อารมณ์เสียทุกครั้งที่เจอเพื่อน

ในวัยจะเข้า 29  มันน่าเบื่อมากกับการเจอเพื่อน การพูดคุยไม่มีความสนุกเอาสะเรย  ไม่สนุกเหมือนตอนเป็นเด็กเป็นวัยรุ่น ที่ไม่ต้องแบ่งแยกหรือเอาหน้าที่การงานมายุ่งเกี่ยว ไม่ต้องเปรียบเทียบใครมีใครไม่มี

ความปรารถนาที่ชัดเจนกับเพื่อนบางคน
เพื่อนพูดปัญหาในบ้านให้ฟัง = ยิ้ม พูดต่อไหลลื่น สนุกสนาน
เพื่อนพูดความสุขในบ้าน = เบะ ปากใส่ ไม่พูดต่อ

เพื่อนพูดปัญหาให้ฟัง = เพื่อนไว้ใจ
เพื่อนพูดความสุขในบ้านให้ฟัง = อวด

เพื่อนแบบนี้หวังดีกับเราจริงหรอ ??

เหมือนต้องระวังคำพูดตลอดเวลา ดูเกร็ง มากกว่าจะสนุก จะเอ็นจอยกัน

อยากมีเพื่อนแต่อยากมีเพื่อนเหมือนวัยรุ่น ที่คุยกันได้ทุกเรื่อง  คิดถึงสมัยนั่น