ปล่อยสัตว์กับสมาทานไม่กินเนื้อสัตว์ อะไรได้บุญกว่ากัน ?

ทางพระทางเจ้าผู้ปฏิบัติให้ถึงความหมดทุกข์ ท่านก็ว่า อาหารเรปฏิกูลสัญญา อาจหมายถึงการกินซากศพสัตว์......ทางฆราวาสก็อร่อยกันไป หรือใครจะไม่กินก็เรื่องของเขา(ปัจเจกบุคคล)

คนละเรื่องกับการปล่อยนก ปล่อยปลา ฯลฯ ทางพระทางเจ้าฯ ท่านก็ว่า กระทำให้เป็นที่อยู่ของผู้ประเสริฐ(พรหมวิหารธรรม)
มีเมตตาเป็นหลังคาวิหาร
มีกรุณาเป็นเสาวิหาร
มีมุทิตาเป็นผนังวิหาร
มีอุเบกขาเป็นพื้นวิหาร
ปกป้องคุ้มครองจากกิเลสมาร

ฆราวาสก็เพื่อสะเดาะเคราะห์ต่อชะตา ฯลฯ


ประมาณว่าอะไรที่คิตถ้วนถี่ดีแล้วมีประโยชน์ก็ทำไป
อะไรที่ไม่ดีไม่มีประโยชน์ก็หลีกเลี่ยง