ผมเป็นเด็กวัยมัธยมคนนึงครับ แม่ผมอยากให้ผมหางานทำ ใช่ครับผมทำตามนั้นเลย หางาน โพสหากลุ่มต่างๆนาๆๆ ผมไปสมัครที่ต่างๆที่พอจะรับ เข้าไปถามบางสถานที่ ใช่ครับไม่มีใครรับผม บางที่เต็ม บางที่รับแต่เต็ม ผมยอมปั่นจักรยาน2-3โล เพื่อไปสมัครที่โรงงานหนึ่ง เพราะมีคนแนะนำมาว่าเขารับวัยมัธยม ใช่ครับผมไป แต่เขารับ18ขึ้นไป ทั้งร้อนทั้งเหนื่อยครับเรื่องการหางาน แต่แม่เขากับไม่เชื่อผมว่าผมไปหางานจริงๆ ผมพยายามหามากๆ แต่ผมกับได้คำพูดToxicออกมา ไม่มีคำให้กำลังใจสักคำ ฝังใจมากครับ ผมจุกไปหมด ร้องไห้ได้ครับ แต่ผมเลือกที่จะไม่ร้อง ผมไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าใคร ผมอยากอ่อนแอตอนที่ผมอยู่ตัวคนเดียว มีคำถามมากมายในหัว มีคำพูดมากมาย มีคำปรึกษามากมาย แต่ผมเก็บไว้คนเดียวจะดีกว่า ถ้าเลือกจะถามหรือพูดไป ยังไงก็โดนToxicแน่นอนครับ ผมก็มีความฝันของผม ผมก็อยากได้มาครอบครองแต่บางทีก็โดนกดดัน โดนว่า โดนด่าอยู่เรื่อย โดนเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นบ้างอะไรบ้าง โดนดูถูกบ้างไรบ้าง แต่ผมกับเลือกที่จะเดินทางมุ่งหน้าต่อไป ผมอยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจอปัญหาแบบผมนะครับ✌🏼