สวัสดีครับตอนนี้ผมเป็นนักเรียนที่กำลังจะจบม.ปลายครับ ขอเกริ่นก่อนนะครับ
ตั้งแต่ประถมจนถึงม.3 ผมเป็นคนที่เรียนได้ top ห้องตลอด จนบางทีมันทำไห้ผมมี mindset ที่ดูไม่ดี ดูไม่ยั่งยืนสักเท่าไหร่ แต่ช่วงนั่นผมก็มีเพื่อนปกติ
จุดเปลี่ยนคือขึ้นม.ปลาย ผมได้ย้ายโรงเรียนมาเรียนโครงการพิเศษในเมือง ที่มีแต่คนเก่งๆ รอบนี้ผมรู้สึกกลัว... ผมสอบคัดเลือกมาได้ในที่ท้ายๆ มันทำไห้ผมปรับตัวกับ mindset เดิมได้ยาก จนผมกลัวคนที่เก่งกว่าผม จนทำไห้ช่วงแรกของการเปิดเทอม ช่วงที่กลุ่มเพื่อนไม่ลงตัว ช่วงที่ต้องกอบโกยมากที่สุด ผมไม่ได้ใช้โอกาสนั่นเลย มันทำไห้ผมมีเพื่อนน้อยมากๆๆ
การที่ผมกลัวการเข้าหาคนอื่น จริงๆมันก็เป็นตั้งแต่เด็กแล้วครับ เพียงแต่ว่าจนตอนนี้ม.ปลายผมถึงเพิ่งได้มาตระนักว่ามันควรจะปรับได้แล้ว
ความไม่มั่นใจ ไม่กล้าแสดงออก
- ผมเป็นคนขี้อายตั้งแต่เด็ก (ตอนนี้ม.ปลาย) ไม่กล้าทำอะไรเลย ไม่มีความกล้าแสดงออกใดๆทั้งสิ้นแค่จะยกมือถามหรือตอบคำถามอาจารย์ในห้อง ผมก็กล้าๆกลัวๆแล้ว
ทักษะการสื่อสารไม่ดี
- ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่มันมีสาเหตุหลักๆมาจากผมคิดคำพูด ไม่ทัน
- หรือถ้าตอบทันที ผมอาจจะพูดผิด ลิ้นพัน ติดอ่างคำสลับกันมั่วไม่เป็นประโยค จนบางทีผมไม่สามารถที่จะสื่อสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อได้
- จนมันทำไห้จังหวะการพูดมันแปลกๆ
- คำพูดผมดูไม่มีน้ำหนัก ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้อันนี้ แต่จากการสังเกตุเพื่อน ทั้งสนิท ไม่สนิท ผมพูดอะไรไปเหมือนเค้าดูไม่สนใจ (บางที)
- อีกอย่างคือผมพูดไม่ชัด เป็นคนลิ้นสั้น TT พูดเสียงอยู่ในค
- สุดท้ายมันก็ทำไห้ผมไม่กล้าพูดครับ
ความล่ก
- หลายอย่างที่ผมทำไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรืออาจจะทำจนชินแล้ว ผมไม่สามารถเอาความล่ก
ออกไปได้เลย
- ยิ่งการพูดนี่หนักเลย กว่าจะคิดจะเรียบเรียงอะไรล่กไปหมด
- มันทำไห้ผมยิ่งไม่มั่นใจตัวเองขึ้นไปอีก ว่าจะทำอะไรพลาดไหม
การกลัวความผิดพลาด
- การที่ผมมีบุคลิกที่แย่อยู่แล้ว ผมเลยกลัวการที่ทำอะไรพลาดไปจะทำไห้ผมดูแย่กว่าเดิม
- ก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่มันทำไห้ผมไม่กล้าจะทำอะไรเลย จากที่ไม่มั่นใจอะไรอยู่แล้ว
ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงนิสัยตัวเอง
- อันนี้อาจจะเริ่มแปลกๆแล้ว คือการที่ผมอยู่กับใคร ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนสนิทหรือไม่สนิท
- จนเค้ามีภาพจำของเราไปแล้วว่าเราเป็นคนยังไง
ผมจะไม่กล้าเปลี่ยนตัวเองจากตัวตนนั้นถึงมันจะไปในทางที่ผมคิดว่ามันดีกว่า, ตอนนี้ก็คือเป็นคนที่มีปัญหาที่พูดมาน้อยลง
รู้สึก Awkward ในจังหวะที่ไม่น่าจะรู้สึก
- ผมคุยกับเพื่อน เพื่อนสนิท คนละแบบแต่การที่ผมพูดกับเพื่อนคนอื่น ตอนที่เพื่อนสนิทได้ยินมันก็ปกติไม่มีอะไร
- แต่กับคนในครอบครัว เวลาผมจะพูดอะไรมันจะรู้สึก awkward จนบางทีไม่อยากพูด
- ทำไห้ผมพูดกับพ่อแม่ น้อยกว่าพูดกับเพื่อนด้วยซ้ำ
ปัญหาทั้งหมดมันรวมกัน
- ในช่วงม.ปลาย ก็เป็นเรื่องเพื่อนที่ผมไม่เข้าหาใครก่อนเลย นอกจากเค้าจะเข้าหาเราแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะอยากสนิทกับเรา
- แน่นอนครับ ผมมีเพื่อนสนิทและคนรู้จักน้อย และดูเป็นคนที่ไม่ค่อยน่าเข้าหาสักเท่าไหร่
ผมเคยจะเข้าหาคนอื่นก่อนหลายครั้งแต่ก็นั่นแหละครับ ผมต้องแก้ปัญหาพวกนั้นก่อนจริงๆ
คือปัญหาที่พูดมาผมยังสามารถใช้ชีวิตกับมันได้ในตอนนี้
แต่ในอนาคตผมรู้สึกว่ายังไงก็ไม่ได้ ขึ้นมหาลัยไป ไหนจะไปทำงาน ไม่มีเพื่อนไม่มี connection อะไรผมคงอยู่ไม่ได้
ผมเลยอยากจะถามคนที่แวะผ่านมาเห็นกระทู้นี้ว่ามีคำแนะนำไห้เด็กที่กำลังจะจบม.ปลายคนนี้ไหมครับ...
ทักษะทางสังคมแย่มากถึงแย่สุด ควรทำอย่างไรดีครับ
ตั้งแต่ประถมจนถึงม.3 ผมเป็นคนที่เรียนได้ top ห้องตลอด จนบางทีมันทำไห้ผมมี mindset ที่ดูไม่ดี ดูไม่ยั่งยืนสักเท่าไหร่ แต่ช่วงนั่นผมก็มีเพื่อนปกติ
จุดเปลี่ยนคือขึ้นม.ปลาย ผมได้ย้ายโรงเรียนมาเรียนโครงการพิเศษในเมือง ที่มีแต่คนเก่งๆ รอบนี้ผมรู้สึกกลัว... ผมสอบคัดเลือกมาได้ในที่ท้ายๆ มันทำไห้ผมปรับตัวกับ mindset เดิมได้ยาก จนผมกลัวคนที่เก่งกว่าผม จนทำไห้ช่วงแรกของการเปิดเทอม ช่วงที่กลุ่มเพื่อนไม่ลงตัว ช่วงที่ต้องกอบโกยมากที่สุด ผมไม่ได้ใช้โอกาสนั่นเลย มันทำไห้ผมมีเพื่อนน้อยมากๆๆ
การที่ผมกลัวการเข้าหาคนอื่น จริงๆมันก็เป็นตั้งแต่เด็กแล้วครับ เพียงแต่ว่าจนตอนนี้ม.ปลายผมถึงเพิ่งได้มาตระนักว่ามันควรจะปรับได้แล้ว
ความไม่มั่นใจ ไม่กล้าแสดงออก
- ผมเป็นคนขี้อายตั้งแต่เด็ก (ตอนนี้ม.ปลาย) ไม่กล้าทำอะไรเลย ไม่มีความกล้าแสดงออกใดๆทั้งสิ้นแค่จะยกมือถามหรือตอบคำถามอาจารย์ในห้อง ผมก็กล้าๆกลัวๆแล้ว
ทักษะการสื่อสารไม่ดี
- ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่มันมีสาเหตุหลักๆมาจากผมคิดคำพูด ไม่ทัน
- หรือถ้าตอบทันที ผมอาจจะพูดผิด ลิ้นพัน ติดอ่างคำสลับกันมั่วไม่เป็นประโยค จนบางทีผมไม่สามารถที่จะสื่อสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อได้
- จนมันทำไห้จังหวะการพูดมันแปลกๆ
- คำพูดผมดูไม่มีน้ำหนัก ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้อันนี้ แต่จากการสังเกตุเพื่อน ทั้งสนิท ไม่สนิท ผมพูดอะไรไปเหมือนเค้าดูไม่สนใจ (บางที)
- อีกอย่างคือผมพูดไม่ชัด เป็นคนลิ้นสั้น TT พูดเสียงอยู่ในค
- สุดท้ายมันก็ทำไห้ผมไม่กล้าพูดครับ
ความล่ก
- หลายอย่างที่ผมทำไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรืออาจจะทำจนชินแล้ว ผมไม่สามารถเอาความล่ก
ออกไปได้เลย
- ยิ่งการพูดนี่หนักเลย กว่าจะคิดจะเรียบเรียงอะไรล่กไปหมด
- มันทำไห้ผมยิ่งไม่มั่นใจตัวเองขึ้นไปอีก ว่าจะทำอะไรพลาดไหม
การกลัวความผิดพลาด
- การที่ผมมีบุคลิกที่แย่อยู่แล้ว ผมเลยกลัวการที่ทำอะไรพลาดไปจะทำไห้ผมดูแย่กว่าเดิม
- ก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่มันทำไห้ผมไม่กล้าจะทำอะไรเลย จากที่ไม่มั่นใจอะไรอยู่แล้ว
ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงนิสัยตัวเอง
- อันนี้อาจจะเริ่มแปลกๆแล้ว คือการที่ผมอยู่กับใคร ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนสนิทหรือไม่สนิท
- จนเค้ามีภาพจำของเราไปแล้วว่าเราเป็นคนยังไง
ผมจะไม่กล้าเปลี่ยนตัวเองจากตัวตนนั้นถึงมันจะไปในทางที่ผมคิดว่ามันดีกว่า, ตอนนี้ก็คือเป็นคนที่มีปัญหาที่พูดมาน้อยลง
รู้สึก Awkward ในจังหวะที่ไม่น่าจะรู้สึก
- ผมคุยกับเพื่อน เพื่อนสนิท คนละแบบแต่การที่ผมพูดกับเพื่อนคนอื่น ตอนที่เพื่อนสนิทได้ยินมันก็ปกติไม่มีอะไร
- แต่กับคนในครอบครัว เวลาผมจะพูดอะไรมันจะรู้สึก awkward จนบางทีไม่อยากพูด
- ทำไห้ผมพูดกับพ่อแม่ น้อยกว่าพูดกับเพื่อนด้วยซ้ำ
ปัญหาทั้งหมดมันรวมกัน
- ในช่วงม.ปลาย ก็เป็นเรื่องเพื่อนที่ผมไม่เข้าหาใครก่อนเลย นอกจากเค้าจะเข้าหาเราแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะอยากสนิทกับเรา
- แน่นอนครับ ผมมีเพื่อนสนิทและคนรู้จักน้อย และดูเป็นคนที่ไม่ค่อยน่าเข้าหาสักเท่าไหร่
ผมเคยจะเข้าหาคนอื่นก่อนหลายครั้งแต่ก็นั่นแหละครับ ผมต้องแก้ปัญหาพวกนั้นก่อนจริงๆ
คือปัญหาที่พูดมาผมยังสามารถใช้ชีวิตกับมันได้ในตอนนี้
แต่ในอนาคตผมรู้สึกว่ายังไงก็ไม่ได้ ขึ้นมหาลัยไป ไหนจะไปทำงาน ไม่มีเพื่อนไม่มี connection อะไรผมคงอยู่ไม่ได้
ผมเลยอยากจะถามคนที่แวะผ่านมาเห็นกระทู้นี้ว่ามีคำแนะนำไห้เด็กที่กำลังจะจบม.ปลายคนนี้ไหมครับ...