คือเรามีเรื่องทุกข์ใจอยากระบาย เรานอยู่ชั้นมัธยมต้นเลยต้องไปโรงเรียนทุกวันเราอยู่แผนกอินเตอกเลยเรียนภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ เราไม่เคยอยากไปโรงเรียนเลยเพราะรู้สึกว่าไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยสักวันเรามีเพื่อนอยู่โรงเรียนประมาณสองถึงสามคนที่สนิทมากๆเวลาคุยด้วยเราก็หัวเราะกันแต่หลังหลังเราเหมือนโดนเมินเป็นส่วนใหญ่เวลาพักเบรคหรือว่าพักเที่ยงแล้วก็ทิ้งไว้บนห้องตลอดส่วนคนอื่น ก็ไป ซื้อขนมกันแบบไม่ได้ชวนเราเลยตอนเที่ยงพี่ไปกินข้าวเราก็โดนทิ้งให้เดินข้างหลังคนเดียวตลอดและเวลานั่งกินข้าวด้วยกันเพื่อนก็ชอบพูดแต่เรื่องที่เราไม่รู้ด้วยแล้วเราก็ไม่รู้จะคุยอะไรเวลาเรียนเราก็จำ ซื้อขนมกันแบบไม่ได้ชวนเราเลยพี่ไปกินข้าวโดนทิ้งให้เดินข้างหลังคนเดียวตลอดเวลานั่งกินข้าวด้วยกันเพื่อนก็แต่เรื่องที่แล้วจะคุยอะไรเวลาเรียนเราก็จำชอบตรงเพื่อนมองเราแปลกแปลกตลอด เราแค่จะพูดคำให้เพื่อนตลก แต่เพื่อนชอบทำหน้าแปลกแปลกและเหมือนไม่อยากคุยกับเรา ทำให้เวลาเราไปโรงเรียนรู้สึกไม่มีความสุขเลยทั้งก็เรียนไม่รู้เรื่องเลย ทั้งยังจะมีเพื่อนที่ย้ายมาจากโรงเรียนเก่าของเพื่อนเราแล้วเค้าก็สนิทกันมาก่อนเพื่อนชอบพูดพูดถึงเรื่องโรงเรียนเก่าที่เราไม่รู้ด้วยแล้วเราก็ไม่รู้จะทำตัว ทั้งยังจะมีเพื่อนที่ย้ายมาจากโรงเรียนเก่าของเพื่อนเราแล้วเค้าก็สนิทกันมาก่อนเพื่อนเรื่องโรงเรียนเก่าที่เพราะถ้าไม่มีเพื่อนกลุ่มนี้เราก็ไม่รู้จะไปอยู่กับใครแล้ว เราภาวนาทุกวันให้ติดโควิดเพราะเราไม่อยากไปโรงเรียนเราควรจะทำ เราภาวนาทุกวันให้ติดโควิดเพราะเราไม่อยากไปโรงเรียนเราควรจะทำยังไงดีคะ