม่ตาม เขาไม่เคยซัพพอตอะไรหนูเลย ทุกอย่างหนูต้องดิ้นรนเองมิหนำซ้ำหนูยังต้องซัพอตเขาอีก เขาไม่เคยถามว่าเหนื่อยไหม ถามแค่ว่ามีเงินเท่าไหร่โอนให้ได้ไหม จนไำให้หนูรู้สึกเบื่อหน่าย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างช่วยกันจ่ายแต่เป็นชื่อเขาทั้งหมดทั้งบ้านและรถแม้กระทั่งของใช้ภายในบ้านที่ช่วยกันผ่อน หนูไม่สามารถตั้งตัวได้เลย เพราะต้องช่วยค่าใช้จ่ายเขาทุกเดือน เอาตรงๆก็คิดว่าหนูหมดรักเขาแล้วแหละ เพราะหนูเต็มที่ทุกอย่าง ยอมให้กดขี่ ยอมเสียเปรียบหรือแท้กระทั่งยอมให้ทำร้ายร่างกาย แต่ที่หนูเลิกกับเขาไม่ได้เพราะไม่มีเงินที่จะย้ายออกและเสียดายที่ช่วยกันสร้างหลายๆอย่าง หนูรู้สึกว่าหนูเดินมาไกลกันมาก ถ้าวันนึ่งหนูต้องกลับไปอยู่ห้องแถวก็ยังไงอยู่ จนตัวหนูเองมีความคิดที่เปลี่ยนไป หนไปปเจอพี่คนนึ่งที่ทำงานด้วยกันอายุ36ปี เราคุยกัน พอหนูคุยกับเขาแล้วมันรู้สึกดีอ่ะ เขามาเติมเต็มในสิ่งที่แฟนหนไม่เคงยทำให้ หลายๆอย่าง คุยกันไสกพักหนึ่ง่งหนูตัดสินใจทำในสิ่งที่ผิดหนูนอกใจนอกกายแฟนตัวเองเป็นครั้งแรกหนตัดสินคบ2คนนนในเวลาเดียวกัน เวลาที่หนูอยู่กับพี่เขามันมีความสุขมาก หนูรักเขานะคิดว่าเลิ่าตัวหนูเองคงเคลียร์กับแฟนได้ยาก ถ้าไปคงไปแต่ตัว เพราะตัวหนูเองเป็นคนทำผิดต่อเขา จนวันนึ่งหนูได้มารู้ว่าพี่เขามีภรรยาถูกต้วงตามกฎหมายอยู่แล้ว เพราะแฟนเขาทักมาหาหนู ความรู้สึกหนูเหมือนคนที่เลือกผิดทำผิดซ้ำซาก หนูกลายเป็นผู้หญิงเลวนอกใจแฟนแล้วยังเป็นเมียน้อยเขาอีก เขาขู่จะฟ้อง ทุกวันนี้หนูลาออกจากงานมาขังตัวเองในห้องนอนเล็กๆ หนูทิ้งภาระทุกอย่างให้แฟนรับผิดชอบแฟนเอาแต่ด่าว่าหนูขี้เกียจเห็นแก่ตัวไม่ยอมออกไปทำงาน หนูกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่ติดต่อใครแม้กระทั่งพ่อแม่ ภาพทุกอย่างมันลอยมาตลอดเวลาภาพจินตนาการที่หนูโดนแฟนจับได้ ภาพที่โดนเมียเขาประจาน ภาพที่ตัวเองขึ้นศาล หนูไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยค่ะ หนูควรจะเอายังไงดี หนูควรเลิกกับแฟนไหม หนูควรไปต่อยังไงดี หนูไม่กล้าออกจากนอกห้องเลย