คือผมไม่อยากเข้าสังคมไม่อยากสุงสิงกับใครนอกจากพ่อทุกวันนี้ขนาดแม่กับน้องสาวผมก็ยังไม่อยากคุยไม่กล้าคุย ผมเก็บตัวมาทั้งชีวิตจนตอนนี้จะไปคุยกับใครก็ลำบากแล้วเพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลยในโลก วันๆหมกมุ่นอยู่แต่กับอาการทางจิตเวชที่เกิดเพราะจิตเราปรุงแต่ง ความจริงแล้วการอยู่คนเดียวไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกขาด ผมไม่ได้เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นขนาดนั้นว่าทำไม่เค้ามีเพื่อนเราไม่มีเพื่อน ก็ในเมื่อเราเลือกที่จะอยู่อย่างนี้เอง เพียงแต่ทุกวันนี้พออยู่คนเดียวแล้วมีแต่อาการทางจิตเวชเต็มไปหมด พอเราพยายามปิดกั้นไม่ให้อาการพวกนี้เข้ามา มักจะปวดหัวและร่างกายเกร็ง บางทีเกร็งเป็นชั่วโมงหรือเกร็งทั้งคืน ไม่มีสมาธิในการอ่านหรือทำอะไรเลย เพื่อนๆชาวพันทิปว่าผมควรจะใช้ชีวิตยังไงดีครับทุกวันนี้มันแทบไม่มีนาทีไหนเลยที่สมองปอดโปร่ง ผมหาหมออยู่แต่หมอก็มีนัดคนไข้เยอะและกว่าจะฟอลโล่ก็ประมาณหนึ่งเดือนได้ บางทีก็ไม่ทันใจเลยครับเพราะว่างปุ๊บอาการมันคิดมันมาปั๊บ ผมไม่อยากคิดสั้นเลยครับแต่มีชีวิตอยู่โดยที่ต้องมีอาการพวกนี้มันทรมานจริงๆครับ ตอนนี้ แทบจะกลายเป็นคนบ้าที่ไม่พูดกับใครและไม่อยู่บนโลกความเป็นจริงล่ะ คือมันมีวิธีที่อาการหายเองแบบผมไม่ต้องไปเข้าสังคมวุ่นวายกับใครไหมฮะ (ทานยาคลายเครียดก็แล้ว)