สมัยก่อนไม่ตังค์ซื้ออาหาร แต่หาของกินฟรีตามทุ่งนาป่าเขาได้ แต่สมัยนี้ไม่มีตังค์อยู่ไม่ได้ เพราะแหล่งอาหารธรรมชาติสูญ

สมัยก่อนไม่มีตังค์ซื้ออาหาร แต่หาของกินฟรีตามทุ่งนาป่าเขาได้ แต่สมัยนี้ไม่มีตังค์อยู่ไม่ได้ เพราะแหล่งอาหารธรรมชาติสูญ
เมื่อสมัยยังเป็นเด็ก เท่าที่ผมจำความได้ สมัยก่อนครอบครัวผมจนแทบไม่มีตังค์ แต่สามารถหาของกินตามบ้านทุ่งนาป่าเขาได้ฟรี
คือทำนาปลูกข้าว มีข้าวกิน ที่บ้านไม่ค่อยมีตังค์ซื้อกับข้าวกิน พ่อผมมักจะไปหาของมาให้กินตามแหล่งน้ำ ทุ่งนา ป่าเขา  มีหน่อ มีปู ปลา กบ เขียด แมลง และผักพื้นถิ่นต่างๆ อุดมสมบูรณ์มาก ใส่กับดักโต้งเต้นตาข่าย ดักตามน้ำไหล หรือจ่อมเบ็ดทิ้งไว้ข้ามคืน กลับมาดูตอนเช้าก็ได้กุ้ง หอย ปู ปลา มากินแล้ว
ผักแกง ผักนึ่ง ผักผัด ผักจิ้มน้ำพริก ก็เก็บกินตามบ้านตามทุ่งนาได้ง่ายๆ ฟรี
แต่สมัยนี้แทบไม่มีแล้วครับ อะไร อะไร ก็ใช้แต่ตังค์ ตังค์ ตังค์ ซื้อกินเขาเอาหมด แหล่งอาหารธรรมชาติ โดนจับจองสร้างเป็นสิ่งก่อสร้างเป็นปูนถมที่ไปหมด
เข้าไปเด็ดผักจับปลา เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ เพราะเจ้าของที่จับจองกั้นรั้วหมดแล้ว แม้แต่แหล่งป่าเขาก็ต้องดูว่าเป็นแหล่งอุทยานหรือไม่ ก็ต้องดูด้วยว่าอนุญาตหรือไม่ หรือแม้แต่ตามทุ่งนาเดี๋ยวนี้จะให้เก็บไรกินก็ไม่ค่อยได้ เพราะการเกษตรเดี๋ยวนี้ใช้สารเคมีเยอะอันตรายอีก เมื่อก่อนไม่ได้ใช้เคมีเกษตรเข้มข้นขนาดนั้นครับ
นึกถึงเมื่อก่อนครับ ไม่มีตังค์ใช้เป็นเดือนๆ ก็อยู่ได้จากแหล่งอาหารธรรมชาติทั่วไป
เดินๆ ไปแถวบ้าน เห็นบ้านไหนหรือตามริมทางมียอดขี้เหล็กไปขอเพื่อนบ้านก็ให้เด็ดมากินได้ หรือบางที่เพื่อนๆในหมู่บ้าน ก็แบ่งให้กันไปมา
สมัยก่อนไม่มีเงินอยู่ได้จริงๆ ครับ แต่สมัยนี้ไม่มีเงิน คือไม่มีซื้อกิน
เมื่อการของกินแหล่งธรรมชาติฟรีๆ จะใช้เงินน้อยมาก

เพื่อนๆ มีมุมมองอย่างไร?