สัตว์ทั้งหลายที่มีความตายเป็นธรรมดา...
เมื่อมีได้รับการแนะนำจาก..พระผู้มีพระภาคเจ้า...สัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นก็...จะเป็นอมตะ(พ้นไปจากมรณะ)...


​บาลีว่า  " มรเณน  ปริมุจฺจนฺติ -- พ้นไปจากความตาย(เป็นอมตะ) "
👇
👇
👇
อุปัฑฒสูตร
..
..
[๕]  มา  เหวํ  อานนฺท  อวจ   มา  เหวํ อานนฺท อวจ  
{...อานนท์!  อย่ากล่าวอย่างนั้น..
..อานนท์!  อย่ากล่าวอย่างนั้น...}

สกลเมว  หิทํ อานนฺท พฺรหฺมจริยํ ยทิทํ กลฺยาณมิตฺตตา กลฺยาณสหายตา กลฺยาณสมฺปวงฺกตา     ฯ    
{...อานนท์!  นี้เป็นทั้งหมดเลยที่เดียว..ของพรหมจรรย์..ซึ่งได้แก่...การที่มีมิตรดี - การที่มีสหายดี...}

กลฺยาณมิตฺตสฺเสตํ   อานนฺท    ภิกฺขุ โนปาฏิกงฺขํ    กลฺยาณสหายกสฺส    กลฺยาณสมฺปวงฺกสฺส    
อริยํ   อฏฺฐงฺคิกํมคฺคํ ภาเวสฺสติ
อริยํ อฏฺฐงฺคิกํ มคฺคํ พหุลีกริสฺสตีติ ฯ
{...อานนท์ !  ภิกษุ..ไม่สงสัยเลยว่า..การมีกัลยาญมิตร-กัลยาณสหาย..อันนั้น    ...การมีเพื่อนดี..
ทำให้มีความเจริญซึ่ง..การกระทำอริยมรรคอันมีองค์ทั้ง8...
ทำให้เกิดการกระทำให้มากซึ่ง...อริยมรรคอันมีองค์ทั้ง8...}
.
.
[๗]  ตทิมินาเปตํ   อานนฺท ปริยาเยน เวทิตพฺพํ
{...อานนท์ ! ก็ด้วยความเป็นอย่างนี้..ดังที่ได้อธิบายให้ทราบ...}

ยถา สกลเมวิทํ  พฺรหฺมจริยํ   ยทิทํ      กลฺยาณมิตฺตตา     กลฺยาณสหายตา กลฺยาณสมฺปวงฺกตาติ    ฯ  
{...ตามเป็นจริงแล้ว... นั้นเป็นทั้งหมดแห่งพรหมจรรย์   ซึ่งก็คือ..การมีมิตรดี - มีสหายดี...}

มมญฺหิ    อานนฺท   กลฺยาณมิตฺตํ  
อาคมฺมชาติธมฺมา   สตฺตา    ชาติยา   ปริมุจฺจนฺติ  
{...อานนท์ !   ก็ได้เรา(ตถาคต)นั่นหละ...เป็นกัลยาณมิตร...
  ....สัตว์ทั้งหลาย..ที่มาสู่ความเกิดเป็นธรรมดา......ก็ล่วงพ้น...ความเกิด..ไปได้..}

ชราธมฺมา   สตฺตา  ชรายป ริมุจฺจนฺติ  
{....สัตว์ทั้งหลาย..มีความชราเป็นธรรมดา......ก็ล่วงพ้น...ความชรา..ไปได้..}

มรณธมฺมา      สตฺตา      มรเณน      ปริมุจฺจนฺติ
{....สัตว์ทั้งหลาย..มีความตายเป็นธรรมดา...
...ก็ล่วงพ้น...ความตาย..ไปได้..}👈👈👈👈..สัตว์จะไม่ตาย-เป็นอมตะ..เพราะได้เจริญอริยมรรค..อันมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นกัลยาณมิตร...

โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสธมฺมา  สตฺตา  
โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาเสหิ  ปริมุจฺจนฺติ  ฯ  
{....สัตว์ทั้งหลาย..มีโสกปริเทวทุกขโทรมนัสสุปายาสะเป็นธรรมดา...
...ก็ล่วงพ้น...โสกปริเทวทุกขโทรมนัสสุปายาสะ..ไปได้..}

อิมินา  โข  เอตํ อานนฺท ปริยาเยน เวทิตพฺพํ    
{....อานนท์ !  ด้วยอาการอย่างนี้แล.. นั้นคือการอธิบาย..(ของเราตถาคต)..ให้ทราบ(ให้เธอรู้)...}

ยถา    สกลเมวิทํ    พฺรหฺมจริยํ    ยทิทํ   กลฺยาณมิตฺตตา กลฺยาณสหายตา กลฺยาณสมฺปวงฺกตาติ ฯ
{...ตามเป็นจริงแล้ว... นั้นเป็นทั้งหมดแห่งพรหมจรรย์   ซึ่งก็คือ..การมีมิตรดี - มีสหายดี...}
.
.
.
.