ปัจจุบันผมอายุ 21 ปี กำลังเรียนหนังสืออยู่ครับ แล้วปกติพ่อผม (อายุ 61 ปี) ก็จะชอบเล่าเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะช่วงวัยเด็กวัยรุ่นจนถึงช่วงทำงานใหม่ ๆ ให้ผมฟังอยู่ตลอด โดยเฉพาะเรื่องสมัยเด็กที่ท่านยังอายุ 15-25 ปี ท่านจะชอบเล่าอยู่บ่อย ๆ เช่น เกรเรเรียนจบช้ากว่าเพื่อนหลายปี มีแฟนคนแรก อะไรพวกนี้บ้างก็เล่าให้ฟังสนุกสนาน บ้างก็เล่าให้เป็นอุทาหรณ์สอนใจผมให้ผมไม่พลาดแบบท่าน
แต่ที่ผมสงสัยคือทุกครั้งที่ท่านเล่าเรื่องราวท่านจะชอบพูดตลอดว่าเรื่องที่ท่านเล่าเนี่ยส่วนมากคือผ่านมา 40 หรือ 35 ปี + + ทั้งนั้นแต่ความรู้สึกท่าน ความทรงจำ กลิ่น สัมผัส ท่านยังจำมันได้ดีเหมือนมันเพิ่งพ้นไปได้แค่ 2-3 ปีเท่านั้นเอง แล้วเวลาท่านเล่าท่านจะละเอียดมากจนสงสัยว่าผ่านไปนานขนาดนั้นยังจำได้อีกเหรอ ยิ่งช่วงหลังมีลูกมีครอบครัวแล้วเวลามันผ่านไปเร็วมากไม่เหมือนตอนยังเด็ก
ผมอายุยังน้อยเลยไม่เข้าใจเรื่องราวพวกนี้ เรื่องในชีวิตผมจำได้เกือบหมดแต่ผมว่าอายุเยอะไปแบบท่านแล้วก็ไม่รู้จะจำได้ทุกเรื่องไหม เพราะมีเรื่องเข้ามาในชีวิตทุกวัน ชีวิตเรามันคงผ่านไปเร็วจริง ๆ ครับ
แล้วพี่ ๆ ล่ะครับ ความทรงจำในวัยเด็กและหนุ่มสาวมันยังชัดขนาดไหน
คุยกันสบาย ๆ นะครับ
อยากถามพี่ ๆ อายุ 50+ ว่าทำไมความทรงจำสมัยยังอยู่ในวัยเด็ก-วัยรุ่นยังจำกันได้ชัดอยู่เลย
แต่ที่ผมสงสัยคือทุกครั้งที่ท่านเล่าเรื่องราวท่านจะชอบพูดตลอดว่าเรื่องที่ท่านเล่าเนี่ยส่วนมากคือผ่านมา 40 หรือ 35 ปี + + ทั้งนั้นแต่ความรู้สึกท่าน ความทรงจำ กลิ่น สัมผัส ท่านยังจำมันได้ดีเหมือนมันเพิ่งพ้นไปได้แค่ 2-3 ปีเท่านั้นเอง แล้วเวลาท่านเล่าท่านจะละเอียดมากจนสงสัยว่าผ่านไปนานขนาดนั้นยังจำได้อีกเหรอ ยิ่งช่วงหลังมีลูกมีครอบครัวแล้วเวลามันผ่านไปเร็วมากไม่เหมือนตอนยังเด็ก
ผมอายุยังน้อยเลยไม่เข้าใจเรื่องราวพวกนี้ เรื่องในชีวิตผมจำได้เกือบหมดแต่ผมว่าอายุเยอะไปแบบท่านแล้วก็ไม่รู้จะจำได้ทุกเรื่องไหม เพราะมีเรื่องเข้ามาในชีวิตทุกวัน ชีวิตเรามันคงผ่านไปเร็วจริง ๆ ครับ
แล้วพี่ ๆ ล่ะครับ ความทรงจำในวัยเด็กและหนุ่มสาวมันยังชัดขนาดไหน
คุยกันสบาย ๆ นะครับ