สวัสดีค่ะ วันนี้ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ใครที่ตั้งใจมาหาที่เที่ยว หรือคาดหวังข้อมูลร้านอาหาร หรือ คาเฟ่ต่างๆ ต้องขออภัยด้วยรอบนี้เราไม่ได้มาเขียนกระทู้ท่องเที่ยวอย่างเดียว อาจไม่ได้มีข้อมูลที่กิน ที่เที่ยว ให้เพื่อนๆศึกษาเยอะ เราจะเน้นประสบการณ์การเดินทาง+ครั้งนี้เราตั้งใจไปทำอาสาสมัครด้วย ตั้งใจมาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง เริ่มเลยดีกว่า
เริ่มจากการเดินทางในทริปนี้เราเลือกวิธีประหยัดเหมือนเดิมเดินทางด้วยรถไฟชั้น3 ราคา274 บาทต่อเที่ยว เดินทางจาก กรุงเทพ-ยะลา
เดินทางวันที่23/05/68 เวลา 15:10 น บรรยากาศก่อนขึ้นรถไฟคนก็จะเยอะประมาณนี้
รถไฟออกเลท5-10 นาที ถือว่าโอเคเเล้วเเหละ นั่งรถไฟมาได้สักพักก็จะมีบรรดาพ่อค้าเเม่ค้าขึ้นมาขายของตามสถานีรถไฟ เเละนี่คือสิ่งที่เรามองหาตั้งเเต่ขึ้นรถไฟ ก๋วยเตี๋ยวเเห้ง 10 บาท ถูกมากๆ อร่อยด้วย นี่เเหละมื้อเย็นของเรา
ระหว่างนั่งรถไม่มีอะไรทำเลยหยิบของฝากมาเชคดูซะหน่อย ลืมบอกว่า ไปยะลาครั้งนี้เรามี Host จาก CS นะเราไปพักที่บ้านเขาเลยซื้อของฝากเล็กๆน้อยๆไป อย่างที่ทุกคนรู้ทางใต้คนส่วนมากเขาก็จะเป็นมุสลิมเราไม่ได้ถามHostหรอกนะว่าHostเขาเป็นมุสลิมไหมพอเดาๆเอาเเล้วก็เลือกของฝากเเบบที่มุสลิมทานได้ เราเลยเลือกเป็นคุกกี้งาขี้ม่อนเเละก็สบาใจอีกอย่างคือมีเครื่องหมาย ฮาลาล อิสลามทางได้ส่วนของฝากอื่นก็ซื้อตามซุปเปอร์มาเก็ตทั่วไปเนื่องจากที่น่านหาของฝากที่มีเครื่องหมายฮาลาลได้ยาก หรือว่าเพราะเราหาไม่เจอเองก็ไม่รู้เลยได้มาเเค่นี้
ส่วนของลูกอมเเละเจลลี่ตั้งใจให้เด็กๆนักเรียนของHost พอดีHostเป็นครูสอนภาษา ทั้งที่โรงเรียนเเละก็หลังเลิกเรียนด้วยเเหละ
เรานั่งๆนอนๆมา10กว่าชั่วโมง ตอนนี้เวลา 06:39 am ใกล้ถึงยะลาเเล้วละ
วิวพระอาทิตย์ขึ้นนี่สวยจริงๆนะ เเละเเล้วเวลา 08:36 เราก็มาถึงยะลาเเล้ว รถไฟช้าไป26 นาที ตามตารางเวลา
ถึงเเล้วก็ไปหาห้องน้ำก่อนเลย ค่าเข้า3บาทนะ มาครั้งเเรกก็รู้สึกเขินๆนิดหน่อย ด้วยความที่ไม่ใช่คนที่นี่เเละเป็นคนเดียวในห้องน้ำที่ไม่คลุม การเเต่งตัวเราก็ไม่เหมือนชาวบ้านด้วยความที่อากาศมันร้อน เเต่ก็ไม่มีอะไรหรอกคนเเค่มองๆมองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามาจากที่อื่นเเน่ๆ555
ทำธุระอะไรเสร็จเดินออกมาก็จะเห็นตึกสีๆตรงนี้ เป็นที่เชคอินของหลายคนเลย อยากถ่ายรูปนะเเต่สายเเล้วบอก Hostว่าจะถึงตอนเก้าโมงครึ่ง จริงๆเขาให้โทรหาจะได้มารับ เเต่นี่เลือกที่จะเดินละโทรบอก Host ตอนใกล้ถึงบ้านเขาเพราะเราอยากเดินเเละมันไม่ไกลเดิน15 นาทีถึง อีกอย่างถ้านั่งรถจะไม่ได้เห็นอะบรรยากาศของที่นี่ด้วย เลยเลือกเดิน เรามาถึงวันนี้ที่24/05/68 ซึ่งเป็นวันเสาร์ถ้าวันปกติHostจะอยู่โรงเรียน เเต่วันนี้ Hostอยู่บ้านไปถึงเขาก็ออกมารับพาไปดูห้องเก็บของเสร็จ ก็ให้พักผ่อนวันนี้เป็นวันเสาร์ จะมีเด็กๆมาเรียนตอนเย็นๆนู้นเเหละ เเละก็มีอาสาอีก2คนที่พักที่นี่เเต่ตอนนี้น่าจะหลับอยู่เลยไม่ได้เจอ นี่คือห้องที่เราได้ มีพัดลม
ไปอาบน้ำเเล้วก็ขึ้นมานอนกะว่าสัก30นาที ที่ไหนได้นอนไปเกือบ2ชั่วโมง ตื่นมาอีกทีได้ยินเสียงคนคุยกันด้านล่าง เลยเดินลงมาได้เจอ Host2คนกับเพื่อนอาสาอีก2คน ชื่อลูซี่ เป็นคนฝรั่งเคส กับ ซาเทียร์ เป็นคนเยอรมัน ทั้งสองมาอยู่ที่นี่ก่อนเรา2-3วันมั้ง ระหว่างนี้ก็คุยทำความรู้จักกันไว้ Hostเราเป็นคนอินโด เเต่มาเป็นครูสอนภาษาที่ไทย ส่วนพาสเนอร์hostเป็นคนไทย สอนภาษาที่โรงเรียนเหมือนกัน เวลาผ่านไปเด็กๆเริ่มมากันละ วันนี้มีเด็กประมาณสามสี่คน บางคนพูดได้สื่อสารได้เเต่อาจจะไม่ได้คล่องมาก บางคนไม่ได้เลยก็จะเริ่มเรียนกับHostที่เป็นคนไทยก่อน เหมือนน้องที่เราสอนเขาฟังรู้เรื่องนะเเต่เขาตอบเป็นภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ก็ต้องเริ่มสอนจากคำถามง่ายๆ ผ่านการเล่นเกมส์บ้าง Host เขาจะมีเเนวทางของเขาเราก็เเค่ทำตาม สอน+เล่นเกมส์ไป1-2ชั่วโมง เเล้ว Hostอีกคนก็มาสอนต่อ ครูต่างชาติมีหน้าที่สอนผ่านการเล่นเกมส์ การสื่อสาร การพูด ร้องเพลง เป็นภาษาอังกฤษ ส่วนครูไทยจะสอนเพิ่มคือเรื่องการใช้คำ เเต่งประโยค ความหมายต่างๆ วันนี้ไม่มีอะไรมาก เสร็จเเล้ว Host ก็บอกให้พวกเราพากันไปเดินเล่นที่Coliseum Shopping Mall สิ เป็นห้าใกล้ๆ เราเลยพากันไปเดินเล่น วันนี้เป็นวันอะไรสักอย่างของ ลิเวอร์พู ไม่ได้ตามไม่รู้นะเเต่คนเยอะมาก
ห้างไม่ได้ใหญ่มาก สำหรับเราไม่ค่อยมีอะไร ปกติไม่เข้าห้างอยู่เเล้ว เเต่ชอบเข้าร้านขายของจุกจิกในห้างมีอยู่ ได้สมุดโน๊ตมา1 ราคา29 บาท ลูซี่ก็ได้มา1
ซาเทียร์ได้ต่างหูเเละเครื่องประดับมาอีก นางดูชอบ นางว่ามันถูกดี หลังจากเดินห้างเสร็จก็กลับบ้าน Host ที่บ้านมีของให้ทำอาหารอยู่นะ ของในตู้เย็นใช้ได้หมดเลย ข้าวก็มีให้ เเต่ว่าต้องทำกินเอง Host เขาไม่ได้ทำอาหาร ส่วนนะหรอทำได้ทุกอย่างยดฃกเว้นทำอาหาร เลยบอก2คนนั้นก่อนเลยว่า sorry นะ นี่ทำอาหารไม่เก่ง ปล่อยให้นางทำเเละเราก็ขอเป็นคนทำความสะอาดครัวกับล้างจานเอง นางบอกว่าไม่เป็นไรนางก็ทำไม่เก่ง เเต่อยู่มที่นี่ก็ต้องทำ เเละดูสิ่งทีได้
น่าตาดูดีใช้ได้เลยนะ รสชาติก็กินได้ทั่วๆไปไม่เเย่ เเต่ที่เอ๊ะๆคือ ข้าวโพดกับข้าว ใช่เราไม่ได้ตาฟาดมันคือช้าโพดกับข้าว ตอนเเรกคิดว่าปกติเขากินเเบบนี้อยู่เเล้ว เเต่พอถามนางๆบอกว่า คือนางคิดเมนูไม่ออกว่าจะกินอะไรดี จะทำอะไรกินดีเลยกินเเบบนี้555+
เราเลยลองบ้างตอนเเรกกินข้าวกับข้าวโพดเฉยๆมันเเปลกๆนะ เเต่คิดไงไม่รู้ไปหยิบโชยุมาใส่ด้วยกินไปกินมาเข้ากันเฉย ได้เมนูใหม่เเล้ว คนไทยยังกินข้าวกับเเตงโมงเลย ทำไมต่างชาติจะกินข้าวกับข้าวโพดไม่ได้ เเถมโชยุให้ด้วย เมนูเเปลกต้องเข้า เอาไปลองกันได้ กินเสร็จเราก็เก็บจานล้างจาน ทำความสะอาดครัว Host ชวนเล่นเกมส์ มันคือเกมส์อะไรสักอย่างลืมถ่ายรูป วิธีเล่นคล้ายๆกับ XO ที่เคยเล่นที่เขียนตารางตามกระดาษเเล้วใครเรียงxxxหรือooo ได้ก่อนคือชนะอะ เเต่อันนี้มันไม่ได้เล่นในกระดาษ เล่นกี่รอบก็เเพ้ 3ต่อ1 เเพ้ Host คนเดียว นางดูชอบมากเเต่ทีมอาสาคือท้อสุดไม่มีใครอยากเล่นต่อ หลังจากเล่นเกมส์ก็เเยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน
25/05/68 วันนี้วันอาทิตย์ เราตื่นเช้าหน่อย ตื่นก่อนเพื่อนเลย อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จตอน 9โมง เราก็บอกHost ขอไปเดินเล่นนะ Hostบอก you have your own time ไปได้ตามสบาย เราเลยไปเดินดู street arts
เดินเล่นถ่ายรูปอยู่ดีๆฝนก็ตกปรอยๆเราเลยหาคาเฟ่นั่งหลบฝน+ ไวไฟ เล่น บอกตรงๆว่ามายะลาคือ no plan สำหรับเที่ยวเลยหรือไม่ได้หาที่เที่ยวมาเลย ไม่รู้จะไปไหน จุดประสงค์เดียวคือตั้งใจมาดูบ้านเมืองของเขา มาสัมผัสสักครั้งว่ามันเป็นเหมือนในข่าวหรือเปล่า ค้นหาคาเฟ่ใกล้ๆก็เจอร้านหนึ่งชื่อว่า
‘‘ตู้กาเเฟ’’ เป็นคาเฟ่อารมณ์นั่งในสวนมีทั้งโซนในที่มีเเอร์เเละโซนนอกร้านที่บรรยากาศเหมือนนั่งในสวน สายถ่ายรูปคงชอบ เเต่เราขอเเอร์เเละไวไฟเท่าสั้น
เลยเลือกนั่งด้านใน
นั่งพักที่นี่สักพัก รอฝนหยุดเราก็เดินต่อที่ๆจะไปคือ สวนสาธารณะ สนามช้างเผือก คือใกล้ๆเดิน20กว่านาทีถึง เราเดินไปถึงเห็นเหมือนมีงานอะไรสักอย่างเลยเดินไปดูงานก่อน เป็นงานกาชาด เห็นมีร้านตั้งขายของกัน
ขอหลายๆอย่างในงานถูกมาก เห็นบอกจัดตั้งเเต่วันที่ 25 /05/68- 04/06/68 ใครไปเที่ยวก็เเวะไปดูกันได้นะ เราเดินดูนิดหน่อยก็กลับไปตามเเพลนเดินคือไปเดินเล่นที่สวนข้างๆก่อน
จุดเเลนมาร์คของสวนคงเป็นที่นี่ หอนาฬิกาอะไรสักอย่าง เห็นสวนดีเลยถ่ายมา
จุ
ต้นอะไรไม่รู้ดูไกลๆเหมือนซากุระดี ไม่รู้ว่ามีดอกไม้บานช่วงนี้ด้วย ถ่ายรูปฟีลต่างประเทศได้อยู่นะ ติดอย่างเดียว คือร้อน ตอนนี้คืออยากกลับไปพักสุดๆ
บรรยากาศในสวนก็จะประมาณนี้ เราเดินเล่น ถ่ายรูปนิดๆหน่อยเเล้วเดินกลับ ก่อนกลับ เจอลุงขายข้าวควบ อยู่หน้างาน คือคนอื่นเรียกอะไรไม่รู้เเต่นี่เรียกข้าวควบนะ เลยซื้อ1ชุด เขาขาย2เเผ่นใหญ่เเบบนี้30บาทนะ ย่างกันสดๆเลย กรอบดีเเต่รอนานเลยได้มาชุดเดียวเอาไปฝากคนที่บ้านลองซิมดู
เดินกลับมาถึงบ้านไม่มีใครอยู่เลย เเต่ประตูไม่ได้ล็อค Host คงพาอาสาอีก2คนไปข้างนอกน่าจะตื่นเเล้ว เราคิดว่านางคงกะว่าเราจะกลับเลยไม่ได้ล็อคประตูเราเลยไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเเละลงมาซักผ้า สักพักก็กลับกันมา พวกนางไปเที่ยวอีกสวนหนึ่งมั้งที่มันไกลกว่า เราเลยบอกว่าซื้อขนมมาฝากวางไว้ที่ living room เเล้วก็เเยกกันไปพักผ่อน วันนี้จะมีอาสามาเพิ่มอีก2คนเราเลยต้องย้ายที่นอนไปอีกห้องเพราะคนมาใหม่เป็นผู้ชายคนเดียว อีกคนเป็นผู้หญิงเราเลยไปต้องนอนกับผู้หญิงอาสาที่มาใหม่ ส่วนห้องเดี่ยวนั้นให้ผู้ชาย Hostไปรับมาเเล้ว ชื่อโอนุก คนเป็นฝรั่งเคสเหมือน ลูซี่ วันนี้ไม่มีอะไรทำ พวกเราเลยพากันออกไปคาเฟ่ ซึ่งลูซี่ออกไปก่อนเพื่อนเเล้ว เรากับอีก2คนก็ออกไปกันบ้าง คาเฟ่ชื่อว่า
‘‘Feel design coffee’’
ของเราสั่งมะนาวโซดามา
ส่วนซาเทียร์กับโอนุก นางสั่ง blueberry cheesecake มาด้วย นางบอกอร่อย เเต่เราไม่ได้เเชร์ด้วยเพราะบอกว่าไดเอ็ทอยู่นะ
นั่งเล่นจนเย็น Host โทรมาหาว่าอยู่ไหน เขาจะพาไปงานกาชาดที่เราไปมาเมื่อเช้า พวกเราเลยบอกว่าเดี๋ยวให้ไปรับที่ห้างที่เราไปเมื่อวาน จากนั้นเราก็เดินไปที่นั่น ลูซี่มาสมทบเเล้วตอนนี้ ระหว่างเดินก็เจอขบวนพาเรด ไม่เเน่ใจเขาเรียกงานประจำปีรึเปล่า สิ่งที่สังเกตุเห็นได้จากคนที่นี่คือเขา เฟลนลี่กับนักท่องเที่ยวมากเลย ทั้งคนในขบวน คนนอกขบวนเดินผ่านไปเขา say hi เขา welcome พวกเรามากๆ อยู่รวมกับชาวต่างชาติเราได้กลายเป็นชาวต่างชาติไปเเล้วละ เป็นคนจีนคนหนึ่ง5555
ตัว secret เลย ตัวนี้ น่ารักมาก เดินดุกดิ๊กมาจับมือทุกคนเลย 😊 หลังจากพวกเราเพลินกับขบวนพาเรด เราก็พากันมาถึงห้างที่รอ Host เเล้วเขาก็มารับพาพวกเราไปงานกาชาดต่อ ปล่อยพวกเราให้เดินเล่นหาของกินที่นี่ เดี๋ยวต่อในคอมเมนต์นะ ไม่พอเขียน
[CR] รีวิวทริป ยะลา 4 วัน 3 คืน ประสบการณ์ที่มากกว่าการไปเที่ยว
เริ่มจากการเดินทางในทริปนี้เราเลือกวิธีประหยัดเหมือนเดิมเดินทางด้วยรถไฟชั้น3 ราคา274 บาทต่อเที่ยว เดินทางจาก กรุงเทพ-ยะลา
เดินทางวันที่23/05/68 เวลา 15:10 น บรรยากาศก่อนขึ้นรถไฟคนก็จะเยอะประมาณนี้
รถไฟออกเลท5-10 นาที ถือว่าโอเคเเล้วเเหละ นั่งรถไฟมาได้สักพักก็จะมีบรรดาพ่อค้าเเม่ค้าขึ้นมาขายของตามสถานีรถไฟ เเละนี่คือสิ่งที่เรามองหาตั้งเเต่ขึ้นรถไฟ ก๋วยเตี๋ยวเเห้ง 10 บาท ถูกมากๆ อร่อยด้วย นี่เเหละมื้อเย็นของเรา
ระหว่างนั่งรถไม่มีอะไรทำเลยหยิบของฝากมาเชคดูซะหน่อย ลืมบอกว่า ไปยะลาครั้งนี้เรามี Host จาก CS นะเราไปพักที่บ้านเขาเลยซื้อของฝากเล็กๆน้อยๆไป อย่างที่ทุกคนรู้ทางใต้คนส่วนมากเขาก็จะเป็นมุสลิมเราไม่ได้ถามHostหรอกนะว่าHostเขาเป็นมุสลิมไหมพอเดาๆเอาเเล้วก็เลือกของฝากเเบบที่มุสลิมทานได้ เราเลยเลือกเป็นคุกกี้งาขี้ม่อนเเละก็สบาใจอีกอย่างคือมีเครื่องหมาย ฮาลาล อิสลามทางได้ส่วนของฝากอื่นก็ซื้อตามซุปเปอร์มาเก็ตทั่วไปเนื่องจากที่น่านหาของฝากที่มีเครื่องหมายฮาลาลได้ยาก หรือว่าเพราะเราหาไม่เจอเองก็ไม่รู้เลยได้มาเเค่นี้
ส่วนของลูกอมเเละเจลลี่ตั้งใจให้เด็กๆนักเรียนของHost พอดีHostเป็นครูสอนภาษา ทั้งที่โรงเรียนเเละก็หลังเลิกเรียนด้วยเเหละ
เรานั่งๆนอนๆมา10กว่าชั่วโมง ตอนนี้เวลา 06:39 am ใกล้ถึงยะลาเเล้วละ
วิวพระอาทิตย์ขึ้นนี่สวยจริงๆนะ เเละเเล้วเวลา 08:36 เราก็มาถึงยะลาเเล้ว รถไฟช้าไป26 นาที ตามตารางเวลา
ถึงเเล้วก็ไปหาห้องน้ำก่อนเลย ค่าเข้า3บาทนะ มาครั้งเเรกก็รู้สึกเขินๆนิดหน่อย ด้วยความที่ไม่ใช่คนที่นี่เเละเป็นคนเดียวในห้องน้ำที่ไม่คลุม การเเต่งตัวเราก็ไม่เหมือนชาวบ้านด้วยความที่อากาศมันร้อน เเต่ก็ไม่มีอะไรหรอกคนเเค่มองๆมองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามาจากที่อื่นเเน่ๆ555
ทำธุระอะไรเสร็จเดินออกมาก็จะเห็นตึกสีๆตรงนี้ เป็นที่เชคอินของหลายคนเลย อยากถ่ายรูปนะเเต่สายเเล้วบอก Hostว่าจะถึงตอนเก้าโมงครึ่ง จริงๆเขาให้โทรหาจะได้มารับ เเต่นี่เลือกที่จะเดินละโทรบอก Host ตอนใกล้ถึงบ้านเขาเพราะเราอยากเดินเเละมันไม่ไกลเดิน15 นาทีถึง อีกอย่างถ้านั่งรถจะไม่ได้เห็นอะบรรยากาศของที่นี่ด้วย เลยเลือกเดิน เรามาถึงวันนี้ที่24/05/68 ซึ่งเป็นวันเสาร์ถ้าวันปกติHostจะอยู่โรงเรียน เเต่วันนี้ Hostอยู่บ้านไปถึงเขาก็ออกมารับพาไปดูห้องเก็บของเสร็จ ก็ให้พักผ่อนวันนี้เป็นวันเสาร์ จะมีเด็กๆมาเรียนตอนเย็นๆนู้นเเหละ เเละก็มีอาสาอีก2คนที่พักที่นี่เเต่ตอนนี้น่าจะหลับอยู่เลยไม่ได้เจอ นี่คือห้องที่เราได้ มีพัดลม
ไปอาบน้ำเเล้วก็ขึ้นมานอนกะว่าสัก30นาที ที่ไหนได้นอนไปเกือบ2ชั่วโมง ตื่นมาอีกทีได้ยินเสียงคนคุยกันด้านล่าง เลยเดินลงมาได้เจอ Host2คนกับเพื่อนอาสาอีก2คน ชื่อลูซี่ เป็นคนฝรั่งเคส กับ ซาเทียร์ เป็นคนเยอรมัน ทั้งสองมาอยู่ที่นี่ก่อนเรา2-3วันมั้ง ระหว่างนี้ก็คุยทำความรู้จักกันไว้ Hostเราเป็นคนอินโด เเต่มาเป็นครูสอนภาษาที่ไทย ส่วนพาสเนอร์hostเป็นคนไทย สอนภาษาที่โรงเรียนเหมือนกัน เวลาผ่านไปเด็กๆเริ่มมากันละ วันนี้มีเด็กประมาณสามสี่คน บางคนพูดได้สื่อสารได้เเต่อาจจะไม่ได้คล่องมาก บางคนไม่ได้เลยก็จะเริ่มเรียนกับHostที่เป็นคนไทยก่อน เหมือนน้องที่เราสอนเขาฟังรู้เรื่องนะเเต่เขาตอบเป็นภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ก็ต้องเริ่มสอนจากคำถามง่ายๆ ผ่านการเล่นเกมส์บ้าง Host เขาจะมีเเนวทางของเขาเราก็เเค่ทำตาม สอน+เล่นเกมส์ไป1-2ชั่วโมง เเล้ว Hostอีกคนก็มาสอนต่อ ครูต่างชาติมีหน้าที่สอนผ่านการเล่นเกมส์ การสื่อสาร การพูด ร้องเพลง เป็นภาษาอังกฤษ ส่วนครูไทยจะสอนเพิ่มคือเรื่องการใช้คำ เเต่งประโยค ความหมายต่างๆ วันนี้ไม่มีอะไรมาก เสร็จเเล้ว Host ก็บอกให้พวกเราพากันไปเดินเล่นที่Coliseum Shopping Mall สิ เป็นห้าใกล้ๆ เราเลยพากันไปเดินเล่น วันนี้เป็นวันอะไรสักอย่างของ ลิเวอร์พู ไม่ได้ตามไม่รู้นะเเต่คนเยอะมาก
ห้างไม่ได้ใหญ่มาก สำหรับเราไม่ค่อยมีอะไร ปกติไม่เข้าห้างอยู่เเล้ว เเต่ชอบเข้าร้านขายของจุกจิกในห้างมีอยู่ ได้สมุดโน๊ตมา1 ราคา29 บาท ลูซี่ก็ได้มา1
ซาเทียร์ได้ต่างหูเเละเครื่องประดับมาอีก นางดูชอบ นางว่ามันถูกดี หลังจากเดินห้างเสร็จก็กลับบ้าน Host ที่บ้านมีของให้ทำอาหารอยู่นะ ของในตู้เย็นใช้ได้หมดเลย ข้าวก็มีให้ เเต่ว่าต้องทำกินเอง Host เขาไม่ได้ทำอาหาร ส่วนนะหรอทำได้ทุกอย่างยดฃกเว้นทำอาหาร เลยบอก2คนนั้นก่อนเลยว่า sorry นะ นี่ทำอาหารไม่เก่ง ปล่อยให้นางทำเเละเราก็ขอเป็นคนทำความสะอาดครัวกับล้างจานเอง นางบอกว่าไม่เป็นไรนางก็ทำไม่เก่ง เเต่อยู่มที่นี่ก็ต้องทำ เเละดูสิ่งทีได้
น่าตาดูดีใช้ได้เลยนะ รสชาติก็กินได้ทั่วๆไปไม่เเย่ เเต่ที่เอ๊ะๆคือ ข้าวโพดกับข้าว ใช่เราไม่ได้ตาฟาดมันคือช้าโพดกับข้าว ตอนเเรกคิดว่าปกติเขากินเเบบนี้อยู่เเล้ว เเต่พอถามนางๆบอกว่า คือนางคิดเมนูไม่ออกว่าจะกินอะไรดี จะทำอะไรกินดีเลยกินเเบบนี้555+
เราเลยลองบ้างตอนเเรกกินข้าวกับข้าวโพดเฉยๆมันเเปลกๆนะ เเต่คิดไงไม่รู้ไปหยิบโชยุมาใส่ด้วยกินไปกินมาเข้ากันเฉย ได้เมนูใหม่เเล้ว คนไทยยังกินข้าวกับเเตงโมงเลย ทำไมต่างชาติจะกินข้าวกับข้าวโพดไม่ได้ เเถมโชยุให้ด้วย เมนูเเปลกต้องเข้า เอาไปลองกันได้ กินเสร็จเราก็เก็บจานล้างจาน ทำความสะอาดครัว Host ชวนเล่นเกมส์ มันคือเกมส์อะไรสักอย่างลืมถ่ายรูป วิธีเล่นคล้ายๆกับ XO ที่เคยเล่นที่เขียนตารางตามกระดาษเเล้วใครเรียงxxxหรือooo ได้ก่อนคือชนะอะ เเต่อันนี้มันไม่ได้เล่นในกระดาษ เล่นกี่รอบก็เเพ้ 3ต่อ1 เเพ้ Host คนเดียว นางดูชอบมากเเต่ทีมอาสาคือท้อสุดไม่มีใครอยากเล่นต่อ หลังจากเล่นเกมส์ก็เเยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน
25/05/68 วันนี้วันอาทิตย์ เราตื่นเช้าหน่อย ตื่นก่อนเพื่อนเลย อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จตอน 9โมง เราก็บอกHost ขอไปเดินเล่นนะ Hostบอก you have your own time ไปได้ตามสบาย เราเลยไปเดินดู street arts
เดินเล่นถ่ายรูปอยู่ดีๆฝนก็ตกปรอยๆเราเลยหาคาเฟ่นั่งหลบฝน+ ไวไฟ เล่น บอกตรงๆว่ามายะลาคือ no plan สำหรับเที่ยวเลยหรือไม่ได้หาที่เที่ยวมาเลย ไม่รู้จะไปไหน จุดประสงค์เดียวคือตั้งใจมาดูบ้านเมืองของเขา มาสัมผัสสักครั้งว่ามันเป็นเหมือนในข่าวหรือเปล่า ค้นหาคาเฟ่ใกล้ๆก็เจอร้านหนึ่งชื่อว่า
‘‘ตู้กาเเฟ’’ เป็นคาเฟ่อารมณ์นั่งในสวนมีทั้งโซนในที่มีเเอร์เเละโซนนอกร้านที่บรรยากาศเหมือนนั่งในสวน สายถ่ายรูปคงชอบ เเต่เราขอเเอร์เเละไวไฟเท่าสั้น
เลยเลือกนั่งด้านใน
นั่งพักที่นี่สักพัก รอฝนหยุดเราก็เดินต่อที่ๆจะไปคือ สวนสาธารณะ สนามช้างเผือก คือใกล้ๆเดิน20กว่านาทีถึง เราเดินไปถึงเห็นเหมือนมีงานอะไรสักอย่างเลยเดินไปดูงานก่อน เป็นงานกาชาด เห็นมีร้านตั้งขายของกัน
ขอหลายๆอย่างในงานถูกมาก เห็นบอกจัดตั้งเเต่วันที่ 25 /05/68- 04/06/68 ใครไปเที่ยวก็เเวะไปดูกันได้นะ เราเดินดูนิดหน่อยก็กลับไปตามเเพลนเดินคือไปเดินเล่นที่สวนข้างๆก่อน
จุดเเลนมาร์คของสวนคงเป็นที่นี่ หอนาฬิกาอะไรสักอย่าง เห็นสวนดีเลยถ่ายมา
ต้นอะไรไม่รู้ดูไกลๆเหมือนซากุระดี ไม่รู้ว่ามีดอกไม้บานช่วงนี้ด้วย ถ่ายรูปฟีลต่างประเทศได้อยู่นะ ติดอย่างเดียว คือร้อน ตอนนี้คืออยากกลับไปพักสุดๆ
บรรยากาศในสวนก็จะประมาณนี้ เราเดินเล่น ถ่ายรูปนิดๆหน่อยเเล้วเดินกลับ ก่อนกลับ เจอลุงขายข้าวควบ อยู่หน้างาน คือคนอื่นเรียกอะไรไม่รู้เเต่นี่เรียกข้าวควบนะ เลยซื้อ1ชุด เขาขาย2เเผ่นใหญ่เเบบนี้30บาทนะ ย่างกันสดๆเลย กรอบดีเเต่รอนานเลยได้มาชุดเดียวเอาไปฝากคนที่บ้านลองซิมดู
เดินกลับมาถึงบ้านไม่มีใครอยู่เลย เเต่ประตูไม่ได้ล็อค Host คงพาอาสาอีก2คนไปข้างนอกน่าจะตื่นเเล้ว เราคิดว่านางคงกะว่าเราจะกลับเลยไม่ได้ล็อคประตูเราเลยไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเเละลงมาซักผ้า สักพักก็กลับกันมา พวกนางไปเที่ยวอีกสวนหนึ่งมั้งที่มันไกลกว่า เราเลยบอกว่าซื้อขนมมาฝากวางไว้ที่ living room เเล้วก็เเยกกันไปพักผ่อน วันนี้จะมีอาสามาเพิ่มอีก2คนเราเลยต้องย้ายที่นอนไปอีกห้องเพราะคนมาใหม่เป็นผู้ชายคนเดียว อีกคนเป็นผู้หญิงเราเลยไปต้องนอนกับผู้หญิงอาสาที่มาใหม่ ส่วนห้องเดี่ยวนั้นให้ผู้ชาย Hostไปรับมาเเล้ว ชื่อโอนุก คนเป็นฝรั่งเคสเหมือน ลูซี่ วันนี้ไม่มีอะไรทำ พวกเราเลยพากันออกไปคาเฟ่ ซึ่งลูซี่ออกไปก่อนเพื่อนเเล้ว เรากับอีก2คนก็ออกไปกันบ้าง คาเฟ่ชื่อว่า
‘‘Feel design coffee’’
ของเราสั่งมะนาวโซดามา
ส่วนซาเทียร์กับโอนุก นางสั่ง blueberry cheesecake มาด้วย นางบอกอร่อย เเต่เราไม่ได้เเชร์ด้วยเพราะบอกว่าไดเอ็ทอยู่นะ
นั่งเล่นจนเย็น Host โทรมาหาว่าอยู่ไหน เขาจะพาไปงานกาชาดที่เราไปมาเมื่อเช้า พวกเราเลยบอกว่าเดี๋ยวให้ไปรับที่ห้างที่เราไปเมื่อวาน จากนั้นเราก็เดินไปที่นั่น ลูซี่มาสมทบเเล้วตอนนี้ ระหว่างเดินก็เจอขบวนพาเรด ไม่เเน่ใจเขาเรียกงานประจำปีรึเปล่า สิ่งที่สังเกตุเห็นได้จากคนที่นี่คือเขา เฟลนลี่กับนักท่องเที่ยวมากเลย ทั้งคนในขบวน คนนอกขบวนเดินผ่านไปเขา say hi เขา welcome พวกเรามากๆ อยู่รวมกับชาวต่างชาติเราได้กลายเป็นชาวต่างชาติไปเเล้วละ เป็นคนจีนคนหนึ่ง5555
ตัว secret เลย ตัวนี้ น่ารักมาก เดินดุกดิ๊กมาจับมือทุกคนเลย 😊 หลังจากพวกเราเพลินกับขบวนพาเรด เราก็พากันมาถึงห้างที่รอ Host เเล้วเขาก็มารับพาพวกเราไปงานกาชาดต่อ ปล่อยพวกเราให้เดินเล่นหาของกินที่นี่ เดี๋ยวต่อในคอมเมนต์นะ ไม่พอเขียน
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้