ผมคิดว่ามันเป็นเพราะการออกแบบเรือรบในยุคหลัง Ancient Greek มันมีการพัฒนาหลักนิยมในสงครามที่เปลี่ยนไปจากเดิม มีการเข้ามาถึงของอาวุธยิงระยะไกลทำให้ เรือรบเน้นการออกแบบเรือแบบใหม่ที่มีป้อมเชิงเทิน (Castel) บนเรือที่สูงขึ้นไป และติดตั้งอาวุธประเภท ธนู, เครื่องยิงหิน, หน้าไม้ขนาดใหญ่ บนเรือที่มีขนาดเล็กลงมาแต่มีความคล่องตัวสูงกว่า จนเปลี่ยนรูปแบบการรบที่เน้นการพุ่งชนทำลายเรือของกันและกัน มาเป็นการล้อมยิงครับ

เรือ Trireme มันเป็นเรือที่ออกแบบเพื่อเน้นการพุ่งชน ดังนั้น เรือจำพวกนี้จะขาดความคล่องตัวในการเคลื่อนที่ในแนวด้านข้าง หรือ การหมุนเรือ / ตีโค้งเรือ นั่นเอง ประกอบกับการออกแบบที่เน้นการปะทะ จึงต้องทำศูนย์ถ่วงเรือให้ต่ำ เพื่อการรักษาความสมดุลของเรือในการพุ่งชน ดังนั้นเรือพวกนี้ จะออกแบบให้ตำแหน่งนั่งของพลฝีพายอยู่ใกล้ระดับน้ำทะเล (พลฝีพายก็เป็นมวลอย่างนึงนะครับ แถมกระดุก กระดิกได้ จนอาจทำให้เรือโคลงเคลง) บางทีก็อาจจะนั่งต่ำกว่าระดับน้ำด้วยซ้ำไป (แต่ตำแหน่งพายอยู่เหนือน้ำนะ) จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไมเรือแบบนี้พอเจอพายุเข้าหน่อยก็ล่มซะแล้ว

*ภาพจากหนังสือ FIGHTING TECHNIQUES OF THE ANCIENT WORLD 3000 Be - 500 AD EQUIPMENT, COMBAT SKILLS, AND TACTICS /SIMON ANGLIM PHYLLIS G.JESTICE ROB S.RICE SCOTT M.RuSCH JOHN SERRATI/ THOMAS DUNNE BOOKS
ST. MARTIN'S PRESS - NEW YORK

เมื่อเรือ Trireme มันเน้นศูนย์ถ่วงที่ต่ำ เลี้ยวยาก มันจึงกลายเป็นเป้าชั้นดีให้กับอาวุธยิง ที่ติดตั้งบนเรือที่เคลื่อนที่ได้เร็วกว่า โดยเฉพาะเรือรบของชาว Byzantine ในยุดถัดไป ที่มีอาวุธที่สามารถทำลายเรือรบแบบนี้ได้อย่างเด็ดขาด อาวุธนั้นก็คือ "ปืนพ่นไฟ" (จริงๆก็อาจจะมีมาตั้งแต่ยุคโรมันละนะครับ) และมีการสร้างป้อมฯไว้ที่หัวเรือ และท้ายเรือ เพื่อติดตั้งอาวุธยิงไกล, พลธนู ด้วยความสูงของป้อม ทำให้สามารถยิงอาวุธได้ไกลกว่า กำบังจากอาวุธที่ตอบโต้จากข้าศึกได้ดีกว่าครับ และก็กลายเป็นมาตรฐานของการออกแบบเรือจนหมดยุคของเรือใบ ในช่วงปลายของศตวรรษที่19 ครับ

*ภาพจากหนังสือ Battle at Sea : 3,000 Years of Naval Warfare / R.G. Grant / DK Book