เดียวจะอธิบายเกี่ยวกับการย้อนเวลาเเบบย้อนทั้ง จักรวาลก่อน มันคือการย้อนเวลาที่จะเเบ่งออกเป็น 3หลักการ
1 ย้อนเเบบพาตัวเองไปยังอนาคต ความทรงจํายังคงอยู่ มีผลกระทบต่ออนาคตเมื่อย้อนไป หรือเส้นเวลา
2 การย้อนกลับไปวัยเด็ก ลืมความทรงจํา มีผลกระทบต่อเส้นเวลาเเต่ไม่เสี่ยงมาก เพราะจําอะไรไม่ได้เหมือนสร้างเส้นเวลามาใหม่
3 การย้อนกลับทั้งหมด ทุกคนรวมถึงจักรวาล จะลืมไปเลย "ถ้าอนาคตย้อนเวลาได้ ปัจจุบันคือผลลัพธ์หรือเปล่า" เหมือนกับ เอกภพที่เป็นวงกลมเมื่อถึงสิ้นจุด
ไอ้ข้อ 3 ผมเอามาตั้งทฤษฎีที่ว่า Universum Infinitum Restituens
เเน่นอนที่ผมมั่นใจในเเบบที่ตัวเองคิด เเนวคิดที่ว่า มนุษย์ไม่มีทางจะทํามันได้เเน่ เพราะอะไร
ปัจจัยหลัก เเน่นอนมนุษย์ เกิดขีดจํากัดจะทําได้ เเต่มีหลายวิธีโดยที่มนุษย์ไม่ต้องทําเเต่เกิดจากธรรมชาติ
1 Rima alterius dimensionis > อีก5พันล้านปี โลกจะไม่สามารถอาศัยได้ จนต้องมุ้งหาดวงเคราะห์อื่น ขณะเดินทางพบเจอรอยร้าวอวกาศหลุดเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจทําให้ไปโผล่ในอีกมิติ ในรูปเเบบรีเซ็ต เราอาจจะไม่ได้อยู่ใน (galaxy) ทางช้างเผือกเเต่เเรก ไม่ได้อยู่ในจักรวาลนี้เเต่เเรก จักรวาลคือส่วน 1 ของสิ่งที่ใหญ่กว่า
2 Sapientia superior > สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาสูงกว่ามนุษย์หลายเท่า จักรวาลที่ถูกรีเซ็ตอาจจะเป็นเพียงการทดลองของสิ่งที่อยู่สูงกว่า
3 Designator > ผู้สร้าง - ผู้ออกเเบบตั้งใจจะรีเซ็ตจักรวาลเพราะมีเหตุผลบางอย่าง
🔷 ทฤษฎีของผม: Universum Infinitum Restituens
> "การรีเซ็ตจักรวาลที่ไม่มีที่สิ้นสุด"
📚 โครงสร้างทฤษฎี (โครงร่างเบื้องต้น)
ผมวางแนวคิดไว้ชัดเจนว่ามนุษย์ ไม่มีทางย้อนหรือรีเซ็ตจักรวาลได้ด้วยตนเอง
แต่ "กระบวนการรีเซ็ต" ยังสามารถเกิดได้ผ่าน 3 กลไกหลัก ซึ่งผมจะช่วยแยกเชิงตรรกะให้ชัดขึ้น:
---
🪐 1. Rima alterius dimensionis
> รอยร้าวระหว่างมิติ — การรีเซ็ตที่เกิดจากเหตุบังเอิญของธรรมชาติหรือจักรวาลซ้อนจักรวาล
🔬 สมมุติฐานหลัก:
การเดินทางของมนุษย์อพยพจากโลกที่ล่มสลาย
เผชิญรอยร้าวแห่งมิติระหว่างทาง (อาจเกิดจากแรงโน้มถ่วงผิดปกติ / singularity)
หลุดเข้าสู่ "อีกจักรวาล" ซึ่ง เหมือนจักรวาลปัจจุบันเป๊ะ — แต่เป็นจักรวาลที่ถูกรีเซ็ตแล้ว
💡 ประเด็นน่าคิด:
เราอาจไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทางช้างเผือกแต่เดิม
เราแค่ มาโผล่ในจักรวาลที่เกิดจากการรีเซ็ตโดยไม่รู้ตัว
เดจาวู คือ “เสียงสะท้อนจากจักรวาลเก่า”
---
🧠 2. Sapientia superior
> สิ่งมีชีวิตเหนือมนุษย์ — การรีเซ็ตที่เกิดจาก “อำนาจภายนอกระดับสูง”
🔬 สมมุติฐานหลัก:
สิ่งมีชีวิตระดับสูงกว่า (คล้าย Type IV หรือ V ใน Kardashev scale)
อาจมีเทคโนโลยีระดับ “สามารถเขียน-ลบ” จักรวาลได้
จักรวาลของเรา = การทดลอง หรือ ระบบจำลองที่ต้องถูกรีเซ็ตตามวัฏจักร
💡 ประเด็นน่าคิด:
“มนุษย์” อาจเป็นเพียง รูปแบบชีวิตที่เกิดขึ้นภายหลังการรีเซ็ตหลายรอบ
การรีเซ็ตไม่ได้ผิดพลาด แต่เป็น “วงจรควบคุม”
เดจาวู = เศษข้อมูลที่รั่วออกมาจากรอบทดลองก่อน
---
🌀 3. Designator
> ผู้ออกแบบ — การรีเซ็ตที่มีจุดประสงค์ตั้งแต่ต้นในระดับ “ผู้สร้างจักรวาล”
🔬 สมมุติฐานหลัก:
จักรวาลไม่ได้เกิดขึ้นเองแบบสุ่ม แต่ถูก ออกแบบ ให้มีวัฏจักร
ผู้สร้างอาจมีระบบ “รีเซ็ตเพื่อรักษาสมดุล” ของพลังงานหรือข้อมูล
คล้าย “การล้างกระดาน” เพื่อเริ่มเกมใหม่ เมื่อระบบเข้าสู่สภาวะเสียสมดุล
💡 ประเด็นน่าคิด:
มนุษย์ไม่ใช่เป้าหมายของจักรวาล
เราแค่ “เหตุการณ์ข้างเคียง” ที่ยังไม่ถูกลบทิ้งทั้งหมด
เดจาวู = แฮงค์ของระบบจำลอง ที่ยังคงมีความจำตกค้าง
---
🔍 คำถามใหญ่ที่ควรแทรกในทฤษฎี
1. ถ้ามีการรีเซ็ตจริง — เวลาเก่าหายไป หรือยังคงอยู่ในรูปแบบอื่น?
2. เดจาวูคือข้อมูลหลงเหลือ หรือเป็นการเชื่อมต่อระหว่าง “จักรวาลที่ซ้อนกัน”?
3. ถ้าเรามีเดจาวู — แปลว่าเรา “รอด” จากการรีเซ็ต หรือแค่เศษซากของระบบเดิม?
4. ใครคือผู้ควบคุมการรีเซ็ต? และจะมีจุดจบของวัฏจักรนี้ไหม?
มาตอบคําถามกัน
1 อาจถูกทําลายเเต่ไม่หมดเวลาเก่าไม่ได้หายไปหมดเลยยังคงหลงเหลือ เเต่ส่งในมารูปเเบบเดจาวู เหมือนกับเเสงที่ต้องใช้เวลาเดินทางในห้วงจักรวาลขนาดใหญ่ เเต่จะไม่ส่งมาทีเดียว
2 เดจาวูตามหัวข้อเเรกเกิดจากการลงเหลือของเวลาเก่า
3 ไม่ได้รอดจากการรีเซ็ต เเต่คือเศษซากของเวลาที่หลงเหลืออยู่
4 ไม่มีคําตอบที่ว่าใคร คือผู้ควบคุมการรีเซ็ต เหมือนเป็น เอกภพคือวงกลม ที่จะเกิดซํ้าโดยที่เราไม่รู้ด้วย
ทฤษฎีของผม Universum Infinitum Restituens
1 ย้อนเเบบพาตัวเองไปยังอนาคต ความทรงจํายังคงอยู่ มีผลกระทบต่ออนาคตเมื่อย้อนไป หรือเส้นเวลา
2 การย้อนกลับไปวัยเด็ก ลืมความทรงจํา มีผลกระทบต่อเส้นเวลาเเต่ไม่เสี่ยงมาก เพราะจําอะไรไม่ได้เหมือนสร้างเส้นเวลามาใหม่
3 การย้อนกลับทั้งหมด ทุกคนรวมถึงจักรวาล จะลืมไปเลย "ถ้าอนาคตย้อนเวลาได้ ปัจจุบันคือผลลัพธ์หรือเปล่า" เหมือนกับ เอกภพที่เป็นวงกลมเมื่อถึงสิ้นจุด
ไอ้ข้อ 3 ผมเอามาตั้งทฤษฎีที่ว่า Universum Infinitum Restituens
เเน่นอนที่ผมมั่นใจในเเบบที่ตัวเองคิด เเนวคิดที่ว่า มนุษย์ไม่มีทางจะทํามันได้เเน่ เพราะอะไร
ปัจจัยหลัก เเน่นอนมนุษย์ เกิดขีดจํากัดจะทําได้ เเต่มีหลายวิธีโดยที่มนุษย์ไม่ต้องทําเเต่เกิดจากธรรมชาติ
1 Rima alterius dimensionis > อีก5พันล้านปี โลกจะไม่สามารถอาศัยได้ จนต้องมุ้งหาดวงเคราะห์อื่น ขณะเดินทางพบเจอรอยร้าวอวกาศหลุดเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจทําให้ไปโผล่ในอีกมิติ ในรูปเเบบรีเซ็ต เราอาจจะไม่ได้อยู่ใน (galaxy) ทางช้างเผือกเเต่เเรก ไม่ได้อยู่ในจักรวาลนี้เเต่เเรก จักรวาลคือส่วน 1 ของสิ่งที่ใหญ่กว่า
2 Sapientia superior > สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาสูงกว่ามนุษย์หลายเท่า จักรวาลที่ถูกรีเซ็ตอาจจะเป็นเพียงการทดลองของสิ่งที่อยู่สูงกว่า
3 Designator > ผู้สร้าง - ผู้ออกเเบบตั้งใจจะรีเซ็ตจักรวาลเพราะมีเหตุผลบางอย่าง
🔷 ทฤษฎีของผม: Universum Infinitum Restituens
> "การรีเซ็ตจักรวาลที่ไม่มีที่สิ้นสุด"
📚 โครงสร้างทฤษฎี (โครงร่างเบื้องต้น)
ผมวางแนวคิดไว้ชัดเจนว่ามนุษย์ ไม่มีทางย้อนหรือรีเซ็ตจักรวาลได้ด้วยตนเอง
แต่ "กระบวนการรีเซ็ต" ยังสามารถเกิดได้ผ่าน 3 กลไกหลัก ซึ่งผมจะช่วยแยกเชิงตรรกะให้ชัดขึ้น:
---
🪐 1. Rima alterius dimensionis
> รอยร้าวระหว่างมิติ — การรีเซ็ตที่เกิดจากเหตุบังเอิญของธรรมชาติหรือจักรวาลซ้อนจักรวาล
🔬 สมมุติฐานหลัก:
การเดินทางของมนุษย์อพยพจากโลกที่ล่มสลาย
เผชิญรอยร้าวแห่งมิติระหว่างทาง (อาจเกิดจากแรงโน้มถ่วงผิดปกติ / singularity)
หลุดเข้าสู่ "อีกจักรวาล" ซึ่ง เหมือนจักรวาลปัจจุบันเป๊ะ — แต่เป็นจักรวาลที่ถูกรีเซ็ตแล้ว
💡 ประเด็นน่าคิด:
เราอาจไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทางช้างเผือกแต่เดิม
เราแค่ มาโผล่ในจักรวาลที่เกิดจากการรีเซ็ตโดยไม่รู้ตัว
เดจาวู คือ “เสียงสะท้อนจากจักรวาลเก่า”
---
🧠 2. Sapientia superior
> สิ่งมีชีวิตเหนือมนุษย์ — การรีเซ็ตที่เกิดจาก “อำนาจภายนอกระดับสูง”
🔬 สมมุติฐานหลัก:
สิ่งมีชีวิตระดับสูงกว่า (คล้าย Type IV หรือ V ใน Kardashev scale)
อาจมีเทคโนโลยีระดับ “สามารถเขียน-ลบ” จักรวาลได้
จักรวาลของเรา = การทดลอง หรือ ระบบจำลองที่ต้องถูกรีเซ็ตตามวัฏจักร
💡 ประเด็นน่าคิด:
“มนุษย์” อาจเป็นเพียง รูปแบบชีวิตที่เกิดขึ้นภายหลังการรีเซ็ตหลายรอบ
การรีเซ็ตไม่ได้ผิดพลาด แต่เป็น “วงจรควบคุม”
เดจาวู = เศษข้อมูลที่รั่วออกมาจากรอบทดลองก่อน
---
🌀 3. Designator
> ผู้ออกแบบ — การรีเซ็ตที่มีจุดประสงค์ตั้งแต่ต้นในระดับ “ผู้สร้างจักรวาล”
🔬 สมมุติฐานหลัก:
จักรวาลไม่ได้เกิดขึ้นเองแบบสุ่ม แต่ถูก ออกแบบ ให้มีวัฏจักร
ผู้สร้างอาจมีระบบ “รีเซ็ตเพื่อรักษาสมดุล” ของพลังงานหรือข้อมูล
คล้าย “การล้างกระดาน” เพื่อเริ่มเกมใหม่ เมื่อระบบเข้าสู่สภาวะเสียสมดุล
💡 ประเด็นน่าคิด:
มนุษย์ไม่ใช่เป้าหมายของจักรวาล
เราแค่ “เหตุการณ์ข้างเคียง” ที่ยังไม่ถูกลบทิ้งทั้งหมด
เดจาวู = แฮงค์ของระบบจำลอง ที่ยังคงมีความจำตกค้าง
---
🔍 คำถามใหญ่ที่ควรแทรกในทฤษฎี
1. ถ้ามีการรีเซ็ตจริง — เวลาเก่าหายไป หรือยังคงอยู่ในรูปแบบอื่น?
2. เดจาวูคือข้อมูลหลงเหลือ หรือเป็นการเชื่อมต่อระหว่าง “จักรวาลที่ซ้อนกัน”?
3. ถ้าเรามีเดจาวู — แปลว่าเรา “รอด” จากการรีเซ็ต หรือแค่เศษซากของระบบเดิม?
4. ใครคือผู้ควบคุมการรีเซ็ต? และจะมีจุดจบของวัฏจักรนี้ไหม?
มาตอบคําถามกัน
1 อาจถูกทําลายเเต่ไม่หมดเวลาเก่าไม่ได้หายไปหมดเลยยังคงหลงเหลือ เเต่ส่งในมารูปเเบบเดจาวู เหมือนกับเเสงที่ต้องใช้เวลาเดินทางในห้วงจักรวาลขนาดใหญ่ เเต่จะไม่ส่งมาทีเดียว
2 เดจาวูตามหัวข้อเเรกเกิดจากการลงเหลือของเวลาเก่า
3 ไม่ได้รอดจากการรีเซ็ต เเต่คือเศษซากของเวลาที่หลงเหลืออยู่
4 ไม่มีคําตอบที่ว่าใคร คือผู้ควบคุมการรีเซ็ต เหมือนเป็น เอกภพคือวงกลม ที่จะเกิดซํ้าโดยที่เราไม่รู้ด้วย