การที่เรารับของจากใครสักคน จะมีไหมที่ผู้ให้คนนั้นไม่หวังสิ่งตอบแทนแล้วเป็นการให้จากใจ ถ้าเปรียบการให้ที่พ่อแม่ให้เราแล้วก็คงจะไม่มีสิ่งใดเทียบเท่าการให้ของพ่อแม่ได้ ยิ่งในสมัยนี้ทุกอย่างล้วนมีเหตุและผล ยกตัวอย่างเราง่ายๆเลย คือเราต้องการเพื่อนที่รู้ว่าเขาถนัดสมมติด้านไอทีทำงานให้สักอย่าง เราก็จะซื้อขนมไปฝากเขาทุกๆวันซึ่งในทุกๆวันที่ซื้อขนมให้มีเจตนาแอบแฝงคือต้องการให้คนที่ถนัดไอทีนี้มาช่วยงาน จนกลายเป็นว่าการกระทำเช่นนี้เข้าลักษณะการเป็นหนี้บุญคุณต่อกันถ้าหากฝ่ายนั้นรับขนมเราไปกินตลอดๆ ก็จะเกิดความคิดที่ว่าเขาดีกับเราเราต้องตอบแทน

   ทั้งนี้อยากทราบว่าใครเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้หรือตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้อยู่บ้างแล้วมีวิธีการแก้อย่างไร