การที่ชีวิตมีแต่ความสมบูรณ์พร้อมเกิดจากกรรมอะไร?

ที่สงสัยเพราะบางคนดันมีพร้อมทุกสิ่งมาตั้งแต่เกิด อย่างพอลืมตาดูโลกก็มีกองเงินกองทอง ฐานะและชาติตระกูลสูงส่ง มีบ้านหลังใหญ่โต ตอนเรียนก็มีโอกาสทางการศึกษาสูง ได้เข้าเรียนในที่แพงๆ มีเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตรช่วยเหลือเกื้อกูล อยากได้อะไรก็สมดั่งใจนึก

แต่บางคนพอเกิดมาก็มีแต่ความอัตคัต ต้องอาศัยบ้านหลังเก่าโทรมมาตั้งแต่ลืมตาดูโลก อดมื้อกินมื้อ ฐานะชาติกำเนิดก็กิ๊กก๊อกแทบอวดใครเขาไม่ได้ พอเรียนก็ได้เรียนกับที่โกโรโกโส มีแต่พวกถ่อยเถื่อนไม่รักการศึกษา รอบตัวก็มีแต่พวกเดี้ยงเหลือขอ อยากได้อะไรก็ไม่ได้(เพราะจน) แล้วชีวิตมันจะเจริญขึ้นได้อย่างไร

บางคนเมื่อเข้าสู่วัยทำงานก็มีโอกาสมากมายในชีวิต ได้เลื่อนยศตำแหน่ง มีแต่คนชื่นชมเป็นส่วนใหญ่ ไปไหนมาไหนก็รุ่ง ต่อให้ออกจากงานเดิมก็หาใหม่ได้อีก ชีวิตเหมือนถูกกำหนดแล้วว่าต้องประสบความสำเร็จ กลับบ้านก็มีแต่ครอบครัวที่ผาสุก มีภรรยาที่อบอุ่น พูดจาอ่อนหวานเอาใจ หรือถ้าเป็นหญิงก็มีสามีที่เข้มแข็ง ช่วยดูแลเอาใจใส่

บางคนกลับแทบไม่มีงานหรือต้องทำเพราะไม่มีทางเลือก ต้องทนถูกบ่นถูกด่าจากเจ้านาย ต้องทนถูกเสียดสีเย้ยหยันไยไพจากคนอื่น แม้ทำมาหลายปีเงินเดือนก็ไม่โต แต่คนมาทีหลังกลับแซงหน้า พอกลับถึงบ้าน ภรรยาก็พ่นแต่สิงสาราสัตว์ออกจากปาก นำเอาเรื่องน่ารำคาญมาบ่นกรอกหู หรือถ้าเป็นแม่บ้านก็จะเจอกับสามีขี้เหล้า เช้าสายบ่ายเย็นไม่ทำงาน แถมชอบพาลอาละวาดเสียอีก(สงสัยติดยา)

อยากรู้ว่าทำไมคุณภาพชีวิตคนถึงต่างกันสุดขั้วอย่างนี้ ช่างไม่ยุติธรรมเลย