คือผมอ่ะเปิดเทอมมาก็เรียน แต่ประเด็นคือมีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าแล้วเรียนสายเดียวกันอีก เราก็มีอะไรก็ถามแบบว่าไม่เข้าใจ เขาก็ชอบแบบเหวี้ยงใส่
ไม่อยากตอบถึงเราถาม บางครั้งก็ไม่ได้คำตอบแต่กลับได้อะไรเหวี้ยงๆมาคิดในใจ ครูถามว่ามีใครจะไปเข้าค่ายมารยาทไทยไหม เราก็เผลอถามตามประสีประสาปกติเขาบอก ว่าก็ต้องคิดเองนะชีวิต คือแบบเราแค่ถามเราไม่ได้อยากตามหรือไม่อยากตาม ภาษาจีนถามว่าครูเขาให้ใช้เล่มหนาหรือบาง เขาบอก ก็ไปถามคนอื่นสิ่กูจะไปรู้ไหม เมื่อวานเปลี่ยรอาคารเรียนเราก็แบบเออเราเดินไวไปรึเปล่า เราก็เดินช้าลงเขาตามไม่ทันรึเปล่าสรุปเขาไปก่อนแล้ว ลงจากอาคารไปดินข้าว เราใส่รองเท้า1นาที เขาไปถึงด้านล่างโรงอาหารละ วันนั้นเราก็จะมีที่ประจำ เวลาเรียนห้องในห้องอังกฤษที่ใช้ร่วมกับชั้นอื่นๆ เราะจะนั่งตรงนั้นก็แอบดีใจทำไมวันนี้เพื้อนมานั้งด้วย ปกติจะเป็นเพื่อใหม่พอเราจะไปนั้ง กูเว้นที่ให้...เราก็เลยไปนั่งข้างๆเพื่อนใหม่ที่ไม่รู้จัก ถามงานก็ไม่ตอบนะ เราก็เลยพูดกับตัวเองว่า เราคงต้องไม่สนใจเขาแล้วแหละตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ว่ามันแอบคิดเล็กคิดน้อยแค่ไปนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกันเพื่อนเก่าก็ละอายใจแล้วเขามีกัน2-3คน อยู่ด้วยกัน เราแบบอาจจะถามมากเกินแหละเขาเลยไม่ชอบหลักๆแต่เวลาเขาถามเราเราก็ตอบตลอด ไม่รู้จะจัดการยังไงหรือต้องแบบตัดขาดจนแบบ นั่งกินข้าวคนเดียวไปเลยจบๆ