คนที่พูดเหน็บแนมแล้ว อีกฝ่ายตีมึนทำเป็นไม่รู้แล้วพูดดีๆกลับ

สุดท้ายเจ้าตัวต้องทำเป็นพูดใบ้   พูดอธิบาย  ขยายความคำพูดที่เหน็บแนม
ที่อีกนิดเดียวคือการพูดตรงๆ   

พออีกฝ่ายเริ่มเข้าใจ   เริ่มมีอารมณ์ร่วมไม่พอใจ   =  รีบตัดบท   อ้างเป็นการเข้าใจผิดหรือทำยังไงก็ได้ให้อีกฝ่ายใจเย็นลง

ตอนเขาฟังนิ่งๆ  ตอนเขาพูดกลับดีๆ  ตอนเขาแกล้งตีมึน   ทำไมไม่ปล่อยผ่านตอนนั้น
กลับยิ่งพยายามสื่อสารให้อีกฝ่ายเข้าใจเจตนาว่าจะเหน็บแนม  (อีกนิดเดียวคือพูดตรงๆละ)  =  แล้วแอบอมยิ้มนิดๆ  แล้วเอาน้ำเย็นเข้าลูบทีหลัง

อันนี้คือมีเจตนาอะไรไม่เข้าใจอีกฝ่าย