พึ่งได้มีโอกาสอ่าน สุสานคนเป็น สนุกเหลือเชื่อ

จำได้ว่าสมัยนั้นน่าจะทัน ver คุณแก้วและคุณชไมพร

แต่ว่าไม่ได้ตั้งใจดูเท่าไหร่ ทีวีมีเครื่องเดียว ก็แย่งรีโมทกันไปมา ดูมั่งข้ามมั่ง


พึ่งได้มีโอกาสอ่านเรื่องเต็มๆ
แบบโอ้โห สมัยนั้นคนเขียนนิยายไม่ธรรมดาถึงจินตนาการได้ขนาดนี้

ตัว concept คือดีมาก
นางเอกมีอาการวูบ ชีพจรและสมองไม่ตอบรับ จนแพทย์ต้องวินิจฉัยว่าตาย
ผัวก็โลภ จะเผาทิ้งอย่างเดียว
นางเอกเลยต้องไปหาโลงแก้วมานอน เผื่อตอนไหนวูบไปอีก ตอนตื่นขึ้นมาคนจะได้เห็น

ที่สำคัญคุณชไมพรกับคุณสมฤทัย กล่อมน้อย สวยมากๆๆ