อยากปล่อยวางได้สักที

คือเราทะเลาะกับแม่หนักมากเลยค่ะ เราจะเล่าคร่าวๆนะคะ คือแม่เราเอาเรื่องที่เป็นความลับของเรามากๆไปบอกป้าข้างบ้านค่ะ คือเรื่องนั้นมันเหมือนเป็นเป้าหมายของเราที่เราไม่อยากให้ใครรู้ปกติเราเป็นคนปากค่อนข้างปากรั่วเราเลยพยายามอดทน อดกลั้นไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้มาค่อนข้างนานเลยค่ะ แต่เราก็เล่าให้แม่ฟังเพราะเราคิดว่าแม่เป็นแม่คนเดิมที่เราเล่าอะไรให้เขาฟังเขาจะไม่เล่าให้คนอื่นเลย แต่รอบนี้เขาเอาไปเล่าจริงๆเราเข้าใจค่ะว่าแม่ค่อนข้างสนิทกับป้าคนนี้มากอีกอย่างเขาก็เลี้ยงเรามาเหมือนลูกเลยเล่าเรื่องของเราให้ฟังบ่อยตรงจุดนี้เราก็ไม่ค่อยชอบเพราะว่ามันเรื่องของเราค่ะ ทำไม่เอาไปพูดต่อไม่ชอบมากๆเลยค่ะแต่ก้อดทนไม่ว่าอะไรเพราะขี้เกียจทะเลาะกับแม่ ต่อเรื่องป้านะคะตป้าเขาออกแนวกดดันชีวิตเรานิดหน่อยซึ่งก็อยากห้ได้ดีแหละค่ะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแนวบังคับให้เราคิดเหมือนที่เขาคิด แต่มันก็ไม่เกี่ยวหรอกว่าป้าเขาจะยังไงกับเรา ที่สำคัญคือเรายังไม่อยากบอกใครทั้งนั้นแหละที่เราบอกแม่แค่ให้รับรู้ไว้บ้างเท่านั้น เราเลยกลับเข้าบ้านมาเเล้วเริ่มพูดประเด็นนี้ จะไม่บอกสิ่งที่แม่กับเราพูดกันละเอียดนะคะ แต่สรุปได้ว่าเขามองว่าเราปัญญอ่อนค่ะ เพราะเขาให้เหตุผลเราว่าเรื่องที่เขาเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังไม่ใช่เรื่องเสียหายซึ่งก็จริง แต่เรื่องเสียหายจริงๆเขาก็เล่านิ??อ่ะต่อๆ แล้วก็บอกว่ามันเรื่องเล็กน้อยอย่าไร้สาระ คือเรื่องเล็กน้อยหรอ?? แล้วมันเรื่องของใคร?? งง?? ทิ้งท้ายก่อนจะระเบิดใส่เราเหมือนเราเป็นคนผิดว่า เออ กุขอโทษที่ จากนนี้จะไม่ฟังเรื่อง ไรจากปากอีกแล้ว ซึ่งทุกคนวามันถูกประเด็นรึยังคะ เราก็ว่าไม่ค่อยเพราะประเด็นที่เราพูดไม่ใช่ให้เขาไม่ฟังเราอีกตลอดชีวิต แต่ให้ไม่ไปบอกคนอื่น เราร้องไห้เยอะมากเลยค่ะตอนทะเลาะเสร็จ เขาไม่แม้แต่จะขอโทษเราด้วยซ้ำขอโทษประชดๆแบบนั้นใครจะนับก็นับไปเถอะค่ะ ไม่ใกล้เคียงนะคะ  ทั้งหมดที่เขาระเบิดอารมณ์ใส่เราเขาฟังจบแค่ประโยคแรกนั่นแหละค่ะ เราเจ็บไม่น้อยเลยที่ใจ มันรู้สึกเหมือนว่าเรา จะทำยังไงเขาก็ไม่รับฟังเราจริงๆเลย ให้ใจเย็น ให้โมโห ขึ้นเสียงกลับก็แล้ว ใช้เหตุผลก็แล้ว มันทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เราคิดว่ามันผิดที่ตัวเรามาตลอดว่าพูดได้ไม่ดีเองพยาายามพูดให้ดีที่สุดหาวิธีพูดก่อนจะะคุยกับเขาทุกครั้งแต่ไม่เคยสำเร็จ จนแต่วันนี้เราเข้าใจเเล้วค่ะว่ามันไม่ได้ผิดที่เรา แต่มันเลิกโทษตัวเองไม่ได้เลยค่ะ มันน่าจะผ่านมาสองอาทิตย์แล้วแต่เรามูฟออนไม่ได้หายโกรธไม่ลง นึกถึงทีไรมันเจ็บมากเลยค่ะ ช่วยด้วยค่ะอยากปล่อยวางได้สักทีเพราะอีกคนเขาดูไม่รู้สึกผิด ไม่เห็นใจเราเลยสักนิดค่ะ
เราอยากเลิกคิดเรื่องนี้แล้วจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ คิดเห็นยังไงมาคุยกันได้นะคะ ขออนุญาติให้ใช้คำสุภาพคุยกันนะคะ เราไม่อยากเศร้ากว่าเดิม