ใครบ้าง... ที่เลิกงานแล้ว “ยังไม่กลับบ้าน” ทันที (ไม่ใช่เพราะติดงาน แต่เพราะใจยังไม่อยากถึงบ้าน)

เลิกงานแล้ว
แต่ผมยังไม่กลับบ้าน
ไม่ได้ติดประชุม
ไม่ได้รถติด
ไม่ได้ทะเลาะกับใคร
ไม่ได้มีปัญหาครอบครัว

แค่...ยังไม่อยากถึงบ้านเร็วเกินไป

นั่งอยู่ในรถเงียบ ๆ ฟังเพลงเดิม ๆ ที่ฟังทุกวัน
หรือบางวันก็แวะร้านข้าวแกงริมทางนั่งกินช้า ๆ คนเดียว
ไม่ได้อยากหนีอะไร
แต่แค่อยาก “อยู่กับตัวเอง” สักครู่
หลังจากใช้พลังไปกับบทบาททั้งวัน
เป็นพนักงาน
เป็นหัวหน้า
เป็นเพื่อนร่วมงาน

ตอนนี้...อยากเป็นแค่ “คนธรรมดา”
ที่นั่งเฉย ๆ สักพัก
ไม่รู้ว่ามีใครเป็นแบบนี้บ้างไหมครับ
เลิกงานแล้ว...ยังไม่อยากกลับบ้าน
ถ้าคุณเป็นหนึ่งในนั้น
คุณแวะที่ไหน?
และคุณคิดอะไรอยู่ในเวลานั้น?

แลกเปลี่ยนความเห็นและแชร์ประสบการณ์กันนะครับ
ขอบคุณมากครับ