คือวันก่อนคุณแม่เหงือกบวมมากและมีหนอง ไอเราก็ตกใจมาก
เลยถามว่าไปหาหมอเลยมั้ย แกก็ไม่ยอมไปบอกจะอมเกลือเอง กินยาแก้อักเสบเองได้
แต่นี่เห็นแล้วว่ามันหนักเลยยืนยันจะพาไป ค่าใช้จ่ายไม่ต้องคิดมากเดี๋ยวจ่ายเอง
แกก็รั้นไม่ไปบอกจะรอใช้ประกันสังคม เถียงกันไปมาจนทะเลาะกัน
วันนั้นมีแพลนจะพาแกไปทานข้าวเย็น สรุปเถียงกันบนรถจนเราก็โมโหแล้ว
ไม่อยากพูดอะไรแล้ว นั่งเงียบตลอดทาง 2ชม. เลยขับไปส่งกลับบ้านเลย
(เรากับแม่อยู่แยกกันค่ะ เพราะอยู่ด้วยกันแล้วบ้านแตก แม่ก็อายุเยอะนิดๆ ปีนี้ 55 ค่ะ)

หนูพูดกับคุณแม่บ่อยมากเรื่องสุขภาพ บอกว่าขอเรื่องนี้เรื่องเดียว
ช่วยใส่ใจตัวเองให้หน่อยได้ไหม เวลาเป็นอะไรขึ้นมาถ้าหนูไปช่วยไม่ทันจะทำยังไง

รอบก่อนมีเหมือนตุ่มหนองเล็กๆ ขึ้นตา หนูเห็นก็ตกใจอีกตามเคยบอกไปหาหมอเลย
ไม่ยอมไป บอกเดี๋ยวเอาคอตต้อนบัตเขี่ยมันก้หาย เลยทะเลาะกันไปอีกรอบ
คือแม่หนูถ้าไม่หนักจริงจะไม่ไปหาหมอเลย อย่างปวดหลังจนกระดูกทับเส้นประสาท
ต้องรอให้นั่งทำงานไม่ได้ เดินไม่สะดวก ตัวชาทั้งตัว ถึงจะไปหาหมอ สรุปโดนกายภาพบำบัด
แต่หมอก็บอกว่ามาช้าขนาดนี้ กายภาพไม่ได้ช่วยให้หายแล้วนะ ช่วยได้แค่ทำให้บรรเทาลง
หนูก็เหนื่อยใจแล้ว ไม่รู้จะพูดกับเขายังไงแล้วอ่ะค่ะ ทะเลาะกันเรื่องนี้ทีไร
เป็นต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวตลอด

ถามพี่ๆ มีใครมีคุณพ่อคุณแม่เป็นแบบนี้ไหมคะ รับมือกันยังไงคะ T-T
เหนื่อยใจมาก แต่ก็ไม่ได้ท้อที่จะคุยกับเขาเรื่องสุขภาพนะ ก็ยังคุยแหละแต่แค่ต้องทำใจ
ว่าถ้าคุยเมื่อไหร่ได้ทะเลาะแน่นอน 55555 คือแม่หนูเขากังวลเรื่องค่าใช้จ่ายค่ะ
บ้านเคยเป็นหนี้ก้อนใหญ่หนัก แล้วหนูต้องเข้ามาช่วยแกจ่าย แกคงรู้สึกผิดที่หนูต้องคอยใช้จ่ายอะไรให้เขา

แต่หนูก็บอกไปแล้วนะ ว่าเรื่องสุขภาพไม่ต้องห่วง ขอให้บอกกัน หนูมีอันจะกินแล้วหนี้ก็จ่ายให้หมดแล้ว
หนูก็อยากดูแลเขาให้ได้แม้จะแยกกันอยู่ อยากให้เขาเข้าใจหัวอกคนเป็นลูกเหมือนกัน
เวลาแม่เป็นอะไรขึ้นมา รับได้ใช่ไหมที่ต้องเห็นลูกตัวเองนั่งรู้สึกผิด นั่งโทษตัวเอง อะไรแบบนี้แกก็เงียบ
เหมือนจะเข้าใจนะ แต่พอมีเรื่องเจ็บป่วยอะไรอีกขึ้นมา ก็วนลูปเดิม 55555