ต้องทำยังไงกับความรู้สึกนี้

อยู่กินกันรู้จักกันใช้ชีวิตทุ่มเท่ให้กันมา10กว่าปีแต่ต้องมาจบทุกอย่างกับคน1คนที่คุยกันได้4เดือน แอบคุยแอบไปมีอะไรกันทั้งที่ลูกกับผัวนั่งรออยู่เมื่อไหร่จะกับ เค้าขอออกไปขับรถเล่นเพราะการขับรถเล่นคือความสุขที่เค้าและผมมี ด้วยความไว้ใจที่อยู่ด้วยกันมาก็เลยให้ออกไปคือสรุปออกไปหาคนนั้นออกไปมีอะไรกัน เค้าเริ่มคุยกันตั่งแต่พฤศจิกกา67กว่าจะจับได้ก็25มีนา68 ในวันที่จับได้เค้านอนวีดีโอคอลคุยกันตอนเช้าและลูกก็นอนอยู่ข้างๆผมออกไปทำงานตั่งแต่ตี5 แม่ของเค้าโทรมาไม่รับสายผมโทรไปไม่รับสายจึงรีบกลับไปดูและทำให้รู้ความจริงวันที่จับได้ทั้งไหว้ทั้งคุกเข่ากราบบอกว่าไม่มีอะไรแค่คุยกันจริงๆไม่เคยเจอกัน ด้วยความรักที่มีให้กันมาจึงพยายามจะเชื่อ แต่มันค้างอยู่ในใจตลอดจนวันนึงเอาโทรศัพไปกู้แชททั้งหมดในเครื่อง ตั่งแต่วันที่จับได้จนถึงปัจจุบันเค้าโกหกใส่เรามาโดยตลอด วันที่25มกราคม มีการจูบกันมีการอม..ให้กัน ผ่านจากนั้นมาเกิบ2เดือนกว่าจะจับได้ เค้าก็ยังยืนกรานว่าไม่มีอะไรกัน ผมก็เป็นผู้ชายถามจริงๆหลังจากอมให้กันขนาดนั้นผ่านมามันจะไม่มีอะไรเลยหลอ จนทุกวันนี้ก็ยังบอกไม่มีอะไรแต่เรารู้แหละว่ามันก็ขึ้นไปแล้ว ประโยคสุดท้ายที่เค้าพิมคุยกันก่อนจะลบttทิ้งคือ เรารักเทอมากนะถ้าไม่ติดว่ามีภาระ(ลูก)เราจะเลือกเทอเรารักเทอมากจริงๆ  และเค้าก็กลับมาใช้ชีวิตกับผมโดยการปรับตัวปรับนิสัยใหม่ ต้องมีคนถามผมบ้างแหละว่าทำไมไม่เลิกแล้วไปหาใหม่ก็เพราะว่าผมรักลูกมากๆต้องใช้ชีวิตให้พยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ผมไม่เคยลืมมันลงเลยซักวัน ในช่วงที่ยังจับไม่ได้ผมก็พยามเก็บเงินแล้วก็พาครอบครัวของเค้าไปเที้ยววันที่ไปก็เหมือนความสุขของเค้าไม่ได้อยู่กับเราเลย ตอนนี้ผมอุปมาตัวเองว่าเราเป็นคนใหม่เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนตัวเองใหม่แล้วเริ่มความรักใหม่กับเค้า แต่มันก็ยังรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไหว แต่ก็ต้องอยู่เพื่อลูกและการเปลี่ยนของเค้า

ใครก็ได้ช่วยผมที่ บางที่ผมก็นั่งร้องไห้เหมือนคนบ้าในรถบ้างในห้องน้ำบ้าง ผมต้องทำยังไง