สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
ก็ทำไมไม่แบ่งสมบัติให้เค้าไปซะล่ะคะ จะได้จบๆกันไป
คุณมัวแต่หวงสมบัติในส่วนที่ไม่ใช่สิทธิ์ของคุณรึเปล่า
น้องคุณเลยรู้สึกว่าโดนคุณเอาเปรียบอยู่
และพยายามกวนประสาทเพื่อให้คุณทนไม่ไหว
ถ้าเราเป็นน้องคุณเราก็คงไม่พอใจเหมือนกันที่เรื่องเงินต้องขึ้นกับคุณอยู่ตลอดเวลา
ทั้งๆที่มันก็เป็นสมบัติของเราเหมือนกัน
น้องอยากแยกตัวไปก็ปล่อยเค้าไปสิคะ
จะดึงเค้าไว้ให้เสียสุขภาพจิตกันทำไม
ไม่รู้นะ แต่เราอ่านข้อความของคุณเรายังรู้สึกรำคาญคุณเลย
คุณมัวแต่หวงสมบัติในส่วนที่ไม่ใช่สิทธิ์ของคุณรึเปล่า
น้องคุณเลยรู้สึกว่าโดนคุณเอาเปรียบอยู่
และพยายามกวนประสาทเพื่อให้คุณทนไม่ไหว
ถ้าเราเป็นน้องคุณเราก็คงไม่พอใจเหมือนกันที่เรื่องเงินต้องขึ้นกับคุณอยู่ตลอดเวลา
ทั้งๆที่มันก็เป็นสมบัติของเราเหมือนกัน
น้องอยากแยกตัวไปก็ปล่อยเค้าไปสิคะ
จะดึงเค้าไว้ให้เสียสุขภาพจิตกันทำไม
ไม่รู้นะ แต่เราอ่านข้อความของคุณเรายังรู้สึกรำคาญคุณเลย
ความคิดเห็นที่ 27
เท่าที่อ่าน
1.น้องคุณ เค้าเบื่อคุณค่ะ (ใช้คำว่าเกลียดก็คงได้) จะฝืนใจไปทำไม
ซึ่งคุณเองคงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรให้เขาเกลียด
ก็ขนาดเขาทำแบบนี้คุณยังโทษว่าเขาผิดปกติเลย
2.สมบัติ คุณบอกว่า รวมกันเยอะ แบ่งกันมันจะน้อย ไม่เข้าใจค่ะ
รวมกัน ผลที่เก็บได้ ก็ต้องหาร 2 แล้วทำไมแบ่งกันไปเลยไม่ได้คะ
1.น้องคุณ เค้าเบื่อคุณค่ะ (ใช้คำว่าเกลียดก็คงได้) จะฝืนใจไปทำไม
ซึ่งคุณเองคงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรให้เขาเกลียด
ก็ขนาดเขาทำแบบนี้คุณยังโทษว่าเขาผิดปกติเลย
2.สมบัติ คุณบอกว่า รวมกันเยอะ แบ่งกันมันจะน้อย ไม่เข้าใจค่ะ
รวมกัน ผลที่เก็บได้ ก็ต้องหาร 2 แล้วทำไมแบ่งกันไปเลยไม่ได้คะ
ความคิดเห็นที่ 69
อ่านดูรู้สึกเหมือน จขกท เห็นแก่ตัวและกำลังเอาเปรียบน้องอยู่ กดข่มน้องเอาไว้ตลอด
แต่ตัวคุณเองกลับไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
เขาอายุขนาดนั้นแล้วค่ะ เขาก็อยากมีชีวิตของตัวเอง มีของของตัวเอง
แต่นี่คุณจะให้เป็นกองกลางทุกอย่าง
มันน่าอึดอัดนะคะ
ขนาดเขาเอ่ยปากขอแบ่งก็ยังไม่แบ่งให้เขาอีก
ทำไมคุณถึงไม่แบ่งให้เขาคะ
ตามกฎหมายคุณต้องแบ่งไง ไม่มีสิทธิ์จะไม่แบ่งให้เขานะคะ
ถ้าขึ้นศาลคุณแพ้ค่ะ เชื่อไหมล่ะ
ไม่ว่าจะหลักกฎหมาย หรือหลักศีลธรรม คุณก็ทำไม่ถูกทั้งนั้น
ถ้าเกิดเขาหมดความอดทน ไปจ้างทนายฟ้องแบ่งมรดกขึ้นมา วันนั้นก็ต้องแบ่งอยู่ดี
ถ้าสมบัติเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่เสียแล้ว ไม่มีพินัยกรรม ยังไงศาลก็เห็นชอบให้แบ่งค่ะ
ทำไมต้องรอให้มันเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ยอมแบ่งให้เขาไปดีๆ
คุณทำจนเขาเกลียดคุณขนาดนี้เพราะคุณแค่หวงผลประโยชน์ของตัวเอง
ที่ผ่านมาคุณไม่รู้ตัว แต่เราเขียนชัดขนาดนี้ คุณน่าจะรู้ตัวได้แล้วนะคะ
แบ่งให้เขาไปเถอะ มันเป็นของเขาครึ่งนึง
พี่น้องกันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน
โตแล้วควรแยกกันอยู่ ไปใช้ชีวิตของตัวเอง ถูกต้องแล้วค่ะ
แต่ตัวคุณเองกลับไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
เขาอายุขนาดนั้นแล้วค่ะ เขาก็อยากมีชีวิตของตัวเอง มีของของตัวเอง
แต่นี่คุณจะให้เป็นกองกลางทุกอย่าง
มันน่าอึดอัดนะคะ
ขนาดเขาเอ่ยปากขอแบ่งก็ยังไม่แบ่งให้เขาอีก
ทำไมคุณถึงไม่แบ่งให้เขาคะ
ตามกฎหมายคุณต้องแบ่งไง ไม่มีสิทธิ์จะไม่แบ่งให้เขานะคะ
ถ้าขึ้นศาลคุณแพ้ค่ะ เชื่อไหมล่ะ
ไม่ว่าจะหลักกฎหมาย หรือหลักศีลธรรม คุณก็ทำไม่ถูกทั้งนั้น
ถ้าเกิดเขาหมดความอดทน ไปจ้างทนายฟ้องแบ่งมรดกขึ้นมา วันนั้นก็ต้องแบ่งอยู่ดี
ถ้าสมบัติเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่เสียแล้ว ไม่มีพินัยกรรม ยังไงศาลก็เห็นชอบให้แบ่งค่ะ
ทำไมต้องรอให้มันเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ยอมแบ่งให้เขาไปดีๆ
คุณทำจนเขาเกลียดคุณขนาดนี้เพราะคุณแค่หวงผลประโยชน์ของตัวเอง
ที่ผ่านมาคุณไม่รู้ตัว แต่เราเขียนชัดขนาดนี้ คุณน่าจะรู้ตัวได้แล้วนะคะ
แบ่งให้เขาไปเถอะ มันเป็นของเขาครึ่งนึง
พี่น้องกันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน
โตแล้วควรแยกกันอยู่ ไปใช้ชีวิตของตัวเอง ถูกต้องแล้วค่ะ
ความคิดเห็นที่ 31
น้องอยากแยกบ้าน และแยกเรื่องเงินกัน ทำไมคุณถึงไม่ยอมให้แยกล่ะคะ
หรือว่าอยากควบคุมชีวิตของน้องไปเรื่อยๆ
สมบัติก็ไม่ใช่ของตัวเองทั้งหมด แต่ทำหวงราวกับของตัวเอง
บางทีคนที่ป่วยทางจิตอาจจะไม่ใช่น้องคุณหรอกนะคะ
คนอะไร อีกฝั่งแสดงทีท่าไม่อยากอยู่ด้วยชัดเจนขนาดนี้ยังไม่ยอมให้เค้าแยกตัวไปอีก
เราว่าที่ผ่านมาคุณคงทำอะไรให้น้องรู้สึกแย่โดยที่คุณไม่รู้ตัว
น้องถึงได้รังเกียจคุณมากขนาดนี้
ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งกระทู้นี้แล้วจะรู้ตัวรึยังว่าตัวเองบกพร่องตรงไหน
แต่ดูท่าทางคงจะไม่รู้ตัวหรอก
ยังเพ้ออยู่เลยว่าอยากอยู่รวมกันเหมือนรุ่นพ่อแม่
ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองน่าอยู่ด้วยแค่ไหนกันเชียว
หรือว่าอยากควบคุมชีวิตของน้องไปเรื่อยๆ
สมบัติก็ไม่ใช่ของตัวเองทั้งหมด แต่ทำหวงราวกับของตัวเอง
บางทีคนที่ป่วยทางจิตอาจจะไม่ใช่น้องคุณหรอกนะคะ
คนอะไร อีกฝั่งแสดงทีท่าไม่อยากอยู่ด้วยชัดเจนขนาดนี้ยังไม่ยอมให้เค้าแยกตัวไปอีก
เราว่าที่ผ่านมาคุณคงทำอะไรให้น้องรู้สึกแย่โดยที่คุณไม่รู้ตัว
น้องถึงได้รังเกียจคุณมากขนาดนี้
ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งกระทู้นี้แล้วจะรู้ตัวรึยังว่าตัวเองบกพร่องตรงไหน
แต่ดูท่าทางคงจะไม่รู้ตัวหรอก
ยังเพ้ออยู่เลยว่าอยากอยู่รวมกันเหมือนรุ่นพ่อแม่
ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองน่าอยู่ด้วยแค่ไหนกันเชียว
แสดงความคิดเห็น
อยู่ๆ น้องก็มาชวนทะเลาะค่ะ น้องอายุ 44 ปี ค่ะ แล้วเขาขอแยกบ้าน คือบ้านเดียวกันแต่ขอแยกไปอยู่ อีกหลังนึง ห่างกัน 25 เมตร
แต่หลังๆ เริ่มมีปัญหาเรื่อง เกี่ยวกับเงิน จากนั้นเขาก็อ้างป่วยเป็น โรคไฟโบรไมอัลเจีย และบอกว่าเครียด หมอก็ไม่ไปหา ยาก็ไม่กิน เหมือนไม่ได้ป่วยจริงแต่น่าจะป่วยใจ คือ เราคิดว่า
ปัญหาน่าจะมาจากเรื่องเงิน
( ดิฉัน อายุ 49 ค่ะ น้องสาวใกล้ 45 เป็นโสดทั้งคู่ค่ะ ) ถือว่าเริ่มอายุเยอะ
คือที่บ้านดิฉันทำอาชีพให้เช่าแผงค้าในตลาดของทางบ้าน แต่เป็นตลาด ให้เช่าที่ ไม่ใหญ่มาก จึงมีร้ายที่ได้จากการให้เช่าร้านค้ามันไม่มาก คือถ้ารวมกันก้เยอะ ใช้จ่าย ได้ สบายอยู่ค่ะ แต่ถ้าแยกกัน จะเหลือ น้อยลง เพราะ นี้ก็มีเรื่องแบบนี้จะขอแบ่ง เอาสมบัติซึ่งก็มีไม่เยอะหลอกค่ะ ถ้าแบ่งแยกจะไม่น่าพอใช้ หรือใช้ได้ไม่สบาย เพราะมีแค่ร้านให้เช่าในตลาดยังไม่เยอะมาก ตลาดมันไม่ใหญ่มาก มันไม่มากจนพอใช้เหลือใช้เหลือเฟือ สุขสบาย ขนาด นั้น พอไม่ได้สมใจ ก็อ้าง โรคไฟโบรไมอัลเจีย กำเริบ จากนั้นเริ่มแสดงอาการอยากชวนทะเลาะ เช่น ลำคาญเสียงอาบน้ำของดิฉัน อ้าง ลำคาญเสียง้ปิดปิดประตูบ้านของดิฉัน อ้างรำคาญเสียง tv เสียง วิทยุ หรือเสียงนอนของดิฉัน ลำคาญหน้าตา ดิฉัน และอื่นๆ ๆลๆ อีกมาก
อ้าง เขาเห็นหน้าเรา หรือได้ยินเสียงพูดของเรา แล้วอาการ โรคไฟโบรไมอัลเจีย กำเริบ แล้วเขาขอแยกบ้าน จะได้ไม่เห็นหน้าไม่ได้ยินเสียงเราอีก ทั้งเปลี่ยนเบอร์ โทร ทั้ง เปลี่ยนเครื่องโทรศัพ อ้าง โรคไฟโบรไมอัลเจีย กำเริบ คือบ้านเดียวกันแต่ขอแยกไปอยู่ อีกหลังนึง ห่างกัน 10 กว่า เมตร
จากนั้นก็ไม่เจอไม่พบกันอีก ไม่มองหน้ากันและไม่เห็นหน้ากันมานานเกินแรม 4 ปีกว่าๆแล้ว และดูจะหนักขึ้นเพราะเขาจะหลบเลี่ยงไม่เจอกับเรามา 4 ปี คือถ้าเราอยู่บ้าน ตอนกลางวัน เขาก็จะอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกมา
ถ้าเรานอนพัก เขาก็จะออกจากบ้านไปทุระของเขาและจะเลือกกลับมาเวลาที่ จะไม่เจอหรือเห็นเรา หรือ ออกไปทุระกลางคืนเวลาเรานอนหลับกันการเห็นหน้าเรา ค่ะ ถ้าเขากลับมาแล้วเราเดินอยู่นอกบ้านเขาก็จะไม่เข้าบ้าน
หลบไปที่อื่นต่อไปอยู่บ้านญาติรอ จนเราเข้าบ้าน เขาถึงจะกลับเข้าบ้านของเขา ห่างกัน 10 เมตร ปิดหน้าต่างทึบตีไม้กระดานหน้าต่าง ทำบังเกอร์ กันการมองเห็นเรา แลัะ ไม่ให้เราเห็นเขา เขาอ้างว่า เขาเห็นหน้าเราแล้วอาการ โรคไฟโบรไมอัลเจีย กำเริบ ทำให้เรารู้สึกอึดอัดโกรธเคือง ปัญหานี้แก้อย่างไรคะ เพราะ ดูจะไม่ดีขึ้นแล้วเขาก็ คงคิดจะย้ายไป ต่างจังหวัด หรือไปที่ไกลๆ ให้มากที่สุด จะได้ตัดขาดแบบถาวร เหมือนอยากไป เริ่มต้นชีวิตส่วนตัวในวัย 44 + แต่ติดเรื่องเงินเขาถึงยังทนอยู่ในลักษนะแบบนี้ ค่ะ แล้วทำประชดทำดำแพงกั้นบ้านบ้างทำอะไร กั้นบ้าง คล้ายประชดเพื่อจะขอแบ่งเอาเงินเพื่อจะได้ย้ายไปอยู่ไกลๆจากดิฉันค่ะ ถ้าร่วมที่ดินอยู่แบบนี้ต่อไปคงจะอยู้แบบบ้านติดกันแต่ไม่พบไม่มองหน้าหรือพูดคุย จนกว่าจะตายจากกันแน่นอนค่ะ
( ปัญหานี้แก้อย่างไรได้หรือไม่คะ อยากให้อยู่ร่วมกันอย่างดีเหมือนสมัยก่อน ที่พ่อแม่ปู่ย่าตายาย ยังอยู่ด้วยกัน ) เพราะอีกฝ่ายดูจะหนักข้อขึ้นด้วยค่ะ เช่นทำ ปักเสาสูง ติดตาข่ายสแลนและฉากไฟเบอรอำพราง คล้ายๆบังเกอร์ แยกไม่ให้เห็นบ้านของเขา และตัวของ เขา และ จะได้ไม่มองมาเห็นเรา ด้วยค่ะ ทำให้เราเครียดที่ เขาทำเช่นดังนี้ และเขาก็ อ้างเครียด ที่เจอเราค่ะ